Kan het zijn dat je echte karakter pas na je 35e wordt gevormd?

Dat scheelt per mens. Ligt eraan wat je in je leven hebt meegemaakt, maar ook opvoeding speelt een rol. Ik ken iemand van 48 die nog veel in kroegen en op party's te vinden is. Dus een laatbloeier ben je ook niet.
Op zich een goede ontwikkeling wat je hebt doorgemaakt. Het leven is toch een stuk interessanter als je weet wat er speelt en als je met mensen praat die wat meer weten dan alleen de laatste mode.

je karakter verandert je hele leven lang, daar zit geen tijdsduur aan. Als je tien bent, heb je al een heel anders karakter dan als je vijf bent (en dan voel je je zo goed! zo oud! in groep acht! als je dan later terugkijkt, haha!).
door alle belevenissen gedurende het leven veranderd je karakter. als je op je zestiende zwanger raakt, veranderd je karakter drastisch. als je op je dertigste zwanger raakt ook, maar toch anders. alle invloeden van buitenaf zorgen ervoor dat je karakter zich vormt. Het feit dat jij laat bloeit ligt waarschijnlijk in het feit dat je of een lightbulb moment hebt gehad (als in de donald duck, spaarlampje boven je hoofd ;)) of dat het lampje langzaamaan is gaan branden. je beseft nu gewoon dat er meer is in het leven dan winkelen. sommige mensen beseffen dat al op het vijftiende, anderen sterven wellicht met de gedachten bij shoppen.
kortgezegd; je karakter veranderd altijd, hoe oud je ook bent. dit komt door gebeurtenissen die een impact op jou hebben.

Of die leeftijd van 35 cruciaal is weet ik niet, maar door te leven, ervaringen op te doen leer je.
Je maakt "fouten", maakt vervelende dingen mee (en fijne), je leert steeds meer om gefundeerde beslissingen te nemen en keuzes te maken.
Dat is een proces, dat je hele leven doorgaat.
Hoe ouder hoe wijzer ;-)

Je karakter is voor een deel aangeboren: je vaste, erfelijke eigenschappen, en een deel wordt gevormd door opgedane ervaringen en invloeden van buitenaf.
Een mens vormt zich in de loop van zijn leven.
Doordat je je levenlang ervaringen opdoet, leert een mens steeds bij. Ook af trouwens.
Omdat je steeds ouder wordt verandert ook je belangstelling en je interesses verleggen zich.
Het "vaste" deel van je karakter verandert niet of nauwelijks, maar door "het leven" verandert een deel van je karakter wel. Niet specifiek na je dertigste, maar je leert je leven lang, en je karakter is steeds aan veranderingen onderhevig.

Nee je karakter wordt niet gevormd na je 35e, je karakter veranderd door verschillende invloeden en die invloeden gaan het hele leven verder.
Dramatische gebeurtenissen kunnen het karakter van iemand, zelfs als hij/zij al ouder is, beïnvloeden.
Ook inzicht in bepaalde gebeurtenissen kunnen je karakter veranderen.
Je kan bij het ouder worden ook een milder karakter krijgen, omdat je vele dingen in je leven hebt leren relativeren enz.

Ik herken mezelf veel in jouw verhaal. Sinds mn 35e ben ik ook mijn leven gaan evalueren en heb andere keuzes gemaakt.Ook ik was naief en had vaak te positieve aannames over mensen, relaties en vrienden om mij heen. Ik ben een open persoonlijkheid met vele interesses die breed aansluiten en rolde zo van het ene in het andere wat het dan net niet helemaal is, (ook in werk) en waarbij ik meestal veel energie en mijn persoonlijke ruimte ging verliezen door graag ja te zeggen en moeite te hebben met nee zeggen en boos worden. Ik ben eind 2009 gescheiden, toen was ik 40 en alles en iedereen leer ik nu eiken ik aan mijn persoonlijke waardes. Wie en wat vind ik belangrijk in mijn leven? In mijn ervaring kan je met vele mensen gezellig koffiedrinken maar echte onvoorwaardelijke vriendschap, vriendschap zonder functie en om wie jij bent met alles wat je interesseert en meeneemt en neerzet heb ik persoonlijk liever. Ik denk dat je gewoon op basis van je ervaringen anders gaat kijken en selecteren je leven. Ik denk ook dat dit de rest van je leven doorgaat, je steeds mee voor je persoonlijk geluk gaat kiezen. Ik merk in ieder geval dat ik me steeds gelukkiger ga voelen omdat wat andere mensen vinden minder belangrijk voor me word,waarom zou ik me schamen voor dingen uit mn verleden? ik ben nu in staat om andere keuzes te maken en ik ben de enige die bepaalt wat goed voor mij. Als ik nou toevallig van shoppen hou is daar niets mis mee. Als ik merk dat het me niet meer geeft wat ik er vroeger in vond nou dan komt er weer iets anders. Zo is ieder voor zichzelf bezig denk ik. Tuurlijk word je minder naief....