Men zegt: je hebt je kinderen te leen, zorg een tijdje voor ze en laat ze op tijd los zodat ze naar je terug kunnen komen. Is dat zo?

Ik geef je dit gedicht van gibran.
Je kinderen zijn je kinderen niet.
Zij zijn de zonen en dochters van 's levens hunkering naar zichzelf.

Zij komen door je, maar zijn niet van je,
en hoewel ze bij je zijn, behoren ze je niet toe.

Je mag hen je liefde geven, maar niet je gedachten,
want zij hebben hun eigen gedachten.

Je mag hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen,
want hun zielen toeven in het huis van morgen,

dat je niet bezoeken kunt, zelfs niet in je dromen.
Je mag proberen gelijk hun te worden, maar tracht niet hen aan jou gelijk te maken.

Want het leven gaat niet terug,
noch blijft het dralen bij gisteren.

Jullie zijn de bogen, waarmee je kinderen als levende pijlen worden weggeschoten.
De boogschutter ziet het doel op de weg van het oneindige,
en hij buigt je met zijn kracht opdat zijn pijlen snel en ver zullen gaan.
Laat het gebogen worden door de hand van de boogschutter
een vreugde voor je zijn:
want zoals hij de vliegende pijl liefheeft,
zo mint hij ook de boog die standvastig is."

Je houde van je kinderen en als ze uitvliegen hebben zij hun eigen leven maar altijd in verbintenis van de liefde van hun vader en moeder. En geloof me als ze vrijuit verder ontwikkelen, dan weet jij dat het was immers ze houden ook van jouw. Koester deze gedachte maar. Addy

Toegevoegd op 11-06-2009 19:33:43
Typefout in de laatste zin lees: En geloof me als ze vrijuit verder ontwikkeln dan weet jij dat het goed was ze houden ook van jouw, Koester dit. Bij het doorknippen van de navelstreng begint hun eigen leven al. Maar er is èèn verbinding van liefde. God, de vrouw, en het kind het drievoudig snoer wat nimmer verbroken wordt. Addy