Is er iets mis met me?
Ik heb sinds kort een paar nieuwe standpunten, vanuit het niets. Best vreemd. De standpunten houden vooral in dat eten niet belangrijk is, dat er niet zoiets is als te dun, en dat ik dik ben. Wat volgens mijn BMI helemaal nergens op slaat, overigens.
Ik heb op dit moment even een helder momentje, want ik wil eten, en er is zo'n schreeuw stemmetje wat -dat wat ik net dus zei- tegen me loopt te schreeuwen. Ik denk dat ik toch maar ga eten, maar is er wat mis met me? Want ik geloof niet dat dit helemaal normaal is...
-
Vraag volgen
- Delen
-
-
Weet jij het antwoord?
Het beste antwoord
Dat klinkt alsof je ongezonde standpunten aan het krijgen bent, en dat je je nu in elk geval af en toe nog heel goed bewust bent dat die niet kloppen. Ik adviseer je naar je huisarts te gaan en om hulp te vragen, om te voorkomen dat die standpunten jou straks de baas worden en je grote problemen gaan bezorgen. Ik raad je ook aan er met je ouder(s) over te praten, zodat je er niet alleen voor staat. Bedenk dat een eetprobleem (waar dit nogal op lijkt) meestal niets met eten te maken heeft, maar met bijvoorbeeld onzekerheid en dingen onder controle willen hebben. Vraag je eens af of je weet waar het bij jou vandaan komt. Ik hoop dat je dapper genoeg bent om hulp te zoeken, want als dit nog maar net begonnen is, is het nog relatief makkelijk er vanaf te komen. Sterkte en beterschap!
je staat op het punt een groot persoonlijk probleem te ontwikkelen, ga hier over praten, nu er nog een weg terug. ETEN IS LEVEN!!
Klinkt als Anorexia Nervosa. Een vriendin van me is overleden aan de gevolgen hier van.(ze woog nog maar 29 kilo) Zij hoorde ook dat stemmetje... Vond zichzelf ook te dik. Ik ben ook te mager. Ik ben ook een eetstoornis aan het ontwikkelen. Ik weet het zelf en ben nu bezig voor hulp. Ik werd gisteren door een arts doorverwezen naar de Ursulakliniek voor Eetstoornissen. Zoek op tijd hulp!
Bovenstaande antwoorden zeggen genoeg, maar ze zeggen wel eens een beeld zegt meer dan duizend woorden, dus kijk hier maar even naar; http://forum.fok.nl/topic/1582519 Eten niet belangrijk?
ga hulp zoeken via je ouders, dokter wie dan ook. Je kunt dit waarschijnlijk niet alleen oplossen. Maar je bent beter te redden als je nog maar met je voeten in het moeras staat, dan wanneer je er al tot je nek inzit.
Geloof me, het heeft helemaal geen zin om weinig of niets te eten en je lichaam zal er alleen maar schade door oplopen. Ik heb zelf een eetstoornis gehad toen ik 23 jaar was, werd niet meer ongesteld en als ik nu naar foto's kijk van die tijd, zag eruit als een lijk, terwijl ik dacht dat ik mooi mager was!! Ik ben nu 51 jaar en ben altijd zeer streng voor mezelf gebleven qua eten want stel je voor dat ik dikker zou worden. Heb nooit geen kinderen gekregen (niet zeker of het komt door de schade die ik heb aangericht maar gevoelsmatig denk ik van wel) en na jarenlang altijd maar mager te hebben willen zijn is mijn gezicht nu ook vol met lijnen en kan ik jaloers kijken naar vrouwen die ik ken en wel gewoon aten, van het leven genoten en er daarom nu misschien volslank of zelfs wat dikkig uitzien maar ook nog mooie gezichten hebben en geen bos strohaar zoals ik heb omdat je door te weinig vocht in je lijf ook nog van dat uitgedroogde haar krijgt op een gegeven moment. Dus leer van mijn verhaal, doe het niet, eet normaal en geniet en blijf er, ook als je ouder wordt, jong en stralend uitzien. Daar ben je echt veel blijer mee op een gegeven moment dan mager zijn, echt waar!! Sterkte ermee..................
Stel zelf een vraag
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?
