Is een mens altijd wel verslaafd aan iets?

Zo gauw je ergens niet meer buiten kunt, ben je verslaafd. Dat kan voetballen zijn of godsdienst, assepoestercomplex of preken, wetenschap of kunst, sex of computers, moederen of sport, eten, macht, treiteren, moorden, gokken of vissen. Praktisch iedereen heeft meerder verslavingen, meestal ondersteund door groepsdwang.
En: hoe emotioneel afhankelijker van je verslavingen, des te fanatieker ben jij, des te moeilijker ook te dé-programmeren. Het zit je des te dieper in het lijf gebakken. En omdat het je in je lijf gebakken zit en niet alleen tussen je oren, is afkicken zo moeilijk. Dat komt omdat je het gevoel hebt dat je een identiteit op moet geven, los moet laten, af moet zweren. Die verslaving is jou zó in je lijf en leven ingebakken geraakt, dat ze iets van je IK lijkt. Maar ze doet juist erg schade aan je IK.


Meer verhalen en vormen van verslaving kan je nalezen op de bijgevoegde link.

Het komt er kort op neer dat alles wat je zintuigelijk in je opneemt, bepaalde stojes in je hersenen vrij maakt. Dit zijn over het algemeen stofjes die je goed doen voelen zoals dopamine en serotonine. Hoewel je je er niet van bewust bent, blijf je hetzelfde doen omdat het je een lekker gevoel geeft.

Drugs zoals xtc of speed activeren dezelfde stofjes in je hersenen, alleen dan in veel hogere mate. Daarnaast bevinden zich allemaal andere processen plaats, zoals de blokkade van heropname of het afbreken van het stofje... Zodat grote hoeveelheden voor langere tijd in de bloedbaan worden gelaten. Op deze manier voelm je jezelf 'onnatuurlijk' lekker en dit gevoel is moeilijk af te wijzen :)