Dit gaat over als je kan accepteren dat niemand perfect is en iedereen zijn "nare" trekjes heeft. Jij zal voor anderen bv weer irritant kunnen overkomen omdat je niemand mag, om als voorbeeld te geven. Probeer je meer te focussen op de goede eigenschappen van de ander in plaats van te letten op wat ze minder goed doen :-)
Zo geef ik vaak een voorbeeld.
Stel je hebt 2 schilderijen die helemaal hetzelfde zijn. De 1 is helemaal perfect, de ander heeft een klein schoonheidsfoutje. Degene die perfect is trekt je het eerst aan en bewonder je meer. Na een tijdje gaat die je al snel vervelen en dan zie je die ander met dat foutje. Dat foutje is eerst heel irritant,maar op een gegeven moment ga je inzien dat door dat foutje, de schoonheid er omheen nog veel meer opvalt. Dit schilderij zal je dus veel langer blijven boeien. Zie het zo ook met mensen. Door de kleine foutjes, valt de schoonheid meer op en blijven ze boeiend.
Blijf je dus niet alleen focussen op dat kleine plekje, zonde van alle schoonheid die je anders over het hoofd ziet.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt :-)