Hoe reageer je het beste op mensen die "dichtklappen" en dagen koppig blijven in plaats van te zeggen wat er op hun hart ligt?

hahahaha, leuk antwoord +1! inderdaad zal het niet altijd helpen maar bij sommige wel, en dan valt er ook iets van je af. het wordt minder zwaar.
bij anderen zal humor juist olie op het vuur zijn vrees ik. men moet het een beetje aanvoelen.

Prachtig HerrM!! Humor kan inderdaad wonderen doen voor hen, die dat verstaan! +

Danke schön, meine Damen!

;-)

@moolkeesje:
Toen heb ik een mooi kiezelsteentje gezocht en dit blauw gekleurd.
Toen zij de volgende ochtend binnenkwam heb ik haar het steentje overhandigd met de woorden : Alsjeblieft, voor als je straks moet plassen. ik vind het een leuk verhaal, maar ik snap het niet.
wat heeft een mooi blauw gekleurd kiezelsteentje te maken met "straks moeten plassen"? als het antwoord: : "niets" is, oké, dan slaat het dus nergens op en dát is de grap... ?
graag uitleg @moolkeesje !?

Misschien is het een streek gebonden uitdrukking, maar op een blauw steentje plassen wil zeggen, dat daarmee je boosheid verdwijnt.

dankjewel voor de uitleg! wat leuk als dat ook lukt... :)

Een roos geven om op haar hoed te zetten, is een wat algemeen bekendere variant.

bedankt @amadea! : "zet een roos op je hoed, dan ben je morgen weer goed!" lang niet gehoord, inderdaad !

Gelukkig zijn dergelijke situaties bij jou ook zeldzaam, hoop ik! +

Danke, ook de andere +ser!
Ik had in mijn roemruchte verleden een zeer negatieve manipulerende collega.....van haar heb ik heel veel geleerd. Waarmee ik bedoel: hoe erop te reageren en hoe daar vooral voor mezelf mee om te gaan.
En nog veel vroeger, toen ik nog een jong spinnetje was, had mijn vader er ook een handje van me (en velen) geregeld te negeren als hem iets niet beviel.
In mijn huidige leven is het gelukkig zeer zeldzaam, maar ik weet nu ook wat ik eraan kan doen ;-)

bedankt hoe krijg je dat uit je leven? ik bedoel : als je het vroeger wel had en nu niet meer...

Het voorbeeld met mn collega bv. was dat zij op syndicale vergaderingen steeds over haar eigen situatie bezig is (zij voelt zich in alles tekort gedaan, terwijl dit zeker zo niet is) ipv het algemeen belang. Ik had gewoon bij een evaluatie (zonder namen te noemen) aangegeven dat ik een syndicaal overleg iets vond voor algemeen belang, niet om je eigen positie te verbeteren of inlichtingen te krijgen over je eigen situatie. Zij was razend en riep" ik voel me hier wel aangesproken! enz." Nadien was het stilte in het kantoor. Geen woord meer.... Dat wat ze riep dat heeft totaal geen effect op mij (gaat idd meer over zichzelf). Dat zwijgen wel. Erg vervelend in een bureau van 3x3....
Omdat me die uitval niks doet reageer ik niet. MIsschien moet ik op dat moment zeggen "het zegt meer over jou dan over mij"... als ik het op het moment van het zwijgen zeg dan is het te laat m.i.
En er zijn ook mensen die subtieler giftig zijn. Bv. als je dan tegen iets stoot hun ogen ten hemel slaan en "t" zeggen. DUs zo wat het bloed onder je nagels proberen te halen. Maar praten willen ze niet want "oh nee, er scheelt met mij niks hoor, wat heb je de laatste tijd toch?". Dat vind ik de moeilijkste, want dan krimp ik wel ineen in tegenstelling tot tierende verwijten. Dan loop ik op de duur op eieren. En dan kan ik niet zeggen "dat zegt meer over jou dan over mij". Terwijl dit in wezen wel zo is natuurlijk...

Mijn vader is lang geleden overleden en ik werk niet meer vanwege gezondheidsproblemen. Dat betekent, dat ik mensen om me heen heb, die dit gedrag niet of niet meer (!!!) tentoonspreiden. Maar wat ook zo is: het pakt me niet meer, het komt niet meer aan mij persoonlijk.
Wat ik mooi vind aan je bovenstaande tekst: kennelijk is die collega zich zeer bewust van haar manipulerende gedrag..... en inderdaad zegt dat ALLES over haar en niks over jou. Over het laatste stukje: die mensen spelen het balletje dus terug naar jou.... en dat is dan totaal ten onrechte. Benoemen, dat is denk ik in een dergelijke situatie het beste. In de zin van: "okee, ik heb het gesprek geopend, jij wilt dat niet: prima, dan praten we niet, wat jij wilt. Voor mij hoeft dat ook niet."
Ze halen het bloed onder je nagels vandaan, omdat jij toelaat dat ze dat doen. Het raakt je en dat is nou net waar ze op uit zijn (manipuleren....zo walgelijk vind ik dat gedrag!).
Wat je zou kunnen doen is nagaan, waaróm het je raakt. Wat voel je en waar komt dat gevoel vandaan. Wat is je allereerste herinnering, dat je dit gevoel had. Dan zie je waarschijnlijk waarom je deze reactie hebt en wat het patroon door je leven heen is en kan je daaraan werken.
Deze aanpak heeft mij enorm geholpen.

