Je zou het sociaal conformisme kunnen noemen, en dat is eigenlijk ook precies wat het is: deels bewust, deels onbewust, vinden we het prettig om ons aan te passen aan onze omgeving. Dat geeft een veilig gevoel, een gevoel van "erbij horen", een gevoel van "passen".
Dat is m.i. niet hetzelfde als altijd maar doen wat anderen van je verwachten, maar het is ook je aanpassen aan de situatie: natuurlijk gedraag je je op een begrafenis anders dan op een bruiloft, om even een voorbeeld te noemen: daar horen hele andere emoties bij, en het zou heel vreemd zijn als dit niet zo was. Zoiets is ook grotendeels aangeleerd: hoe jonger kinderen zijn, hoe consistenter hun gedrag is over verschillende omgevingen. Naarmate we ouder worden, passen we ons meer aan. Omdat dit "zo hoort", dus de omgeving dit van ons vraagt en we hier vaak aan willen voldoen, maar ook omdat we zélf meer inzicht krijgen in wat goed is om te doen in een bepaalde omgeving of situatie.