Welke vragen kan ik mezelf stellen om milder voor mezelf te worden?

Mogelijke vragen aan jezelf:
Waarom ben ik zo hard voor mijzelf?
Wat kan ik doen om mijzelf gelukkiger te maken?
Hoe kan ik mij beter gaan voelen?
Als deze situatie bij mijn beste vriend(in) zou gebeuren, hoe zou ik dan reageren?
Lieve (je eigen naam) waarom veroordeel ik mijzelf nu zo hard?

En doe je ogen dicht na het stellen van een vraag en probeer dan eens te luisteren naar je gevoel.
Succes!

Is deze gedachte waar?
Helpt deze gedachte me? (Lijkt op bruikbaar, maar helpen klinkt alweer milder dan bruikbaar vind ik).
Wat zou ik tegen een vriend of vriendin zeggen die dit denkt?
Welke gedachte helpt me wel?

Ik vind het best moeilijk om gedachten te formuleren die helpend zijn. Bij mij werkt het om dat dan ook echt op papier te zetten. Hoe vaker je het doet hoe makkelijker het wordt.

Als het niet meteen lukt, wees dan ook weer niet te streng voor jezelf. Gewoon blijven oefenen.

Als ik het goed begrijp dan ben je heel dwangmatig bezig om jezelf een beter mens te willen laten zijn. Je lijkt bang te zijn dat je niet goed genoeg voor jezelf en voor anderen bent. Dit duidt mogelijk op een schuldcomplex of een minderwaardigheidsgevoel.

In mijn visie zijn deze zaken te veranderen door inzicht in het eigen functioneren en het opnieuw aanleren van het gekozen groei/ontwikkelingspad.

Dit lukt helaas niet door jezelf eenvoudige vragen te stellen. Die vragen ken je namelijk al en heb je vermoedelijk al duizend keer aan jezelf gesteld. Anderen kunnen dat bewijs ook niet (meer) leveren door jou complimenten te geven. Daar is meer voor nodig. Dat meerdere is een grondige attitude verandering.

Een goed begin zou zijn om jezelf te leren ontspannen. Hiervoor zijn eenvoudige technieken op het Internet te vinden of bij meditatie cursussen.

Ik kan uit je vraag niet bepalen hoeveel 'last' je al draagt van je gedachten, wellicht is het zinvol om naar je huisarts te gaan en een verwijsbrief voor een psychiater te vragen teneinde een goede medicatie voor je 'dwangmatige' gedachten te krijgen. Deze medicatie zorgt er dan (tijdelijk) voor dat je in voldoende rust komt om een nieuwe start te maken en je gedachten te leren 'normaliseren'.

Er zijn nog een paar mogelijkheden, naast de gedachten die de andere antwoorders al hebben gegeven. Het is moeilijk wat algemene dingen te zeggen, omdat het er helemaal aan ligt wát je tegen jezelf zegt en in welke situatie.

- verwoord voor jezelf de gedachte die je hebt en zeg dan het totale tegengestelde tegen jezelf. Wat doet dat met je?
Bijvoorbeeld: "ik ben zo ontzettend lelijk" veraderen in "ik ben mooi". Geloof je dat? Waarschijnlijk niet, omdat je, denk ik, een negatief zelfbeeld hebt (?). Vorm de laatste zin dan zo, dat je er iets meer in gelooft, bijvoorbeeld: "ik ben net zo mooi als ieder mens; ik ben okee zoals ik ben". Schrijf dat op en zeg dat tig keer per dag tegen jezelf, liefst hardop.
- Vraag jezelf af/ga na of de eventuele stem in je hoofd, die je zo vooroordeelt, van iemand is die je kent. Dit hoeft niet zo te zijn, maar het kán. Als dit zo is en je realiseert je, dat deze persoon in je leven jou dit heeft geleerd, dan kan je het misschien meer buiten jezelf plaatsen; het minder van jezelf maken.
- Vraag jezelf, of deze gedachte helpend is voor je.
- Vraag jezelf af, waarom je deze houding hebt t.o.v. jezelf. Heeft het misschien ook voordelen? Dat klinkt misschien vreemd, maar waarom zou je jezelf steeds veroordelen als het je niks oplevert? Vraag jezelf dus, wat deze gedachte je op dit moment oplevert.

Meer algemeen: gedachten zijn niet jij! Gedachten zijn wolken die voorbij drijven. Ze zijn ook niet negatief of positief: ze zijn....meer niet. Het is aan jou om erop in te gaan. Je kunt ook afstand nemen en kijken, wat er met die gedachten gebeurt als je er niks mee doet, alleen observeren. Dit vereist wel oefening.
Misschien is Mindfulness iets voor je. Daar leer je o.a. bewust om te gaan met je gedachten.
Wat info: http://nl.wikipedia.org/wiki/Mindfulness

Julia de gedachte van je vraag is bruikbaar in zoverre die je het inzicht geeft dat je veroordelende gedachten hébt. Een herkenning daarvan is dus al positief.

Maar houdt je je er ook niet te veel mee bezig door juist vragen te stellen. Soms is het beter er helemaal niet op in te gaan. Die aanklager moet je soms gewoon negeren. Die praat je alleen het ravijn in.

Wel een goede vraag kan zijn is wat er goed aan je is. Want iedereen mag er zijn zoals ie is. Probeer andere mensen meer te waarderen en te vergeven en je zult gewaardeerd en vergeven worden!

Wees dankbaar voor wat je hebt en de aanklager zal verdwijnen. Julia het gaat je goed!