+ !

Thanx!

@wendyH : daar moet ik niet ver voor zoeken hoor, mijn moeder kon dat bv. perfect. dus me uitsloven doe ik niet meer opdat iemand zou stoppen met zwijgen, maar ergens plakt het nog aan me als mensen me "pesten" of negeren. Dat is nog een reflex waar ik wat in blijf hangen, ook al doe ik mijn best van niet.
Ik kan overigens perfect verder functioneren, lachen etc op dat moment (met anderen natuurlijk, niet met de dichtklapper) maar ik voel dat mijn voelsprieten constant scherp staan en geraak uitgeput, krijg maagpijn enz. Zit dus wat op een onbewust niveau, een soort conditionering (bij mijn moeder volgde naar het zwijgen meestal "klappen" krijgen dus ik zat toen hele tijd met angst voor slaag met maagpijn etc, vandaar ook het uitsloven Dus die conditionering slaat op niks meer (ik krijg van niemand nog slaag, gelukkig maar) doch zit er nog ergens terwijl ik er zelfs helemaal niet bewust aan denk (dus ik denk ook niet "oei, ik krijg straks misschien wel slaag).
Ik stelde je de vraag over hoe je deze mensen niet meer in je leven hebt omdat ik ervan uitga dat je aantrekt wat je uitzendt. Dus er moet idd iets in je persoonlijkheid veranderd zijn, in je overtuigingen, wat maakt dat je dit niet meer aantrekt. En dat is interessant. Als ik je beschrijving lees, ben je idd "eroverheen" gegroeid, het doet je niks meer. Maar ik denk dat er zelfs een punt kan komen dat mensen gewoon zo niet meer proberen te doen tov iemand terwijl ze het bij anderen wel doen.

Ik denk niet, dat er iets in iemands persoonlijkheid kan veranderen (of misschien heel weinig, omdat ik ervan uitga, dat je daarmee min of meer wordt geboren), wel in je houding/gedrag/overtuigingen.
Jij hebt geleerd vanuit je vroege kindertijd zo te reageren op je moeder zoals je hebt gedaan en in feite doe je dat nog steeds. Onbewust op het moment dat het gebeurt, gelukkig wel al bewust als je erover nadenkt. Dat is dus al een hele grote stap.
Dit durf ik zo te schrijven, omdat ik eenzelfde proces heb evaren.
Ik straal niet meer uit, dat ik te manipuleren ben, OMDAT ik niet te manipuleren ben.
Mensen voelen feilloos aan waar ze je pijn kunnen doen en als het jou geen pijn meer doet omdat je die pijn hebt verwerkt, dan is het klaar. Klinkt simpel en is het ook, maar om zover te komen is erg lastig en kost inzichten en tijd om te veranderen. Over je laatste zin: is wel mijn ervaring en daarom schreef ik ook: "Dat betekent, dat ik mensen om me heen heb, die dit gedrag niet of niet meer (!!!) tentoonspreiden" met die uitroeptekens. Het manipuleergedrag werkt niet bij mij, dus is het zinloos om door te gaan met het te proberen.
Maar, zoals ik al schreef: mensen kunnen me op bepaalde gebieden nog steeds pijn doen, omdat ik dat toelaat. Ik ben het me alleen wel al bewust op het moment dat het gebeurt en laat me niet manipuleren. Ik ervaar de pijn en verwoord dat dan bijvoorbeeld. Soms kijken mensen je daar vreemd op aan, maar dat kan me niet schelen. Voor mij gaat het erom, dat ik ermee leer omgaan.
Wat mij ook enorm helpt is de gedachte, dat het "oude" pijn is die ik voel. Pijn vanuit mijn jeugd, en dan kan ik het vaak al behoorlijk ombuigen, omdat ik nu dat kind niet meer ben ;-)

idd, dat is zo, het is oude pijn.
Knap van je dat je niet meer manipuleerbaar bent. Dat moet idd een hele weg geweest zijn om zover te komen!
Al moet ik zeggen dat ik al goed op weg ben.
Ik merk wel dat mensen er soms boos van worden als je minder te manipuleren bent. Als ik me bv. geen schuldgevoel laat aanpraten zeggen ze dat ik "harteloos" ben en -"me niks van anderen aantrek" enz...Raar vind ik dat, wat kan iemand er nu leuk aan vinden anderen met een schuldgevoel op te zadelen. Toch merk ik dat daardoor ook het respect tov mij groeit, al moet ik zeker nog een evenwicht vinden in de manier waarop ik het zeg. Nu reageer ik soms vrij scherp en bot (bv. "nou en?" als iemand me zegt dat ik dit of dat verkeer doe), ik denk dat ik ook met liefde en vriendelijkheid grenzen mag stellen. Maar goed. dat is een ander thema natuurlijk.

