Hoe effectief is cognitieve gedragstherapie tegen plasangst (paruresis)?

Cognitieve gedragstherapie doelt ernaar om ineffectieve gedragspatronen om te zetten in effectieve gedragspatronen. Er wordt dus niet zozeer gefocust op de achterliggende problemen, alhoewel dit ongetwijfeld ter sprake zal komen, maar meer op verandering in gedrag. Er wordt dus samen met jou in dit geval, gekeken naar wat de best passende strategie is om jou prettig verder te kunnen laten leven. Bij angsten wordt vaak gebruik gemaakt van exposure. Dit houdt in dat je wordt blootgesteld aan datgene wat angst bij je opwekt. Dit gebeurd echter in kleine stapjes om zo, langzaam aan te leren dat je niet bang hoeft te zijn voor, in jouw geval, het plassen. Voorbeeld van exposure in kleine stapjes bij spinnenfobie is bijvoorbeeld: Eerst bekijken van een plaatje van een spin totdat de angstreactie niet meer optreedt. Vervolgens het zien van een spin in een afgesloten hok en uiteindelijk het vastpakken van een spin. Dit is niet een 1 op 1 voorbeeld maar geeft een beetje een idee van hoe exposure werkt. Naar mijn idee is CGT een erg veilige en effectieve manier om angsten te overwinnen, omdat je zelf er effectief bij betrokken wordt en omdat je het in stapjes doet zie je ook daadwerkelijk progressie. Als jouw fobie je hindert in je dagelijks leven dan raad ik het ten zeerste aan.

Exposure en cognitieve gedragstherapie zijn niet hetzelfde. Alhoewel cognitieve therapie en exposure in vivo gecombineerd als therapie kunnen worden ingezet, al naar gelang het probleem en de aanpak van de therapeut.

Bij cognitieve gedragstherapie wordt geprobeerd het waarom van de gedachten te achterhalen en na te gaan of er bewijs voor is. Met andere woorden, is de angst die je hebt reëel? Of is het eigenlijk een aanname doe je doet. Samen met de therapeut wordt in kaart gebracht welke omstandigheden en gebeurtenissen bij jou angsten opwekt. Dan wordt gekeken samen met jou of die angsten eigenlijk wel nodig zijn. Immers, in je hoofd spelen zich voor, en tijdens een angstige situatie allerlei gedachten af. Die gedachten die de angst vormen zijn geconditioneerd en treden steeds opnieuw op. Het gaat helemaal automatisch. Nadat je die gedachten hebt uitgesponnen leer je dat de angst geen nut heft eigenlijk en dat die angst het gevolg is van je eigen ontwikkelde ideeen en aannames. Die tot angst gedrag leiden. Daarna leer je om voor en rond je angstbevorderende omstandigheden, in dit geval plassen, andere gedachten te ontwikkelen, die passen bij de omstandigheden. De negatieve, niet nuttige patronen, angst voor plassen heeft gen nut, worden vervangen door andere patronen. Als het ware wordt aangeleerd, de oude gedachten en gedrag met nieuwe te overschrijven. Cognitieve gedragstherapie kan dus goed helpen. Als de plasangst is ontstaan door een traumatische ervaring zou (ook) andere aanpak kunnen worden toegepast.