Voelen jullie je ook zo in paniek raken als je over de dood nadenkt?

Question

als ik (te lang) over de dood ga nadenken, raak ik bijna in paniek.. ik denk dan 'ik wil niet dood' maar als ik dan de gedachte aan het eeuwige leven heb voel ik me net zo paniekerig...het idee om dan voor altijd te moeten leven vind ik ook eng...da's toch ook gek..?
dan moet ik bijna altijd huilen en mijn ademhaling is dan echt tig keer zo snel...

soms hoor ik over mensen die zo vredig over de dood kunnen denken. er totaal niet bang voor zijn en er rustig over kunnen praten...hoe doen die mensen dat???

 · Accepted Answer

Ik denk dat er niemand is die daar nog nooit bij heeft stil staan.Maar je moet je er niet in vastbijten.Dan zou je ook bang moeten zijn voor de dag van morgen.Je weet ook niet wat die zal brengen.Je moet je overgeven aan wat komen gaat.Zelf ben ik er zeker van dat ons leven hier niet stopt.Ik ben heus geen geloofsfanaat en hang geen bepaald geloof(meer) aan en ga ook niet naar de kerk.Wel heb ik mijn vader en moeder zien sterven en ook mijn schoonmoeder.Als het moment van sterven daar is valt er een rust over hen,de sfeer is zo sereen.Mijn opa was ook altijd zo bang om te sterven totdat hij een bijna doodervaring had.Nadien zei hij altijd niet meer te vrezen voor de dood want zo zei hij "Ik  heb de hemel gezien en daar is niks om bang voor te zijn".Ga niet piekeren,je maakt jezelf daarmee ziek.Ga eens op zoek op het internet naar dingen zoals bijnadoodervaringen en leven na de dood.Ik wil je geen mening opdringen maar het geeft een enorme rust als je bedenkt dat we hier zijn om te leren en dat het echte grote werk pas daarna komt

 · Answer

Ik kan dat.... Hoe? Ik denk door een ziekteverleden waarbij ik erg dicht bij de dood heb gestaan..
Ik heb het overwonnen maar ik ben eigenlijk nooit bang geweest om dood te gaan. Want dood betekent bijvoorbeeld als je ziek bent; het is over, er is straks geen pijn meer, want mijn lichaam heeft het opgegeven. Ik snap dan ook niet dat er mensen zijn die er wel bang voor zijn. Tuurlijk leef ik het liefst nog -tig jaar door maar als ik dood ga dan is het mijn tijd, misschien een beetje zweverig maar zo denk ik er wel over....

 · Answer

Nee, ik raak helemaal niet in paniek.
Waarom moet dat dan?

 · Answer

nee natuurlijk niet,je leeft en het gevolg daarvan is dat je dood gaat. niet over nadenken dus,het is onvermijdelijk.

 · Answer

Ik vind het geen probleem. Maar ik ben dan ook als kind bijna verdronken en kan je melden dat het na het geworstel en gespartel heel erg rustig werd. 
Wel zit ik ook niet te wachten op dingen als pijn, benauwdheid, incontinetie, dorst etc. die bij sterven kunnen voorkomen.

 · Answer

nee ik heb dat niet.
ik ben niet bang voor de dood.
en als het komt dan komt het.
ons nu druk erom maken help je niet.

 · Answer

Nee hoor, ik raak totaal niet in paniek. De dood, daar ben ik niet bang voor.
Het enige dat ik hoop is dat het een pijnloze dood is, niet levend verbranden of iets anders gruwelijks!!! Maar de dood op zich, het mag nog even duren, maar geen angst voor. (En ik heb geen geloof).

 · Answer

De mensen die er zo rustig over kunnen praten leven hun leven zoals zij dat wensen en weten ook al aardig hoe 'het leven' in elkaar steekt. Dat maakt de mens rustig, evenwichtig en meer beschouwend.

Men zegt dat wanneer we overgaan [overlijden] 'ons leven' aan de andere kant door gaat, maar zonder de beperking van het aardse lichaam. Daar gaat het er dus anders, gemakkelijker lijkend aan toe dan 'hier . Die gedachte is toch ook al rustgevend?

