Mensen zijn volgestopt met informatie. er is een soort informatie moe. Je wordt geconfronteerd met het onbekende hetgeen betekent dat je opnieuw moeten gaan leren begrijpen. Het is een gegeven dat veel mensen genoeg hebben aan zich zelf en dat is vreselijk jammer. Het is een medeoorzaak van sociale armoede. Als je nog dieper kijkt heeft het te maken met ons zelf. Jouw verwachtingspatroon zou moeten worden bijgesteld. Maar de ander neemt geen tijd meer voor zichzelf. Alles wat buiten het normale ligt wordt snel van de hand gedaan. De diepere motieven worden dan overgeslagen. Het is de intentie in het leven om een samenleving te vormen, en dat kan met verschillende mensen met verschillende motieven. De tijd nemen en echt luisteren bind mensen, je gaat van mensen houden. In zo`n situatie ben je ontvankelijk voor anderen, dan wijs je niet meer af maar haal je de mensen naar je toe. Ik besef dat een ieder eigen verantwoordelijkheid heeft, maar de baas is niet hoog want er is iemand nodig voor de sturing. De baas heeft je nodig want als jij je werk niet doet, staat alles stil. Dit fenomeen is de gelijkenis van het mens zijn. Doe maar eens moeite om de ander te begrijpen. Er ontstaat een wederzijdse betrokkenheid die zegt dat we elkaar nodig hebben. De èèn is niet meer dan de ander, we dragen de verkeerde boodschap van eigenzinnigheid. Neem de ander serieus want ook jij wil serieus genomen worden. Deze tijddgeest van invidualisme is verkeerd. Een samenleving van het echte samen komt weer terug. Invidualisme is iets anders als zachtmoedigheid, en je mag gewoon jezelf zijn met je eigen goede eigenschappen, immers jij bent uniek. Laat dat maar eens zien, je zal versteld staan, want dan ben je duidelijk, dan wordt je naar de ander toegehaald i.p.v. afgewezen. We zijn te vaak negatief, we zijn overal op tegen maar zeg maar eens ik ben voor. Het is een wijze voorwaarde om gelukkig te zijn. Jij in jouw en ik in mijn Addy