Zou jij als familielid toestemming geven dat iemand zijn organen mag doneren , als die hersendood met kloppend hart aan de beademing ligt ?

Question

Voor de vitale organen : longen , hart is het nodig om een potentiéle donor aan de kunstmatige beademing , mét kloppend hart , te laten liggen totdat de ontvanger van de organen is gevonden. Vitale organen kunnen namelijk maar zeer korte tijd buiten het lichaam. De persoon moet natuurlijk wel hersendood zijn.

Maar de implicatie is wel dat iemand afscheid moet nemen van een familielid , terwijl diegene nog met een rose kleur aan de beademing ligt.
Vandaar de vraag , wat zou jij zeggen?

Voor de duidelijkheid , degene die potentiele donor zou kunnen worden , heeft dus niet zelf toestemming gegeven , maar heeft aangegeven dat de familie mag beslissen.

zie ook : www.wordorgaandonor.nl/actueel/informatie/home.cfm

 · Accepted Answer

Ik denk dat het ten eerste ook ligt aan de wensen van het slachtoffer zelf. Als hij gedurende zijn leven te kennen heeft gegeven na zijn dood zijn organen af te willen staan om andere mensen te redden, dat lijkt het me dat ik niets anders kan doen dan zijn/haar wens in te willigen.

Oh, ik zie opeens je aanvulling van de vraag, het is keuze familie...
Ja, dat staat ook op mijn formulier, maar mijn familie weet van mij wel dat ik het wil. Ik durf echter niet op mijn formulier te zetten dat ik donor ben, omdat ik angst heb dat als een arts voor de keuze staat mij te redden, terwijl kans op herstel slechts 5% is, terwijl hij weet dat met mijn organen iemand anders 95% heeft, hij dezelfde rekensom kan maken als ik.... 
Iedereen zegt dat ik paranoia ben, maar helaas kan ik dat niet van mezelf veranderen.

Als ik zelf aan het bed sta en ik zie een dierbaar familielid die hersendood is en het donorschap is helemaal nooit ter sprake gekomen, ja, dat wordt dan een groot dilemma.

Ik denk dat ik in eerste instantie dan toch nog een second opinion wil hebben van een andere arts ter bevestiging dat de persoon zelf er echt niet meer is, alleen zijn lichaam nog. Daarna zal ik denk ik toch de keuze nemen om zijn / haar organen af te staan ter donatie dan is er tenminste nog iets van hem/haar dat doorleeft (ik maak hierbij een uitzondering voor transplantatie van het netvlies. De ogen zijn de spiegel van de ziel, daar moeten ze vanaf blijven).

 · Answer

Het zou er sowieso aan liggen hoelang diegene al hersendood is en hoe zeer de dokters hem al hebben op gegeven.
Als de toestand al echt heel lang zo is zou ik het uiteraard met de rest van de familie bespreken.
Hiervoor zou ik verschillende punten gaan bekijken, zoals bijvoorbeeld hoe zeer iedereen er geestelijk al naartoe gewerkt is dat de zieke mogelijk zal sterven. 
Is iedereen het wel eens met de keuze om de stekker eruit te trekken, of brengt dit (nog) teveel emoties op?

Het ligt er ook aan welke band ik met het familielid heb er of er mensen in de familie zijn die een sterkere band met hem/haar hebben. In dat geval zal ik met diegene bespreken wat hij/zij denkt dat de zieke zelf het liefst gewild zou hebben, waar op dat moment zelf zijn keuze gelegen zou hebben.
Als het iemand was die altijd gezegd had dat de stekker eruit moest zodra hij/zij het leven als een kasplantje door bracht, dan zou het de keuze enigszins makkelijker maken.

In elk geval is het in geen geval een keuze die ik alleen zou maken. Al was ik nog het enige familielid die hij/zij over had, zou ik nog goed gaan nadenken over wat diegene zelf gezegd zou hebben.
Daar hangt alles vanaf, en van hetgene de verdere familie erover zegt. In geen geval zou het 100% mijn eigen keuze gaan zijn.

 · Answer

Onder de condities die jij geeft, zou ik zeker toestemming geven, maar dat is dan wel een rationele beslissing. Mensen die nee zeggen, zullen hopen dat de doktoren zich vergist hadden, en hun familielid weer ontwaakt uit hun hersendeaude status.

 · Answer

Ik heb zelf ooit voor die beslissing gestaan bij mijn eigen kind. Terwijl hij hersendood was heb ik gevraagd of zijn organen gebruikt konden worden om andere kinderen te redden.

Helaas was hij prematuur en konden zijn organen niet gebruikt worden. Anders zou zijn dood veel "geluk" hebben kunnen betekenen door anderen.

Wanneer ik weer zo'n beslissing zou moeten nemen (of het nou bij een kind is of bij een volwassene) zou ik er geen moment over twijfelen. Ik zou zeker toestemming geven!

 · Answer

Wanneer iemand hersendood is, word deze persoon alleen kunstmatig in leven gehouden om uiteenlopende redenen. Maar de kans op het feit dat iemand die hersendood verklaard is ooit weer zou bijkomen is 'nihil'...

