Hoe kan ik mijn grenzen stellen als iemand me wil spreken en ik hiervoor geen energie heb (op mijn werk)?
De hele dag met de bus weg geweest met mijn doelgroep. Tegen de avond was ik moe : zeer vroeg opgestaan, file dus overal te laat dus hele tijd problemen oplossen etc.
Toen we bijna thuis waren kon ieder die meer info wilde zijn naam op een lijst zetten. Ik gaf de lijst door, en een dame riep "mijn naam staat erop hoor". Vanop haar stoel begon ze over haar vader die 100 jaar geworden is. Leuk. Maar als ze ziet dat ik luister, schiet ze los over haar echtscheiding, vroegere ziekte etc... Ik luisterde nog even vriendelijk, maar haalde dan de (inmiddels ingevulde) lijst op en begon een praatje met mijn buur (die aan de overgang van het gangetje in het midden zat, dus niet vlak naast mij) over iets leuks.
En dan komt de dame vlak naast mij zitten en begint heel haar vuilnisbak over me te gooien: leegstand in haar wijk, ziekte, ziekte van haar vader etc.... In 10 minuten was ik leeg.
Ik wilde naar de fitness maar had geen energie meer.
eigenlijk zou ik liever zeggen : sorry nee, nu niet. Maar het zijn werkuren en dan heb ik het gevoel dat ik dus open moet staan voor mensen hun problemen. Terwijl ik in geen enkel geval iets aan haar problemen kan veranderen, en ze ook niet wil horen wat ik antwoord, ze wil gewoon spuien( zoals velen uit mijn doelgroep). En dan belde mijn vader (die ook meestal gewoon wil spuien) en ik had de fut niet om op te nemen dus kreeg een kwade voicemail.
Is het hier geoorloofd op het werk om mijn grenzen aan te geven, en zo ja hoe doe ik dat best?
-
Vraag volgen
- Delen
-
-
Weet jij het antwoord?
Het beste antwoord
Wat je zou kunnen doen in een dergelijke situatie is haar zeggen dat je graag een andere keer naar haar luistert, maar op dit moment even geen tijd hebt vanwege..... Dat het dus betekent, dat je haar nu niet je volledige aandacht kunt geven en dat je vindt dat ze daar recht op heeft. Desnoods maak je een afspraak met haar op een moment dat het jou wel uitkomt en dan zou je ook de tijd kunnen afbakenen. Ja: het is zeker geoorloofd je grenzen aan te geven. Niet alleen op je werk, maar ook privé. Dat is zelfs zeer belangrijk, omdat het anders voor niemand duidelijk is wat jij wel en niet aan kunt en jij er onderdoor aan gaat. Jij bent de enige, die anderen jouw grenzen aan kunt en m.i. ook moet aangeven, maar dat betekent wel, dat jij ze zelf goed moet kennen.
Sowieso vinden veel mensen het moeilijk om grenzen aan te geven, omdat ze het graag anderen naar hun zin maken of omdat ze denken dat het bij hun werk hoort. Ik weet niet wat je doelgroep zijn het mensen met problemen of ben je een soort van reisleider? Maar tenzij je een soort van psycholoog bent, denk ik niet dat je het aan moet horen enkel en alleen omdat je aan het werk bent. Je het gemerkt dat dit je onwijs veel energie kost en je ervan weerhoudt om de dingen te doen die je wel wilt doen. Het belangrijkste is dat je voor jezelf kiest en blijft kiezen! Dus als iemand zo'n verhaal tegen je houdt (en je het gewoon even niet kunt hebben), zul je tegen diegene moeten zeggen dat het allemaal geen vervelend is, maar dat nu niet het moment is om het erover te hebben. Of misschien dat jij niet degene bent met wie ze het erover moet hebben. Desnoods kun je zeggen, dat je het positief wilt houden, dus alleen maar leuke verhalen wilt horen. Maak desnoods even een excuus (zoals je deed), ik moet dit of dat doen. Je gaf aan dat je al een gesprek begon met iemand anders, dat is heel goed. Maar laat je niet weer in het ongewilde gesprek trekken. Gebruik je nieuwe gesprek gewoon als excuus (het is immers niet netjes om als je in gesprek bent, ineens met iemand anders een gesprek aan te knopen). In het ergste geval kun je altijd nog zeggen dat je het heel vervelend vindt, maar echt geen interesse hebt (of zin hebt om het aan te horen). Zoals gezegd, ik weet niet in welke hoedanigheid je met deze groep op stap bent. Als je collega's hebt, vraag hoe zij er mee omgaan, hebben ze nog goede tips of truukjes. Want je wilt mensen niet beledigen, maar het wel gezellig houden.
Mensen hebben verwachtingen van jou en jij kunt niet aan die verwachtingen voldoen. Je maakt je druk daarover. Waarom eigenlijk, heb je de ander slecht behandeld? Nee. Wat ik tussen de regels doorlees is dat je de ander niet wilt teleurstellen en niet wil dat die ander zich vervelend gaat voelen richting jou of boos op je wordt. Is het niet eigenlijk zo dat je je vooral druk maakt om hoe de ander over jou denkt? Hoe belangrijk is het voor jou wat mensen van je vinden?
Het lijkt erop dat je zowel prive als in je werk moeite hebt met grenzen aangeven. Gezien het feit dat je vader boos op je wordt als je de telefoon niet opneemt en je je daarover schuldig voelt doet bij mij een bel rinkelen over de bron van je gedrag. Zoek hulp bij een coach voor dit probleem, het is te hardnekkig en te geautomatiseerd om dit alleen op te lossen (zoals je al gemerkt hebt waarschijnlijk). Een paar sessies kunnen voldoende zijn om hier je weg in te vinden.
Stel zelf een vraag
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?
