We spreken van een specifieke fobie wanneer iemand
A) ergens aanhoudend erg bang voor is. Verder is er dan
B) een onmiddellijke angstreactie wanneer iemand daaraan wordt blootgesteld, wat zich kan uiten in een situatiegebonden paniekaanval. Een andere voorwaarde is dat
C) iemand zich ervan bewust is dat de angst onredelijk is. Ik vermoed dat jij je dit goed realiseert, en dat dit ook de reden is dat je deze vraag stelt. Bij een fobie is het verder zo dat
D) een situatie die de angst oproept liefst vermeden wordt, of alleen in sterke angst wordt doorstaan. Jij beschrijft dat je weg wilt uit de ruimte en gaat huilen.
E) de angst bij een fobie belemmert iemand in zijn sociale leven, beroepsmatig functioneren, of iemand lijdt er erg onder. Dit kan ik niet beoordelen voor jou. Verder moet
F) de angst bij iemand van onder de 18 minimaal zes maanden duren, en moet
G) de angst niet komen door een andere stoornis.
Als hieraan is voldaan, zou je spreken van een specifieke fobie, subtype dierenfobie.
Strikt genomen (en ik ben vrij strikt als het gaat om diagnostiek) zou je in jouw geval alleen spreken van een fobie als je daadwerkelijk lijdt onder je angst, of als je er door beperkt wordt in je dagelijks leven. Als dat niet zo is, dan spreken we 'gewoon' van een irreële angst voor motten, maar niet van een fobie. Er is dus alleen sprake van een fobie als jij er echt lást van hebt.
Een ándere vraag dan de vraag of er sprake is van een bepaalde stoornis, is de vraag wat je eraan kunt doen en of je hulp nodig hebt. Omdat de DSM (handboek voor psychologische diagnostiek) duidelijk aangeeft dat er alleen sprake is van een fobie als je lást hebt van je angst, gaan die twee eigenlijk altijd hand in hand. Immers: als je ergens geen last van hebt, hoef je ook geen behandeling.
Je kreeg hierboven al een hele goede tip van iemand, namelijk om te gaan lezen over nachtvlinders en nachtvlinders te gaan bekijken. Ik geef je daar nog een tip bij: kijk naar een nachtvlinder en blijf staan totdat de paniek zakt. De angstreactie van je lichaam (hogere hartslag en bloeddruk, snellere ademhaling etc.) wordt namelijk vanzelf minder, en als je lang genoeg aan je angst wordt blootgesteld, zul je dit dus ook merken. Als je weggaat terwijl je nog in paniek bent, houd je de angst in stand.
Als de angst te erg is om hier zelf mee aan de slag te gaan, ga dan naar je huisarts en laat je doorverwijzen naar een psycholoog. Een specifieke fobie is heel goed behandelbaar.