Ik zou in dat geval toestemming geven voor orgaandonatie. Van mijn ouders weet ik dat zij orgaandoner zijn. Dus dit zou de keuze vergemakkelijken. Ik zou het alleen wel op prijs stellen dat iedereen die dat zou willen voor een bepaalde datum dan nog afscheid zou kunnen nemen...

 · Answer

Dit is een heel moeilijk dilemma. Je kunt er van tevoren  over filosoferen, maar als de situatie daar is, zullen deze beslissingen heel moeilijk zijn. Je bent op dit moment waarschijnlijk totaal uit evenwicht. De emoties zullen rationele beslissingen absoluut in de weg staan. Daarbij weet ik inmiddels hoe belangrijk het is om dingen goed af te sluiten en daarbij hoort ook afscheid nemen. Toch denk ik nu dat ik toestemming zou geven omdat het mij nu een mooi idee lijkt dat, als de 'bruikbare' organen van dat familielid voortleven in een ander. Ik hoop dat dat een stukje vrede met de situatie zal geven. Maar ik zeg dit nu onder voorbehoud, want als mijn gevoel op dat moment geen vrede met dat besluit heeft, weet ik ook dat ik het niet moet doen. Ik heb al een verlies te verwerken en als ik die beslissing op dat moment niet aan kan, moet ik dat zeker niet doen.

 · Answer

Ja, absoluut!!!!! Ik vind het nog steeds erg dat, toen mijn broer op 33 jarige leeftijd aan een hersenbloeding was overleden, zijn organen met hem begraven zijn (en dus verrot).
Als zijn organen e.d. anderen hadden kunnen helpen een beter leven te hebben was zijn dood tenminste niet voor niets geweest!

Het is volgens mij niet waar dat je afscheid moet nemen van iemand die aan de beademing ligt, de organen e.d. worden op dusdanige wijze verwijderd dat iemand gewoon opgebaard kan worden.

Wij (mijn gezinsleden en ik) staan dan ook als orgaandonor geregistreerd.

Rieneke1 · Answer

ik zou zeer zeker toestemming geven.
ik heb van nabij meegemaakt wat een hel het is om op de lijst te staan, terwijl er gewoon geen organen beschikbaar zijn.
uiteindelijk is de betreffende persoon geeuthanaseerd, en dat had niet gehoeven als er maar organen beschikbaar waren geweest.

 · Answer

Ik zou eigenlijk in alle omstandigheden kiezen voor orgaan donatie. Ik vind het idee prettig dat mijn organen elders toch nog doorleven, uiteindelijk is het toch nog mijn DNA. Los daarvan help je een ander zijn leven ook verlengen. Ik zie eigenlijk alleen maar voordelen van orgaandonatie.

Er is ook film die gaat over deze casus. 
De film heet Julia's hart.

Als Julia sterft door een auto-ongeluk en haar hart getransplanteerd wordt, verzet Thomas (haar vriend) hemel en de aarde om haar hart terug te vinden.

 · Answer

Wanneer de artsen er absolouut zeker van zijn dat het familielid hersendood is moet je daar in Godsnaam in geloven. Eventueel een second opinion...
Wanneer dan echt duidelijk is dat het familielid definitief hersendood is, zou ik absoluut toestemming geven.

Ikzelf heb altijd een donorcodicil op zak waarin ik toestemming geef voor het afstaan van alle organen waar een ander nog plezier van kan hebben als ik ze niet meer nodig heb.
Zo'n cocicil scheelt in ieder geval een hoop discussie binnen de familie.

 · Answer

Een vriendin van m'n dochter put heel veel troost uit het feit dat door de organen van haar overleden moeder een aantal mensen zijn gered. Zij vindt, hoeveel verdriet ze er ook van heeft, dat haar moeder niet voor niks is gestorven.

 · Answer

Nee het is van hem en dat ga ik niet weggeven.

 · Answer

hier kan ik alleen maar met een volmondig ja op antwoorden en dan niet alleen de vitale organen maar alles wat bruikbaar is ook als het mezelf betreft moeten ze maar alles recyclen

 · Answer

het is egoistisch om geen organen beschikbaar te stellen, maar voor de nabestaanden kan ik het ook wel weer begrijpen. het is ook best eng (vind ik zelf dan) om voor mezelf een codicil in te vullen, dus laat ik dat aan mijn nabestaanden over. een nuchter persoon zal er niet zo`n moeite mee hebben om organen af te staan, maar ik kan nog steeds geen beslissing voor mezelf nemen terwijl ik het andere mensen heel erg gun hoor. voor mijn familieleden is het maar net hoe zij er over denken, en ik heb er al eens over gesproken, maar ze geven er zelf niks om en hebben ze dus voor hun zelf geen moeite met organen af te staan, dus zou ik daar makkelijker toestemming over kunnen geven.

Zou jij als familielid toestemming geven dat iemand zijn organen mag doneren , als die hersendood met kloppend hart aan de beademing ligt ?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (13)

Weet jij het beter..?