ik ben ernstig ziek, maar optimistisch, met geluk. Zijn er meer mensen die zo zijn?

Question

welke zieke wil laten weten dat ondanks ziek zijn hij zij happy is.?

 · Accepted Answer

Ik ben niet ziek, zwak of misselijk, maar net zo optimistisch en fatalistisch als ADDY... 
Ik leef totaal en als vandaag het einde zou betekenen dan ben ik er klaar voor, in dankbaarheid en stilte...
En als je het kunt zien, vergelijk de foto´s maar eens van mij en Addy... 
Ik zit in precies hetzelfde schuitje als Addy, ik ben lid van de menselijke soort en mijn leven is beperkt, beperkt in doen en laten, beperkt in alles, maar ik pers er alle leven uit, elke seconde... En wat voor Addy nu geldt, dat kan voor mij gelden het volgende moment, daar zit geen enkel verschil in... Er zijn duizenden mensen voor mij geweest en er komen er duizenden na mij... Zo is het altijd geweest... 
Als je terminaal ziek bent is het uitzonderlijk om geluk te kunnen leven, maar als je niet ziek bent is dat nog uitzonderlijker... Addy heeft moeten overgeven, omdat hij het kon, deed hij dat... Maar Addy moest dat doen, hij heeft geen keuze... Iemand die niet ziek is die helemaal klaar is om te sterven komt nog minder vaak voor... Want die persoon kan (wellicht) nog andere zaken kiezen en andere dingen gaan doen... 
Je kunt zien aan de foto dat het klopt wat hij zegt, dat zet je niet in scene, en je wordt blij als je de foto ziet, de energie van Addy is fantastisch hoog... Wat heerlijk om dat te mogen ervaren... 
Neem elke seconde die je nog krijgt, en dat geld voor iedereen, ook voor mijzelf...

namasté

Om Shanti Shanti Shanti...

 · Answer

Ik ben niet ernstig ziek, maar als ik dat wordt hoop ik dat ik ik het net zo optimistisch kan blijven als jij. Ik wens je veel sterkte en veel plezier op GV.

 · Answer

ik ben uit een aardig dal aan het opkrabbelen:)

hoe goed het zal worden weet ik niet
maar het is al veel meer dan we hadden durven dromen een jaar terug:)

Optimistisch ben ik wel, het is nog lang niet klaar, maar wel al goed:)

 · Answer

Ik ben inmiddels een jaar ziek en daardoor vrij ernstig beperkt in mijn doen en laten door allerlei verschijnselen.

Ernstig vind ik een groot woord voor wat ik heb, hoewel het wel een hele vervelende ziekte is met een soms grillig verloop die bij iedere patiënt weer anders kan uitpakken, ik heb gelukkig wel de hoop (en de redelijke verwachting) dat ik weer beter zal worden, hoewel onbekend is wanneer en ik welke mate, ook is niet heel erg duidelijk of ik binnen afzienbare tijd van alle medicijnen en de bijbehorende bijwerkingen afkom.

Om heel eerlijk te zijn heb ik moeite om het merendeel van de tijd positief te zijn / blijven. Dat wil zeggen over het algemeen ben ik het wel, maar als er weer dagen zijn dat ik noodgedwongen vrijwel de gehele dag rust moet nemen dan hakt dat er wel behoorlijk in.

Ik heb je weblog eens bekeken en ik moet zeggen dat ik veel bewondering heb voor je houding / instelling ten aanzien van het leven, ondanks de situatie waarin je je bevindt.

 · Answer

Nee gelukkig niet. Hier en daar wel wat beperkingen maar niet van dien aard dat dat me leven op de kop zet. Ook nooit dagen/weken in het ziekenhuis gelegen, dus ik mag blij zijn en dat ben ik dan ook. Respect voor jullie en sterkte met jullie strijd tegen je ziekte.

 · Answer

Ik ben (gelukkig) niet ziek, maar wel erg optimistisch. Dit grote optismisme en het kunnen genieten van kleine dingen heb ik te danken aan een oude vriendin, die wel ernstig ziek was en het helaas niet heeft mogen overleven.

