eenzaamheid is de illusie dat je als je alleen bent ook zielig bent. dat hoeft zeker niet zo te zijn. het leven heeft zijn getijden. Ik heb in mijn leven periodes gehad met enorm veel sociaal contact, en periodes waarin ik één of twee goede vrienden over hield.
Soms verdwijnen mensen uit je leven. Omdat er iets in hun of jouw leven veranderd is (verhuis, scheiding, samenwonen...).... of gewoon omdat jij als persoon geëvolueerd bent en minder met hen samen valt. Op zich is dat misschien eng, maar het is ook heilzaam. Je wordt gedwongen om los te laten wat je zo vertrouwd was.
Een sociaal netwerk is leuk, maar kan je ook vasthouden in een bepaalde "kring".
Zie ook de voordelen. Minder sociale contacten geven je de kans om nieuwe dingen aan te snijden (je kan bv. een instrument bespelen dat je al lang wilde leren bespelen, eindelijk die schildercursus volgen, de klussen in je huis die je al zo lang hebt uitgesteld aanpakken...). Belangrijk is dat je er plezier in hebt, ook al is het iets wat je alleen doet. Leren alleen zijn met jezelf is heel erg belangrijk.
Vaak is een sociaal netwerk dat afbouwt, de aankondiging van een nieuwe periode. Wat ik persoonlijk zou afraden, is hals over kop een nieuw netwerk opbouwen gelijk hoe of met wat. Dat is leegte opvullen. Ongetwijfeld hou je nog wel enkele goede vrienden over, zal het netwerk niet helemaal verdwijnen.
Maar zelfs dan...aanvaard het en laat het nieuwe groeien. Stap van het idee af dat je eenzaam bent als je alleen bent. Sta open naar anderen, beschouw het als een ontdekkingsreis naar een nieuwe periode in je leven. Dit gebeurt niet van de ene dag op de andere, geef het nieuwe de tijd om zich te manifesteren in je leven.