wat moet je doen als je ouders denken dat je anorecsia heb??

Eigenlijk draait deze vraag om vertrouwen. Je ouders denken dat je wat mankeert, en juist deze ziekte is er een waarbij degene die het heeft alles zal doen om het te verbergen.
Heb je een goede band met je ouders? Hebben ze ronduit gezegd dat ze bang zijn dat je ziek bent?
Probeer eens een gesprek te hebben. Ik ga er nu van uit dat je inderdaad geen anorexia hebt. Leg uit dat je heus wel normaal eet (is dat zo?), dat je niet overgeeft, dat je af en toe ook snoept. En vooral dat je eten niet moeilijk vindt, maar er best van kan genieten.
Ik ga er van uit dat je ouders gewoon bezorgd zijn, uit liefde. Ik denk dat je het best met feiten kunt laten zien dat het wel goed met je gaat. Dat je niet bent afgevallen bijvoorbeeld, dat je gewoon je bord leegeet. Dat het op school redelijk goed gaat.

Schep niet te veel op je bord, maar eet met smaak en maak je moeder complimentjes over haar kookkunst.
Niet overdrijven, maar gewoon zeggen dat het lekker is en informeren hoe ze het zo gemaakt heeft.
Ik denk niet dat iemand met anorexia dat zou doen.

Ik zou het snoepen in elk geval laten. Je lichaam raakt er zo aan gewend om enkel op "suikers" te draaien. En suikers hebben geen voedingswaarde, ze geven je tijdelijke energie, maar vullen niks op. Gewoon in plaats van dat snoepie, iets anders pakken, crackertje of boterham, krentenbol, er zijn genoeg alternatieven. Voor de rest zou ik mij niet zo druk maken ik had in mijn pubertijd hetzelfde gewicht, en ben zelfs nog 5 cm langer.

Je hebt een prima gewicht! je weegt 56 kilo kijk maar zelf op bepaalde sites kun je dit testen of je een gezond gewicht heb laat dit aan je ouders zien zo heb je bewijs dat jou gewicht normaal is.