Waarom willen mensen graag zichzelf onder controle hebben?

Als je de controle verliest, dan zouden er allerlei dingen kunnen gaan gebeuren waar je niet de hand in hebt. En ook kunnen er onverwachte dingen gebeuren. Je moet dan inspelen op een onbekende situatie . En kun je dat dan wel aan, denk je ? Ga ik dan misschien fouten maken. En natuurlijk willen wij dat niet. Ga ik dan misschien af voor andere mensen ? Daarom willen mensen graag de controle houden over alles.

Je stelt eigenlijk best een ingewikkelde vraag.
Toen ik de titel van de vraag las kwam er gelijk een antwoord bij me op, dat echter niet één op één meer paste toen ik de toelichting had gelezen, maw ik begreep de vraag anders dan je hem (denk ik) stelt

Ik geef het antwoord echter toch van die kant want mogelijk leidt het toch tot een antwoord waar je iets aan hebt.

Mensen willen zichzelf graag onder controle hebben zodat ANDERE mensen niet zien wat ze niet kunnen/ waar ze mee worstelen/waar ze een hekel aan hebben.

In onze beschaving zijn er allerlei (soms ongeschreven) richtlijnen waar wij aan moeten voldoen: stoere mannen huilen niet, bevallige dames vloeken en tieren niet etc etc.

Dus die man die bijna gaat huilen probeert zich krampachtig te beheersen (waar anderen bij zijn ten minste) en die dame die WOEST ergens om is zegt alleen: dit vindt ik heel vervelend (ipv wat ze echt in gedachten had).

Wij willen graag een bepaald beeld van onszelf naar buiten zetten en DAAROM proberen we onszelf onder controle te hebben. Ik denk dat heel veel mensen dit veel minder sterk zullen hebben als ze alleen zijn maar als ze het wel doen is het in mijn optiek op hetzelfde gebaseerd

Je hebt ook een bepaald beeld van jezelf en zult mogelijk allerlei moeite doen, daaraan te voldoen.

Maar zoals gezegd, ik denk niet dat iedereen dat even sterk heeft

Je weet nooit zeker of je een ander helemaal kunt vertrouwen, zelfs al is het je allerbeste vriend. Je kunt jezelf niet eens vertrouwen an als je niet goed nadenkt doe je soms tegen wil en dank stomme dingen. Als je dat overkomen is wil je voortaan de boel onder controle houden.

Een ander aspect is dat je niet negatief de aandacht van andere mensen wilt trekken bv door hard te gaan schreeuwen of te gaan huilen in het openbaar. Niemand zit te wachten op neerbuigend medelijden of de spot van anderen dus dergelijke uitbarstingen van emoties houd je liever onder controle.

Als we onszelf onder controle willen hebben betekent dat automatisch dat we onszelf niet onder controle hebben!

Ook het gevoel van de controle kwijtraken, als we echt naar de feiten kijkt zijn we niks kwijtgeraakt, want die controle was er niet echt. We dachten alleen maar de controle te hebben.

Wat daar meestal onder zit is angst. Dus willen we onszelf contoleren omdat we bang zijn foute dingen te doen, we willen anderen controleren omdat we bang zijn dat ze ons pijn doen.

Controle begint voor mij met eerst accepteren wat de situatie is. Dus in plaats van optimistisch denken eerst invoelen "hoe is dit voor mij?" . Dat kan dan zijn "ik ben bang", door daarna de situatie te analyseren kun je besluiten: "ondanks mijn angst vraag ik toch...", of je besluit gewoon om het niet te doen.

Het belangrijkst hier in is de kritiek van anderen of jezelf.
Het "oordeel" zogezegd. Dat is erg moeilijk los te laten.

Ik ben iemand die zichzelf niet zo goed onder controle heeft, (emoties vooral) en dat levert me een partij ellende op, zo hey.

Artsen die je niet serieus nemen omdat ze niet door de emoties heen kunnen kijken, mensen die vinden dat je je aanstelt, etc etc....

Heel vervelend. Dat zorgt er dus wel voor dat je je uiterste best doet aan het "gemiddelde" beeld te voldoen voor deze maatschappij.

Als je je koppie boven het maaiveld uit steekt, oftewel, je anders gedraagt dan gemiddeld, val je op, en ben je al gauw mikpunt van kritiek.

Als je in staat bent je niks aan te trekken van andermans oordeel, en ook jezelf niet al te kritisch te woord staat, dan ben je al snel een gelukkig mens!!!

Zeker als je een goed hart hebt, en in principe positief leeft.

Loslaten is een van de allermoeilijkste dingen waar het gevoelens en emoties betreft, en analyse ook. Soms kan het nodig zijn, analyse, maar meestal kom je daar dan vanzelf wel op uit, dat je nu MOET nadenken ergens over, omdat het je anders een probleem oplevert.

Succes met loslaten!