Dat is een zeer lange weg inderdaad, maar het resultaat mag er zijn!
Tuurlijk maakt het mensen boos als je niet voldoet aan hun eisen!! Ze hebben geen macht meer over je. Vaak worden ze dan nog gemener, feller, scherper etcetc. Dat zie ik als enorme onmacht van ze en dat betekent voor mijzelf, dat ik op de goede weg ben.
Anderen een schuldgevoel geven maakt ze machtig over die persoon en er zijn nou eenmaal mensen, die zich daar prettig bij voelen.
Ik reageer dan soms ook scherp hoor, maar ik vind ook, dat ik met liefde naar MEZELF grenzen mag stellen. Er zijn nou eenmaal ook mensen, die gewoon doorzetters zijn in het over mijn grenzen heenwalsen en waar op een vriendelijke manier geen grens aan te geven is.
En wat Moolkeesje schrijft: soms doet humor wonderen, in ieder geval wel naar mezelf toe ;-))

dat vind ik één van de grootste misverstanden die er heersen. Ik ken mensen van wie wordt gezegd dat ze zo vreselijk liefdevol zijn want ze reageren niet als iemand hen iets misdoet. Als dat echt zo is, prima.
Maar soms is het gewoon van jezelf houden als je je grenzen stelt en voor jezelf opkomt. Daar ben ik ook jaren aan een stuk ingetrapt : "ik moet altijd liefdevol zijn dus zwijgen en vergeven". Liefdevol ja, vergeven ja... maar wel kunnen blijven kiezen of je zwijgt (uit vrije keuze) of voor jezelf opkomt en je grenzen stelt. En bij sommigen gaat dat idd niet met zachtheid want anders blijven ze Oostindisch doof.
En die boosheid die men op zijn nek haalt als men zijn grenzen gaat stellen... heel herkenbaar en goeie tip om er zo naar te kijken. Al blijf ik dat wel wat eng vinden.
In ieder geval bedankt WendyH, al zou het ook een goede vraag zijn wat mensen zo leuk vinden aan het feit dat iemand zich schuldig voelt (en aan de macht die ze dan over die persoon hebben)....
En Moolkeesjes raad neem ik zeker mee, maar zoals gezegd, het moet op de juiste moment zijn anders kan het ook omgekeerd werken.

Dat is zeker ook m.i. een groot misverstand.
Ik ben niet bijbelvast, maar daar staat toch echt: heb uw naaste lief zoals uzelf.
Daar lees ik uit, dat het dus zeer belangrijk is om jezelf lief te hebben. Waar dat idee dan vandaan komt, dat je altijd lief voor iedereen/anderen moet zijn en over je heen moet laten walsen snap ik dus niet. In mijn ogen totaal onlogisch. Het is eerst ook best eng als mensen NOG giftiger worden....maar je laat het niet aan je komen. Als je dat ervaren hebt, dan is het ook niet meer eng. Mijn ervaring is, dat ze stoppen. Macht hebben is voor de meeste mensen, op welk vlak dan ook, interessant. Kijk maar in de wereld, zowel in het groot als in het klein. Zelfs op de peuterspeelzaal ;-)
Graag gedaan!

Dingen om over na te denken idd.
Ik probeer mezelf er niet door te laten neerdrukken enz... en nee, ik klap zelf echt niet dicht. Maar zo lijkt het wel natuurlijk als ik niet reageer. Alleen kost het me enorm veel energie om mezelf "bijeen" te houden tov dichtklappers. Ik heb er gewoon soms toch wel wat last van (hangt wel af van de situatie) als iemand naast mij loopt, zit, ligt... te zwijgen.
Misschien zou ik beter een truc vinden om er minder last van de hebben.

Mij heeft het geholpen om dan steeds te denken: het ligt aan die ander, het ligt aan die ander.
Zo versterkte ik mijn gevoel, want dat kreeg dan de kans niet om een signaal af te geven van die onrust die ik anders ervaarde.
En het gewoon blijven herhalen in jezelf, dan merk je op een gegeven moment dat je die zin niet meer aan het denken bent.
Maar dat ook dat gevoel er niet is wat die ander in je oproept door zijn/haar gedrag. Door het besef dat je het niet meer ervaarde kan prompt het gevoel weer omhoog komen en ga je weer die zin herhalen en herhalen en herhalen en vanzelf komt het dan dat het je niet meer raakt omdat jij zelf je gevoel versterkt hebt op de juiste manier voor jezelf. Dit kan je met andere zinnen ook toepassen in andere situaties.
Dit heeft mij althans in een hoop gevoels punten en triggerpoints goed geholpen.
Het anders denken.