wanneer weet je of je paranormaal begaafd bent?

Hoezo wordt er niet serieus gereageerd? De eerder gegeven antwoorden zijn heel serieus - mits je de *bedoeling* ziet die achter de tekst steekt. Het probleem is, dat we echt enorm hard hebben gezocht, met vele tienduizenden serieuze mensen, maar dat we nog NOOIT ook maar enige aanwijzing hebben gevonden van paranormale zaken. De ervaringen zijn er wel degelijk. Die zijn onderzocht, en ze zijn echt. Er blijkt echter altijd een andere verklaring te zijn voor een bepaalde ervaring. Voorbeeld: je kunt heel goed een geest ervaren in de kamer waarin je zit. Die ervaring is echt. De geest is dat echter niet, die bestaat niet.

Ik zie die "bedoeling" en noem die dus "niet serieus"... dan laat ik de reactie van Jelle erbuiten, die vind ik wel serieus.
Kunnen we een discussie gaan starten over: wat is serieus en wat niet, maar daar ga ik niet aan beginnen.
We hebben het eerder gehad over het paranormale, in een iets andere vorm Cryofiel.
Momenteel is paranormaliteit een hype en wordt het bijzonder / speciaal gemaakt. Ik vind het niet bijzonder of speciaal.
Er is misschien nog nooit een bewijs voor gevonden, misschien ook wel, maar dat maakt niks uit. Dat kan in de toekomst altijd gaan gebeuren. Tenslotte was de aarde lang geleden plat in het idee van de mensheid, om maar een klein voorbeeldje te noemen.
Ik wil mijn gelijk niet hebben, want die heb ik niet en niemand, op welk gebied dan ook in mijn idee.

Ik ben het met je eens dat iemand het absolute gelijk heeft, want we hebben geen volledige kennis van de werkelijkheid. Het enige dat we kunnen doen, is de huidige stand van kennis zoveel mogelijk ter harte nemen. Die huidige stand van kennis zegt: we hebben nog nooit iets paranormaals gezien. Misschien dat we volgende week ineens wel iets paranormaals zien. Zou natuurlijk altijd kunnen. Maar is dat reden om nu alvast te geloven dat het toch bestaat? Misschien dat we volgende week ineens ontdekken dat er wel een magische eenhoorn op het Domplein in Utrecht staat. Zou natuurlijk altijd kunnen. Maar is dat een reden om nu alvast in die eenhoorn te geloven? Voor mij zijn de bovenstaande twee vragen (het paranormale en de eenhoorn) dezelfde. Voor beide is op dit moment geen enkele aanwijzing bekend. Voor beide geldt dat het mogelijk is, dat we volgende week wél een aanwijzing vinden. Als je eerlijk en consequent wilt zijn, mag je dus de ene theorie niet bevoordelen boven de andere theorie. Daarom vind ik dat je ofwel zowel in het paranormale als in de eenhoorn moet geloven, ofwel ze beide moet afwijzen. Ik ga uit van alles wat we op dit moment weten - dat is het beste wat ik met mijn beperkte mogelijkheden kan doen. Daarvan uitgaande, kan ik niet anders dan zowel het paranormale als de eenhoorn afwijzen. Natuurlijk met de mogelijkheid dat ze toch blijken te bestaan. Daar moet je je voor openstellen. Maar dat is iets heel anders dan ervan uit te gaan.

Ik lag weer in een deuk om je eenhoorn hahahaha.
Van mij mag je 100% geloven en afwijzen wat je wilt, echt waar!
Ik kan overigens van mezelf zeggen, dat ik eerlijk en consequent ben..... misschien zelfs TE.
Niemand bepaalt voor mij of beperkt mij, jij dus ook niet. Ik MOET niet beide door jou genoemde zaken geloven dan wel afwijzen.
De vraag was: wanneer weet je, of je paranormaal begaafd bent. Daarop heb ik een antwoord gegeven. Belangrijkste strekking: paranormaal zie ik als naast-normaal, dus als iets gewoons, niet als iets bijzonders. That's it, meer niet.

Voor mij is paranormaal juist heel normaal. Het is voor mij een beperkte manier om tegen de normale wereld, en de normale menselijke waarneming, aan te kijken. Ik zie geen verschil tussen paranormaal en normaal. Paranormaal in de zin van boven-natuurlijk, buiten-natuurlijk, of naast-normaal, bestaat voor mij niet. Paranormaal is slechts een manier om tegen bepaalde aspecten van de normale wereld aan te kijken.

Exact!!!!!
Ik probeerde het woord para te verklaren..... dus naast-normaal. Wat "normaal" dan ook mag zijn....