Lachen om leed is dat normaal?

T kan ook van de zenuwen zijn

Ik zal je gewoon maar inhouden want als jij moet lachen dat zijn/haar ouders erg ziek zijn kun je een klap verwachten.

Kijk, als iemand van zijn fiets afvalt lach ik ook, maar om iets als een hersenbloeding moet je niet lachen.

Lachen om echt, ernstig leed vind ik niet normaal, zelfs zeer asociaal en ongevoelig.
Maar lachen om dommigheden of stommiteiten van een ander kan wel. Dat noemt men ook wek leedvermaak.

Toegevoegd na 28 minuten:
wek=wel

Normaal is pas normaal als iedereen het lijkt te doen, maar het lijken, is een persoonlijke bevinding dat het zo is. Abnormaal is apart, je merkt dat je het ben als je onderscheid zoekt, en verschil van jou humor ten opzichte van de rest vindt.

Aan jou de proef, om dezelfde soort humor uit te testen op iemand anders dan je broer. Het is sowieso aparte humor, als je grappen en grollen maakt met iemand die je goed kent, want die begrijpen heel goed wat je bedoeld, en je groeit er ook mee op. Ik zelf lach met mijn zus over dingen, die andere mensen niet snappen, dit heb ik uitgetest en zo ben ik er achter gekomen. Het is aparte humor.

Dat soort humor waar je over praat lijkt veel op sadistische humor, misschien licht cynisch, maar type humor is een opvatting van mensen, humor slaat ook aan op een ander of niet, en daardoor geven mensen hun opvatting waarmee ze het kunnen bestemplen, vooral als ze d'r niet om kunnen lachen.

Dat is leedvermaak... lol om het leed van een ander. Sommige mensen lachen om domme dingen die mensen doen (funniest homevideo's), anderen hebben dat dan ook bij ziektes etc.
Ik ken iemand, die in een deuk lag toen ze zag, dat een hond werd aangereden. Dol op dieren....ze begreep er zelf ook helemaal niks van. Misschien is dat bij sommigen ook een reactie, omdat het TE erg is wat er gebeurt of wordt gezegd. Er zijn mensen, die bij een begrafenis tijdens het condoleren totaal in de slappe lach schieten. Ik denk, dat het ook een soort van zenuwtrek is: té gespannen en die spanning moet eruit: in huilen of in lachen.....
Ik denk, dat het dus in bepaald gevallen niks met humor te maken heeft, noch met "slechtheid".

Dat heet leedvermaak en is tot op zekere hoogte normaal. Leedvermaak is een verschijnsel waarbij men het leed van een ander als humoristisch ervaart. Het algemeen voorkomen van dit verschijnsel is van alle tijden. Televisieprogramma's als De Leukste Thuis en America's Funniest Home Videos spelen vaak in op dit sentiment door filmpjes te vertonen van pijnlijke incidenten, waar iedereen van in een deuk ligt.

Maar ook nog lachen als iemand heel ziek is of lachen met mensen die verdriet hebben, dat is niet meer normaal.

normaal is een relatief begrip wat ergens aan gestaafd is (normen, waarden, het meest gangbare etc)

lachen associeert met met pret en humor, maar natuurlijk is dat niet per definitie het geval.
mensen kunnen in alle situaties lachen, daarmee wil het nog niet zeggen dat je zulk nieuws humoristisch of grappig vind natuurlijk.

ook niet als je het zelf zo omschrijft want er zijn meer opties.

Of leedvermaak geoorloofd is is sterk gerelateerd aan de omstandigheden.
Ik heb ooit iets gelezen van een antropoloog die een bergvolk in Afrika bestudeerde en daar werd enorm gelachen als een oud vrouwtje ten val kwam of een jongen uit een hoge boom viel; het volk had zo weinig te eten dat het verongelukken van een stamgenoot werd verwelkomd.
Je kunt je ook voorstellen dat in geval van oorlog het geoorloofd is te lachen als de vijand iets ergs overkomt.
Al met al zegt het lachen om een anders ongeluk meer over je slechte omstandigheden (b.v. in relationeel opzicht) dan je lief is.

Doordat je thuis met je broer die grappen altijd maakt, ben je ze gewoon gaan vinden. Maar, thuis met je broer is wel iets heel anders dan in de echte wereld. Lachen om wat iemand overkomen is, is ook iets heel anders dan lachen waar die persoon zelf bij staat. Als je thuis altijd op je bed staat te springen, dan betekent dat nog niet dat je ook zomaar bij andere mensen thuis op hun bed kunt gaan springen. Die zullen dat echt niet begrijpen en je zult ze er zeker mee kwetsen. Ik denk dat je dit wel kan begrijpen. Zo is het ook met jouw lachen. Wat je thuis doet kwetst niemand, want "wat niet weet, wat niet deert". Ik denk dat je begint te lachen omdat je jezelf geen houding weet te geven, maar dit is inderdaad erg kwetsend en je kunt er grote problemen door krijgen.