Ik zit zo met mezelf in de knoop.. Lees toelichting .

Je kunt proberen om niet achterom te kijken en maar hollen vliegen duiken en weer doorgaan. Maar je lichaam bepaald anders...je zit op het topje van je kunnen en tegen overspannen aan. Dat betekend dat jij op de plaats rust moet nemen. Je ook je onverwerkte verleden een plaats moet geven en dat kost tijd. Neem de tijd, probeer te ontspannen, praat het van je af, misschien niet met een psycholoog maar misschien heb jij een dierbare vriend(in), familie die je daarin steunt. Sta ook eens stil, want anders ga je er aan onderdoor. Je kunt ook praten met je huisarts als je er anders niet uitkomt. Wens je sterkte!

ga naar iemand die je vertrouwt en praat hierover. het zal je helpen de confrontatie aan te gaan met wat je dwarszit. daarna kun je misschien gericht (evt professionele)hulp zoeken. niet piekeren maar proberen erover te praten dus... suc6

Zoek vrede met je verleden en vraag net te veel van jezelf. Het gaat immers vooral om jou. Als jij niet lekker in je vel zit heb je alle recht voor tijd om dingen op hun plek te zetten. Succes en sterkte :)

misschien is het een idee om erover tespreken met iemand die vroeger ook nare dingen heeft meegemaakt en dan kijken hoe diegene ermee omgaat misschien kun je hierdoor een manier vinden om je eigen problemen optelossen of op zijn minst teverminderen

ik heb dit zelf ook gedaan en het heeft mij goed gedaan

ik wens je veel sterkte

Zoiets heeft tijd nodig en veel praten maar belangerijkste je moet en je zult na tijdje vrede met je (zelf) vinden

Jaren heb je je overal doorheen geslagen, je had een doel, je diploma halen en daarna een fijne baan en nu.....ja nu heb je dat en komt alles wat je verdrongen hebt weer terug.
Dit betekend dat je er iets mee moet doen en daar zijn verschillende manieren voor.

Je kan eens beginnen in de bieb, ga eens op zoek naar een boek over wat jij hebt meegemaakt er zijn veel boeken geschreven over omgaan met je verleden.
Het voordeel hiervan is dat je er niet over hoeft te praten met iemand anders wat dat kan best moeilijk zijn.

Opschrijven kan ook helpen, schrijf je levensverhaal aan een niet bestaande vriendin.

Ga op internet op zoek naar een forum van mensen die hetzelfde hebben mee gemaakt, dan blijf je anoniem en kan je toch praten.

Daarnaast kan je naar je huisarts, psycholoog of therapeut, maar ik begreep uit je vraag dat je dat niet zo zag zitten.

Ik wens je sterkte en weet zeker dat het zonnetje op een dag weer doorbreekt voor je, eerst een klein waterig zonnetje, maar na een tijd ook een felle zon.

De gevoelens die je beschrijft lijken erg veel op een zogeheten 'midlifecrisis'. Ik heb in het verleden geen nare dingen meegemaakt maar loop wel tegen dezelfde vragen op. Is dit nu wat ik leuk vind? Wat wil ik met mijn leven? Het roer omgooien? etc.
Overweeg dus ook eens de mogelijkheid of de gevoelens die door je heen gaan wel een gevolg zijn van je nare verleden. Dit hoeft misschien helemaal niet het geval te zijn.

Dit is toch wel een teken dat je echte met jezelf nu aan de slag moet gaan.
Die hele nare dingen van vroeger heb je tijdelijk verdrukt en je wilde of moest sterk zijn. Jarenlang heb je ook enige nare dingen uit die 'sterke' periode verdrukt en het heeft zich allemaal opgestapeld. Die emmer zit vol en je kunt het niet meer in controle houden.

Die huilbuien zijn goed. Dat is in ieder geval het teken dat je dingen aan het verwerken bent. Ook al zijn ze vervelend en ook al lijkt er niet veel te zijn verwerkt, is het erg goed. Stapje voor stapje zal je weer een stukje van het 'verleden' gaan ervaren. Dit gebeurt in jou tempo. Dit opnieuw ervaren is een proces van het verwerken. Hou dit niet tegen, want je hebt nu al ervaren wat 'tegenhouden' met je doet.

4 maanden is nog relatief kort. Zeker in vergelijking met de periode van die nare dingen en zeer zeker in vergelijking met de periode dat je aan het verdrukken bent geweest. Het proces van verwerken kan je versnellen door erover te praten, door een dagboek bij te houden en door het verdriet uit te huilen, de angst te doorstaan en de boosheid/woede enigszins vrij te laten.
Ik zou toch zeker met iemand als een psycholoog gaan praten. Dit heeft voor jou twee betekenissen, namelijk ook dat jij een drempel voorbij kunt gaan en ECHT kunt zeggen dat JIJ NU AAN DE BEURT mag zijn.

Al die jaren heb je geacteerd. Je bent iemand anders geweest. Het wordt tijd voor JOUW en dat je jezelf opnieuw gaat vinden. Alleen als jij jezelf kunt zijn, kan je lichaam en geest tot rust komen en zich ontplooien.

Leer het leven te leven en laat het leven niet jou leven.