Wat is de drijfkracht achter wraak, achter iemand met gelijke munt terug te willen betalen?

Dat zal naar mijn idee inderdaad voortkomen uit de natuurlijke aanleg je te verdedigen als je wordt aangevallen, fysiek dus.
Deze automatische reactie is doorgeschoten bij veel mensen, mede omdat wij niet meer volgens natuurlijke regels leven en vaak gefrustreerd gedrag vertonen.
Het is wel de bedoeling om dat af te leren, dat zie ik als een deel van de opvoeding van kinderen. Daar zie je dit gedrag zeer duidelijk terug.

Het is de meest logische reactie als je aangevallen wordt. In feite bestaan er 2 natuurlijke reacties op aanvallen:
1= vluchten...moet wel mogelijk zijn
2=vechten, in ieder geval als vluchten niet meer kan, maar daarnaast ook een mogelijke reactie als je denkt sterker te staan dan je aanvaller.
Dit geldt vooral bij fysieke aanvallen.
Bij "niet fysieke" aanvallen zal meestal gereageerd worden zoals onze natuur dat ingeeft. Nl. op dezelfde manieren. Een "niet fysieke" aanval is overigens minstens zo bedreigend als een wel fysieke , denk aan de gevolgen bij wegpesten ed.

de kunst is dus om vooral het gevoel "Ik wordt aangevallen" te beheersen. Dus niet elke afwijkende mening over welk onderwerp dan ook als een aanval op je persoon te beschouwen. De opvoeding van onze kinderen zal dus vooral gericht moeten worden op het differentieren tussen wat werkelijk een aanval is op de persoon en wat alleen maar een verschil van mening is over een onderwerp. Onze natuur, de verdedigingsreactie, zal vrijwel niet te veranderen zijn. En het is ook zeer onwenselijk om kinderen op te voeden tot weerloze slachtoffers omdat ze niet meer in staat zijn te bepalen wanneer ze zich wel zouden moeten verdedigen en/of dat ook niet meer kunnen.

Wraakgevoelens bij mensen zijn om een door anderen opgewekte boosheid/woede een uitlaatklep te bieden.

Woede mag namelijk niet in het innerlijk blijven steken aangezien ze zich dan tegen het eigen innerlijk kan gaan keren.

Ook ons strafrecht voorziet in een vergeldingelement in de strafbepaling van de dader tegenover hen die slachtoffer van een misdrijf geworden zijn.

Moet moet dus zijn/haar gevoelens van boosheid/woede een uitweg kunnen geven..teneinde ziektes en frustraties van het eigen innerlijk te voorkomen.

Zolang wraakgevoelens binnen beschaafde en redelijke normen worden beleefd/doorgemaakt zijn deze gevoelens algemeen geaccepteerd.

Wanneer echter op een onredelijke en onbeschaafde wijze, zoals b.v. destijds de Noorse massamoordenaar dat deed, gereageerd wordt..treden deze uitingen buiten de perken en worden ze door de beschaafde mens terecht niet geaccepteerd.

Wraakgevoelens horen dus wel degelijk bij de mens..maar zoals met feitelijk alle driften, behoort de mens ze niet zomaar zonder tegen enige terughoudendheid te uiten..

Dat de mensen de schuld zeer dikwijls buiten zichzelf zoeken is de karaktereigenschap die hen weerhoudt eerlijk tegenover zichzelf te zijn.
Mensen die boos zijn op een ander gaan tegen zichzelf 'praten' en zeggen dan dingen als: Ik bedoel het toch verdorie goed, waarom begrijpen ze mij niet, Ik doe toch steeds mijn best, waarom schelden ze nu op mij, terwijl ze zelf de fouten maken enz. enz.
En ja, die mensen geven zichzelf voortdurend gelijk en.. voeden aldus hun gevoelens van ongenoegen/woede.

Vraagt men zich daarentegen af: Wat heb IK niet goed gedaan, waar zit MIJN fout, Heb IK niet te ruw gereageerd of wat ben IK stom geweest enz.. Dan bedaart men zichzelf en zakt de boosheid weg..

Dat laatste is derhalve de DÉ manier om innerlijke rottingsprocessen te voorkomen..

Groet,

Ton

De drijfveer hierachter is 'genoegdoening'. Je voelt je aangevallen en voor jouw gevoel kan dit niet onbestraft gebeuren. Je wilt dus eigenlijk bestraffen en daardoor sla je terug. Het is een psychologisch automatisme om je gekrenkte en vernederde ego te herstellen.

We hebben dit uit evolutionaire redenen al in ons zitten.
Hoe we er dan mee omgaan dat is een kwestie van opvoeding en karakter. 'Wat jij niet wilt dat jouw geschiedt, doe dit ook een ander niet' is bijv. zo'n oude stelregel. Ben je volgens deze regel opgevoed dan heb je meer kans dat voor jou wraak niet zoet is en zal je je eerder kunnen beheersen dan wanneer je bent opgevoed volgens 'oog om oog, tand om tand'.

Ook je karakter kan bepalen hoe je ermee omgaat. Een zelfbewust iemand zal zich ook eerder in zijn/haar persoon aangevallen voelen en het imago willen herstellen dan iemand die sowieso een minderwaardigheidsgevoel heeft. Deze persoon zal eerder bang zijn voor represailles en 'in stilte lijden'.

Wraakgevoelens kun je beter niet uitvoeren.
weet je waar je je tegenpartij het hardst mee raakt ??
Om niets te zeggen, om niets te doen , totaal alles negeren en er boven gaan staan.
Dat is het beste wapen dat men kan hanteren

Dat steekt zo erg bij je tegenpartij, want die zit te wachten op "antwoord" en als die niet komt dan snapt de tegenpartij er totaal niets meer van.
En jij kunt alleen "genieten" omdat je merkt dat je tegenpartij juist geweld wilt uitlokken en als je daar geen gehoor aan geeft en net doet of er niets aan de hand is en je negeert deze tegenpartij radicaal dat je tegenpartij op een gegeven moment met hun staart tussen de benen uit je gezichtsveld verdwijnt.
En jij staat sterk omdat je geen vinger heeft uitgestoken naar je tegenpartij.