hoe komt het dat oudere mensen als ze oud zijn zich dan pas weer meestal dingen herinneren uit hun jeugd?

Antwoord aan de hand van een onwetenschappelijk voorbeeld. Ik ben nog geen 'oudere mens', maar als ik denk aan mijn jeugd herinner ik me ook echt van alles hoor... Maar... ik heb geen tijd om aan vroeger te denken: huishouden, groentetuin, werk, afspraken, vrienden, sporten, hobby's, o ja ik moet vooral niet vergeten om...
Mijn moeder is 81, was vroeger ook vreselijk actief. Werken doet ze (natuurlijk) al lang niet meer, met de komst van bepaalde (ouderdoms)kwalen gaat tuinieren niet meer, wandelen kan alleen nog kleine stukjes, ze heeft haar meeste vrienden en al haar naaste familie (broers/zussen/echtgenoot) naar het kerkhof gebracht, kinderen allang de deur uit en wonen ver weg, moderne 'fratsen' (bv pc) begrijpt ze niet... Haar wereldje wordt steeds kleiner en haar hoofd vult zich niet meer met drukke (dagelijkse) beslommeringen waardoor minder nieuwe indrukken/impulsen naar binnen komen. Doordat het hoofd zich graag met dingen bezig houdt wordt teruggegrepen naar wat bekend (en dus veilig) is: de 'goeie ouwe tijd'.
Ik heb dit patroon door de jaren heen bij veel ouder wordende mensen waargenomen (niet bij allemaal hoor!), vooral bij alleenstaanden en in bejaarden woonomgeving (leeftijdsgenoten in hetzelfde schuitje). Er zullen best wel andere factoren mee (kunnen) spelen, maar dit is wat ik zelf zie en ervaar. Hoop dat je hier iets mee kunt.