Zie omschrijving a.u.b.

Question

Ik ben 18 en pieker over mezelf (identiteitscrisis mogelijk). Ik twijfel voortdurend aan geaardheid, wie ik ben etc. Dit gaat al een jaar zo zonder enige aanleiding. Ik word elke ochtend gespannen/bang wakker dat ik weer naar stage moet. Die angst/gespannenheid voel ik haast continue. Wat kan dit zijn?

 · Accepted Answer

Hoort bij volwassen worden en is doodnormaal. De een heeft het heftiger dan de ander, de een laat het ook makkelijker naar buiten komen dan de ander.

En "zonder enige aanleiding"? Ik dacht 't niet, je hebt alle aanleiding van de wereld. En terecht! Tot nu toe (of tenminste tot een jaar geleden) had je genoeg aan bevestiging van buitenaf over hoe de wereld in elkaar zit en hoe jij daarin werkt, het ging allemaal "vanzelf" of "automatisch". Maar nu ben je je aan het realiseren dat ieder mens een ander individu is, in de eerste plaats jijzelf. Je eigen persoonlijkheid aan het vormen, je plek in de wereld, en nu de patronen van de wereld wat duidelijker worden (en niet meer alles een even grote verrassing is) merk je dat er ook een hoop in je eigen hersenen gebeurt.

Je geaardheid is altijd een moeilijke. Ik zeg: twijfel over je geaardheid is nutteloos, je wordt gewoon verliefd op iemand of je wordt het niet. Is dat iemand van je eigen geslacht of van de ander? Dat merk je vanzelf. En zelfs dan nog kan het best zijn dat je volgende verliefdheid van een ander geslacht is dan deze. So what? Go with the flow en luister naar je hart.

Stage confronteert je met "het grote-mensen-leven", zogezegd, waar allerlei mensen werken die al jaren of zelfs decennia een totaal ander leven hebben dan jij (niet meer bij ouders wonen, elke dag werken, geen dagelijkse schooldagen of huiswerk meer, et cetera).

Pubers hebben de neiging om te denken dat ze groot genoeg zijn om de hele wereld al door te hebben, en hun meningen te vormen, en te experimenteren met allerlei facetten van het leven. Jong-volwassenen, oftewel neo-pubers, realiseren zich opeens dat dat een euforie was en dat ze eigenlijk pas net komen kijken en dat er juist nog van alles te leren valt.

Blijf uitproberen, blijf jezelf de ruimte geven te veranderen! Er is GEEN NOODZAAK WHATSOEVER om je nu vast te leggen op wat dan ook.

 · Answer

Een ding is zeker. Het is absoluut NIET ZONDER AANLEIDING!!!

Je onzekerheid en angsten zijn gevormd in je verleden. Maar zodanig subtiel dat je er nu niet erg in hebt dat het zo is.
Misschien is het handig om eens met iemand te gaan praten. Want je problemen liggen kennelijk zodanig diep dat je er zelf niet bij kunt komen.

Misschien kan je eens antwoord op de vraag: Waar ben je bang voor?
Stel jezelf die vraag bij elke stress moment die je ervaart. 
Zoals bijvoorbeeld de ochtend. Je bent van voor de stage, maar waarom dan? Zijn de collega's niet leuk, is het werk niet leuk, wordt je teveel beoordeeld of veroordeeld, ben je bang dat je ondermaats presteert, enz, enz.

 · Answer

het kan zijn begonnen met een normale onzekerheid wat is uitgegroeid tot angst die niet reëel zijn en je zelf in stand houdt door hier aan vast te houden (het zal toch wel verkeerd gaan, ik zal toch wel iets verkeerd doen, want......)

jij bent wie je bent ten eerste. vraag jezelf af waarom je twijfelt over je geaardheid. is hier aanleiding voor? welke aanleiding? zijn dit feiten of zijn het vragen die jij zelf hebt bedacht door je onzekerheid?
er zijn veel mensen die twijfelen over hun geaardheid. het rare is dat iemand die hetero, homoseksueel of biseksueel is dit zeker weet. niemand is 100% homo, hetero of bi. soms kan je je dus aangetrokken voelen door iemand wat je helemaal niet van jezelf verwacht. echter zegt dit niets over je geaardheid. (dan zou je in het algemeen een sterke voorkeur moeten hebben en is het daarmee ook duidelijk zodat je niet hoeft te twijfelen)

wat is er zo eng aan je stage? zijn de mensen daar niet aardig? krijg je niet genoeg hulp? kan je nergens heen met je vragen? is de werk/prestatiedruk te hoog? je bent daar om te leren, en leren doe je van.... juist ja! vragen stellen en fouten maken! leg de lat dus niet te hoog voor jezelf, je bent een mens en geen robotje :)

als de spanning altijd aanwezig denk ik dat het verstandig is om hier met je huisarts over te praten en ook op school. soms kan het al schelen als anderen weten dat je onzeker bent. is dit niet voldoende probeer dan te voorkomen dat het nog verder je functioneren te beïnvloeden. het is niet op te brengen om aan eisen (van jezelf of anderen) te blijven voldoen en naar bepaalde maatstaven de functioneren als je niet lekker in je vel zit.

als je steviger in je schoenen staat merk je dat je antwoorden bij jezelf kan vinden en niet bij anderen/je omgeving die gebuikt al meetlat voor wie jij bent.

misschien heb je wat aan de link

succes en sterkte!

Zie omschrijving a.u.b.

Het beste antwoord

Andere antwoorden (2)

Weet jij het beter..?