Hoe kom je van emotionele afhankelijkheid af (in liefdesrelaties)?

Bedenk dat gevoelens van jou zijn. Jij bepaalt wat je gevoelens zijn, want je kan je gevoelens sturen.
Zodra jij de oorzaak van welke gevoelens dan ook, boosheid, verdriet,liefde, bij een ander legt ben je de controle kwijt en dat maakt je afhankelijk.
Bedenk waarom jij je verdrietig voelt als de ander iets vervelends tegen je zegt en bedenk ook, wat het nut is van er verdrietig over zijn. Maar bedenk vooral dat jij bepaald of je verdrietig bent of niet.
Houd je gevoelens bij jezelf, het zijn jouw gevoelens.
Hoop dat het een beetje duidelijk is.

@machiavelli

Misschien haal je liefde en verliefdheid door elkaar.

Als er immers verliefdheid is, is dat gemiddeld in het prille begin voordat de gevoelens en daardoor de relatie zich verdiept en verder gaat in liefde (of niet natuurlijk, maar dan is het einde verliefdheid en op een gegeven moment einde verhaal).

Wanneer de relatie dus verder gaat, zich verdiept, komt daar, helemaal niet onverwacht, emotionele afhankelijkheid bij kijken, je gaat meer delen met elkaar.
Hoe beter je elkaar kent, zo zal het groeien en zul je de muur om je heen, je bescherming, laten 'vallen' en kan de ander (nog) dichterbij komen. (Marco Borsato: 'Binnen!')

Misschien komt er ook een beetje je karakter/soort mens dat je bent, bij kijken.
De een is onafhankelijker dan de ander.
De een wil totaal niet (never) hand in hand samen op de bank zitten.
De een wil iedere week met z'n maten uit blijven gaan, niet een keer, nee iedere keer...

Antwoord op je vraag :

Ik denk dat je in een liefdesrelatie niet van emotionele afhankelijkheid af moet willen komen...
Dan sta je jezelf namelijk niet toe om je open te stellen voor de liefde voor en van de ander.

Als je van de relatie af wilt is het beste voor iedereen : in een keer de knoop doorhakken.

Wat is een winstgevende situatie ? Vrienden blijven ?
Dat kan niet iedereen hoor, maar soms wel en dat is dus afwachten.

@Machiavelli (mooie naam...) ik hoop dat ik een beetje heb kunnen helpen.

Succes !

Toegevoegd na 3 minuten:
Als je er niet uit komt, is er altijd de optie van praten.
Praten kun je op meerdere manieren, de verwijzing gaat via de huisarts, je kunt naar een psycholoog, psychiater of een praatgroep.
Vele mensen gingen je voor, schaam je niet, gevoelens zijn heel belangrijk.

"Hoe kom je er van af" vind ik wel heel zwaar klinken want dat is het net of het alleen maar slecht is...

Maar ok: ik denk dat het antwoord hierop kan zijn: geduld hebben (en ouder worden dus).

Ik zie zelf, (misschien is dat trouwens meer bij vrouwen zo maar daar moet je zelf over oordelen), dat hele jonge vrouwen zich vreselijk afhankelijk opstellen als ze van iemand houden en/of verliefd zijn.

Bij vrouwen die veel ouder zijn dan ik zie ik echt veel vaker dat ze wel van iemand houden maar ook zoveel van zichzelf dat ze minder kwetsbaar zijn voor de "fratsen" van de partner.

Ze accepteren ook meer dat ieder mens anders is en hebben meer vertrouwen dat iemand van ze kan (blijven) houden, ook als die persoon het pertinent oneens is met bepaalde dingen of boos of gefrustreerd of wat dan ook.

De rust die dat uitstraalt vind ik heel bewonderenswaardig.

Ik zou dan iedereen willen toewensen dat inzicht al op jongere leeftijd te kunnen kopieren en overnemen maar helaas werkt het niet zo. Dit is toch een ervarings zaak.

Maar als je er actief aan wilt werken zou ik dus zeggen, kijk vooral naar positieve voorbeelden van mensen die (veel) ouder zijn, de kans is bijna 100% dat zij het ook niet hadden in hun jonge jaren maar het is dus wel te bereiken (met geduld).

Door er over te praten en af te spreken dat jullie meer dingen alleen gaan ondernemen. Van alleen dingen ondernemen krijg je zelfvertrouwen en dan slijt de emotionele afhankelijkheid. Vaak bloeit de liefde dan ook op! Openheid in de relatie is echter wel heel belangrijk, zodat er geen achterdocht en jaloezie ontstaat. Succes!

Hoi Machiaveli,

Ik denk dat liefde niet volledig los gezien kan worden van emotionele afhankelijkheid. Wel vind ik het persoonlijk een mooi streven om deze emotionele afhankelijkheid zoveel mogelijk binnen de perken te houden.

Hoe voorkom je dat je emotioneel afhankelijk van iemand wordt? Hoe voorkom je dat er een ongelijkwaardige relatie ontstaat?
Ik denk dat dit 'm vooral in de praktische dingen van het leven zit.