Wanneer je gezond bent leef dan je leven en weet dat iedereen een keer overlijdt, maar laat je nu niet door de dood belemmeren. Zonde van de mooie tijd die nog voor je ligt.

 · Answer

Ik begrijp wel wat je bedoelt. Als je niet gelooft in iets na de dood, dan weet je dat het dan afgelopen zal zijn. Als je daaraan denkt, dan kan dat wel eens heel eng zijn. We zijn als mensen continu bezig daar niet aan te denken. We werken, we genieten van onze vrije tijd, van anderen, maar er zijn wel eens momenten dan sta je even stil en denk je aan de dood. Dat kan heel confronterend zijn.

Wat je zegt, herken ik ook wel. Je denkt dan alleen maar dat het toch niet zo kan zijn dat het allemaal ophoudt bij de dood. Je kunt het vrijwel niet accepteren op zo'n moment. Toch moet je, het is onderdeel van je leven en het enige wat vaststaat als je geboren wordt.

 · Answer

Nee, het geeft juist een soort van rust en vertrouwen. Ik denk te begrijpen waar het aardse leven voor bedoeld is en dat ik op een goede manier op het aardse pad loop. Dit pad stopt in mijn visie niet na de dood, het is geen doodlopende weg om het maar even in passende termen te omschrijven :)

De paniek komt denk ik voornamelijk omdat je niet weet hoe je gaat en wanneer je gaat en vast ook wát je te wachten staat na de dood. Sommige mensen die ziek zijn weten dat ze komen te overlijden en je ziet dan heel vaak dat over hen een soort van rust en vertrouwen komt. Ook als ze niet gelovig zijn. Hetzelfde geldt voor mensen met een BDE.

Het leven is te kort om het te laten overschaduwen door nare gedachten over de dood. En wie weet, is het leven na de dood veel mooier en liefdevoller dan het hier en nu... Een mooie en rustgevende gedachte en waarom zou je die niet vasthouden, in plaats van het nare gevoel?

 · Answer

Nee, dat gevoel ken ik niet. Ik kan prima over de dood praten zonder in paniek te raken. Voor mij is dat heel normaal dus ik hoef daar geen extra moeite voor te doen.

 · Answer

Ik heb enkele weken geleden een vraag gesteld die dicht in de buurt van jouw vraag komt:

Wie heeft het wel eens ervaren: Een plotselinge, heftige doodsangst die op komt zetten uit het niets, zomaar, uit de lucht vallend. Meestal ‘snachts. Ik heb het zelf heel af en toe en het is een zeer diepe angst voor datgenene wat ons allen te wachten staat: de dood. Het ontneemt mij op zo’n moment letterlijk de adem. Wanneer? Op welke manier? En wat daarna? Een afschuwelijke ervaring. 
Wie herkent deze ervaring?

Er waren enkele interessante antwoorden bij, dus ga maar eens kijken.

 · Answer

Ik raak niet in paniek bij het denken aan de dood. Ik denk dan aan de tijd van voor mijn geboorte. Toen was ik eigenlijk ook dood, en voor zover ik me kan herinneren heb ik daar geen last van gehad.

 · Answer

Als ik niemand had, was ik nu al dood geweest. Ik kan bijna niet wachten. (en dat is een serieus antwoord)
Leven is zo moeilijk en pijnlijk en het gaat maar door.

 · Answer

Nadenken over het feit dat je er ooit niet meer zult zijn is toch ook erg moeilijk?
Je laat geliefden achter, zij zullen je missen.
Ik denk dat er wel momenten in je leven kunnen zijn dat je het niet "erg" meer vindt om te overlijden. Als je erg ziek bent of veel pijn hebt dan is de dood een verlossing.

als je bang bent om dood te gaan kun je dan ook verwoorden waar je precies bang voor bent?

Voelen jullie je ook zo in paniek raken als je over de dood nadenkt?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (14)

Weet jij het beter..?