Haar dood heeft mijn leven verandert, verbeterd eigenlijk. Door haar dood (op 26 jarige leeftijd) ben ik gaan nadenken over wat eigenlijk echt belangrijk is. Het heeft haar haar hele leven altijd al tegengezeten, ik had al zoveel meer dan zij, maar zij was altijd al diegene die het meeste positivisme uitstraalde. Problemen bestonden niet, dat waren uitdagingen.
Zelfs toen de artsen haar meedeelden dat ze kanker had in een terminaal stadium wist ze zich er snel overheen te zetten en van haar laatste halve jaar nog een feest te maken.

Door haar ben ik gaan beseffen dat ik gewoon van het leven moet genieten. Niet alles uitstellen tot later, maar nu doen.
Ik dacht altijd: Reizen... dat doe ik later wel. Daar bracht ik meteen het eerste jaar al verandering in.
Zoals het Klein Orkest al zo mooi zong: "Later is allang begonnen en vandaag komt nooit meer terug."

Dankzij Karin kan ik echt van de kleinste dingen genieten en me niet echt druk maken om dingen die ik toch niet kan veranderen. Oke, uiteraard krijg ook ik regelmatig te maken met tegenslagen, maar over het algemeen kan ik die goed relativeren, stap ik er snel overheen zonder er al teveel negatieve energie aan te besteden.

Rieneke1 · Answer

ik heb kanker, en ben bezig een langdurig traject af te leggen.
ben nu begonnen met bestraling, dan volgt chemo, dan hormoontherapie.
het is voor mij als geheel een te grote en onverteerbare brok.
heb me daarom aangeleerd alles dag voor dag aan te pakken, niet te ver vooruit kijken, en de dingen nemen zoals ze komen.
ik kan ontzettend genieten van het zonnetje, lekker krantje lezen op m'n balkon tussen de plantjes, juist omdat het zo'n contrast is met weer in de poli te zitten.
ook is bij m'n ziekte gebleken dat ik enorm veel lieve en betrokken mensen om me heen heb, en dat voelt als een warm bad.
dus ja, ik heb zeker geluksmomenten, en optimistisch ben ik ook, ik ga zeker mijn leven weer terugkrijgen, al zal het nooit meer hetzelfde zijn.

 · Answer

Toen ik 35 was ben ik getroffen door een herseninfarct. Er is na 1,5 jaar zoeken door allerlei doctoren en professoren vanuit verschillende disciplines geen medische oorzaak voor gevonden. Waarschijnlijk gewoon mijn nek een keer gestoten...

Door dit ongelukje nu in een rolstoel, neuropatische pijn difuus over het lichaam, beschadigde informatieverwerking, chronisch vermoeid, en zo kan ik nog wel ff doorgaan...

In het begin erg depri. Nu probeer ik de goede kanten van de zaak te zien. Ik kan mijn dochter veel meer zien opgroeien, ik kan de hele dag in mijn kas in de tuin prutten, geen lastige baas meer, geen lastige klanten.
Als de tijd voordert zie ik steeds meer dingen die ik nog wel kan. Vroeger heel veel met Japanse Vechtkunsten bezig en buitensport, tja dat kan nu niet meer, maar Zen-meditatie is toch aanhangend aan mijn verleden, en dat kan nog wel. Zo zoek ik steeds meer naar activiteiten die een brug vormen tussen mijn verleden en mijn heden.

Wel regelmatig een *@^@(-dag, maar over het algemeen kan ik redelijk berusten in de situatie.

 · Answer

Kijk eens op de site van mijn schoondochter Annika (hyves). Zij heeft een site gemaakt voor mijn zoon die in januari dit jaar overleden is. Hij had een hartafwijking, waarvan we altijd gedacht hebben, dit gaat nooit goed, maar we hopen het wel. Het is ook niet goed gegaan. Maar het optimisme wat hij had, de vrolijkheid, de vreugde in het leven, dat hebben wij geloof ik niet. Voor mijn gevoel leven deze mensen soms dubbel.

ik ben ernstig ziek, maar optimistisch, met geluk. Zijn er meer mensen die zo zijn?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (8)

Weet jij het beter..?