Wat beperkt naar mijn idee emotionele afhankelijkheid:
1) Financiële onafhankelijkheid.
Stel jezelf de vraag: kan ik rondkomen zonder mijn partner?
2) 'Je eigen leven houden'
Naar verloop van tijd smelten twee levens altijd wat samen, dat is niet te voorkomen.
Zorg toch dat je een aantal vrienden/kennissen, activiteiten (sport&hobby) naast je partner hebt.
3) Je zelfvertrouwen.
Is jouw eigenwaarde voornamelijk afhankelijk van het oordeel van je partner?
Werk aan je zelfvertrouwen en zorg dat je tevreden bent met de persoon waar je de meeste tijd mee spendeert; jezelf.

Succes!

Emotionele afhankelijkheid als oorzaak of gevolg van liefde of verliefdheid. Heeft ze wel gevoelens voor jou of niet probeer er toch achter te komen? Want je kunt alleen verder met een eerlijk antwoord.Emotioneel afhankelijk zijn wil zeggen dat je haar niet zomaar wilt loslaten. Als jij dat zo voelt dan accepteer het want je kunt niet anders. Afhankelijk zijn brengt je in een positie waarin je jezelf pijn kunt doen. probeer wel de positieve dingen te herinneren die jullie samen deelden. Probeer dingen op stapel te zetten voor jezelf zoals een weekendje weg met vrienden of een andere disco. Besef dat het niet aan jou hoeft te liggen dat iemand geen betrekking wil kan zoveel redenen hebben. Een echtgenoot, een gedeelde hypotheek of anders. Je kunt niet meteen kappen, doe dat dan ook niet. Geef het tijd. Emotioneel afhankelijk ben je niet voor niets, mensen die je vertrouwd zijn een veilig haven, je komt er graag bij thuis. Probeer aan te voelen wanneer je voor jezelf of die ander te ver gaat of vraag het anders gewoon, de ander mag op haar beurt jouw niet gaan manipuleren of met je spelen in deze positie, ik denk dat je het wel aanvoelt. Mensen om je heen zijn juist nu bijzonder waardevol iedereen heeft wel eens hetzelfde meegemaakt ,herkenbaar als het is en we willen ook troosten, ga niet alleen zitten.

Een man heeft de neiging om, als hij emotionele afhankelijkheid voelt (of het risico om dit te voelen), emotioneel afstand gaat nemen. Dit kan met verschillende dingen te maken hebben, bv.:
- de natuurlijke intimiteitscyclus van de man
Een man moet af en toe afstand kunnen nemen en helemaal zijn eigen ding doen om nadien terug naderbij te komen.

- "ik heb niemand nodig"
Een man wil voor zichzelf bewijzen dat hij niemand nodig heeft . Iemand nodig hebben beschouwt hij onbewust als een "zwakke" vrouwelijke eigenschap

Dat je minder voor haar gaat voelen kan dan wel eens te maken hebben met het feit dat je in jullie relatie die natuurlijke intimiteitscyclus niet kan doormaken. Misschien heb je het gevoel dat je er altijd voor haar moet zijn, zijn jullie erg veel samen en kan je het niet echt maken om iets alleen te doen enz...Als dit zo is, denk ik dan ook dat je je focus op iets anders moet richten. Dus niet op het vermijden van emotionele afhankelijkheid maar wel op hoe je terug zuurstof in je relatie krijgt. Doe dit niet te bruusk, hou ook rekening met wat dit bij je vriendin teweeg brengt. Zij zal in het begin misschien erg bang worden om je te verliezen als je meer afstand neemt.

Een andere mogelijkheid bij een man is minder "natuurlijk". Hierbij heb ik het over bindingsangst, maw de onbewuste angst dat er iets ergs gebeurt als men zich overgeeft.
Dit komt meestal uit de kindertijd, bv. een moeder die emotioneel chanteerde waardoor de man als kind "opgeslokt" werd. Het kind ontwikkelt dan de overtuiging bv. "mijn moeder sterft als ik mijn eigen leven ga leiden" maar tegelijk "en als mijn moeder sterft, sterf ik ook". Daarom is dit soort bindingsangst heel erg fundamenteel, je bent als kind immers voor het overleven letterlijk afhankelijk van je ouders....In dat geval heeft een jongen geleerd dat het doormaken van zijn natuurlijke intimiteitscyclus levensgevaarlijk is, dus hij verdringt deze.
Soms krijgen die mannen een verlate puberteit, die ze dan uitwerken bij hun partner. Soms zie je dat ook bij mannen die hun moeder op jonge leeftijd verloren, of geconfronteerd werden met een moeder die dreigde te sterven.
Als je erge bindingsangst hebt, zou ik toch professionele hulp zoeken. Dat kost minder tijd dan jaren lijden (en anderen laten lijden). Ik weet dat je er weerstand tegen hebt, maar bedenk : met een zere knie ga je toch ook naar de dokter? En er zijn ook ander professionals dan psychiaters hoor...

Stress is een belangrijke veroorzaker van vermoeidheid. Zo zijn er veel verschillende omstandigheden die tot stress kunnen leiden, vaak komt het voor dat mensen te druk bezig zijn en daarom vergeten te ontspannen. Als er in je leven veel signalen van stress zijn en je geeft je lichaam niet de gelegenheid om zich weer te herstellen dan spreken we van ongezonde stress. In het leven moet natuurlijk gewerkt worden maar vergeet niet te ontspannen. Ontspanning zorgt voor een bepaalde balans tussen lichaam en geest, dit heeft positieve gevolgen voor het dagelijkse leven.