Waar komt die cynische humor toch vandaan bij de mensen?

soortement van zelfbescherming.

Als iets me erg aangrijpt en ik ben bang dat mijn emoties me teveel worden, dan grijp ik ook terug op zwarte humor.

Het moet ergens een plaatsje krijgen. Vooral als iets erg gevoelig ligt, heb je soms de neiging er zo'n draai aan te geven dat er om gegrimlacht kan worden.
Het schijnt dat je bijvoorbeeld nergens zo veel moppen hoort over hartproblemen als op de hartafdeling van het ziekenhuis ... en dan vooral door de hartpatiënten zelf.

met humor (liefst zo zwart als t maar kan) is bijv een moeilijke fase in je leven beter te hanteren, zelfbescherming dus
en mensen vinden een mop over een ramp of over zo'n jongen ( je zult m maar tegenkomen) vaak ook een goede start om verder over zoiets ernstigs te praten

Sommige dingen zijn te erg om over te spreken. Veel mensen hebben daar moeite mee, maar het moet er toch uit op de een of andere manier. Humor kan dan een middel zijn om het te doorbreken. Het is en blijft echter een dun laagje over een oppervlakte van pijn, verdriet, woede en ongeloof. Het laagje is erg dun, maar het haalt even de scherpe kantjes eraf.

Soms lijkt je keuze beperkt tot lachen of huilen. Dan liever lachen, dat maakt het leven een stuk draaglijker.

Cynische of zwarte humor is eigenlijk alleen echt leuk als het wordt uitgesproken door de doelgroep zelf. Iemand die Joods is een Jodenmop te horen vertellen over de oorlog kan hilarisch zijn. Als mijn collega het doet slaat het nergens op, of is het schokkend. Zelfde als een Surinamer zoals Rayman een mop vertelt over een "luie Surinamer". Als ik dat doe is het minder leuk of rasistisch. Ik mag weer leuk vertellen over zuinige Hollanders en Surinaamse Joden in Nederland mogen alles. Pech ;o)

Het zit hem dus vooral in zelfspot. Een soort reflectie op jezelf. Altijd maar cynisch zijn is geen humor meer, maar zwartgalligheid. Cynische humor die voortkomt uit zelfspot is een soort lijfsbehoud. Je kunt je beter berusten in de situatie en er een grap over maken. Dat lucht op. Daarom moet er op begravenissen ook wat meer gelachen worden. En gehuild, dat mag ook.

Toegevoegd na 1 minuut:
NB. ik schreef "rasistisch" nie voor de grap verkeerd. Ik typ beroerd ;o)

Omdat huilen heel dicht naast lachen ligt.
Mensen denken dat het tegenovergestelden zijn, maar dat is niet zo.
Het is heel functioneel om met humor dingen te verwerken die heel moeilijk te verkroppen of te verwerken zijn.

Misschien kan ik het vinden als deze vraag terug in de categorie: Goeievraag.nl wordt terug geplaatst.

Het is een uitlaatklep om het leed te verzachten. We willen liever lachen dan huilen.

Mensen lachen nou eenmaal graag over de elende van een ander... Leedvermaak noemt men dat!