ben ik perfectionistisch en zo ja, wat doe ik ertegen?

Question

Ik heb op dit moment last met mezelf. Ik ben een echt werkpaard, volgens sommigen dus perfectionistisch. Zelf vind ik van niet, ik ben wel erg doelgericht, weet meestal goed waar ik naartoe wil met mijn werk. Maar ik ben bv. ook vaak slordig en vergeetachtig, en zeker geen pietje precies. Het enige waar ik misschien "perfectionistisch" in ben is het organiseren van dingen. Dan is alles tiptop en loopt op rolletjes. Het resultaat is dan wel dan er heel veel op mijn schouders rust. Mijn collega's zitten bv. lekker koeken te eten, en ondertussen versleep ik heel alleen tafels etc. omdat het nu eenmaal tegen een bepaald uur klaar moet staan. Ik herschrijf ook teksten die ik compleet onverstaanbaar vind, en het maakt me geenszins uit dat iemand anders dan met de pluimen gaat lopen. Het moet "goed" zijn, punt uit.
Anderzijds ben ik wel jaloers op collega's die rustiger zijn. Er is bij ons zeker geen causaal verband tussen inzet en carrière of zelfs vakkundigheid en carrière. zelfs de meest onbekwame knuppel kan het ver schoppen als hij of zij zijn ellebogen gebruikt...
Nu ben ik dringend toe aan onthaasting, ik ben helemaal op. Waar ga ik in de mist?

 · Accepted Answer

Ik herken er wel wat in. :-)
Maar er is wel een verschil; ik heb er geen last van.
(en ik hoop anderen in mijn omgeving ook niet)

Als je er echt last van hebt, en je bent ook "dringend toe aan onthaasting" , dan zul je 2 dingen moeten doen.

1. je eens afvragen, of die aller- allerlaatste puntjes op de i, niet onevenredig veel tijd kosten. En dat de wereld echt niet vergaat, als er in een tekst (zoals je schrijft) nog een foutje zit. Want je redt de mensheid echt niet, door het verbeteren van dat ene foutje.

2. Probeer eens wat minder zelf de kwaliteit van je werk te beoordelen, en laat dat eens wat meer aan anderen over. Misschien gaat er dan wel een wereld voor je open. Want ook niet-perfectionistische mensen kunnen wel een gelijk hebben, en zal misschien blijken dat je doorschiet.

Alles waar "te" voor staat is niet goed. Dat geldt voor mooi, voor netjes, voor beleefd en ook voor perfect. Er is niks mis met perfectionisme, en ik doe ook liever niks, dan iets half. Maar probeer grenzen te stellen, en laat anderen je daar bij helpen, zoals ik aangaf in punt 2.
Succes!

 · Answer

Doe eens expres heel bewust iets niet...koop dus een pak koekjes en doe helemaal niets..ga lekker zitten kijken hoe je collega's werken....laat die mensen maar klungellen met hun tekst en laat die tafels maar gewoon staan. Je kunt je ook eens afvragen of je wel tevreden bent met je werkplek en misschien meer in je mars hebt dan dat er erkend wordt. Zorg dat je (bv via EVC's) hier erkenning voor krijgt...desnoods door ergens anders te gaan soliciteren..want ook niet erkend worden terwijl je je honderd procent inzet geeft stress...Jouw inzet is een beloning waard en die wordt zo te lezen niet gegeven en jezelf die schouderklop blijven geven terwijl anderen met de eer strijken vergt ook energie...

(Lees meer...)

Verwijderde gebruiker

13 jaar geleden

Kristal

13 jaar geleden

Ben het met je eens Jenesy, hoort Stalckystone daar wel thuis?
+

 · Answer

Ik herken veel dingen in jouw verhaal, nu is het zo dat ik hoogsensitief ben en dat dat één van de eigenschappen is! Hier kun je er iets meer over lezen, wellicht dat je er iets mee kunt, al is het alleen het al het accepteren ervan!

 · Answer

Ik heb exact hetzelfde, ik heb ook eerst naar je leeftijd gekeken, maar toen ik me er bewust van werd was ik 35, en nadat ik alles had geprobeerd om het tij te keren ben ik thuis beland met een burn-out en daarna ontslagen (na een dienstverband van 17 jaar!!!) na een jaar ben ik weer tegen een leuke baan aangelopen en me heel bewust niet meer in deze valkuil te laten lopen. Want niemand verwacht dit van je, alleen jijzelf!!!! En het is blijkbaar ook niet leeftijd gebonden.
Soms is het nog wel eens moeilijk, maar het tij is gekeerd voor mij.

Nu jij nog. Heb je er wel eens over gesproken met een leidinggevende? of moeilijker nog met je collega's? Wellicht eten zij koeken omdat jij het toch wel regelt.

Het is heel moeilijk maar besef dat JIJ degene bent die dit in stand houdt, en dat JIJ degene bent die het kan keren. Zoniet ga je er aan onderdoor, je bent nu al op, dus de rek is eruit. 
Zolang JIJ niet aan bel trekt gebeurt er niks.

 · Answer

Het lijkt erop dat je de mist ingaat door te weinig te deligeren en een stukje gebrek aan assertiviteit, laat die collega's bv mee slepen met de tafels (zet ze aan het werk, ze wachten op een opdracht gezien ze niks aan het doen zijn) of  laat ze helpen met herschrijven van de tekst... Al zou ik de schrijver zeggen (assertiviteit) dat zijn tekst niet goed is en geef aan waaran die moet voldoen...

 · Answer

Dat "  knopje" is niet zomaar omgedraaid, maar alles is mogelijk.

Een perfectionist hoef niet pietje precies te zijn,meestal kom je door je perfectionisme lang niet overal aan toe, waardoor je misschien slordig bent

Je realiseren waar je de "fout" in gaat is al een hele stap.
Nu nog de boel de boel laten zonder je daar schuldig of vervelend over te voelen.

Doe het gewoon eens. De eerste keer zal je op het puntje van je stoel zitten, in de startblokken om toch maar weer op te staan, maar je leert het snel, zeker als je merkt dat de wereld niet vergaat als jij een stapje terug doet.

Dit klinkt misschien niet leuk, maar echt, in een bedrijf is niemand écht onmisbaar. Zonder jou draait de wereld ook gewoon door. Waarmee ik niet wil zeggen dat je niet belangrijk bent voor je collega's,( hoop dat je het niet verkeerd begrijpt)maar wordt jij morgen ziek dan draait ook alles door.

Mij heeft het geholpen om me dat te realiseren en ook, dat ik het zo goed willen doen van alles, iets is wat ik mezelf opleg, waardoor je ook zélf degene bent die dit kan veranderen.

 · Answer

De kunst is om de drijfveer te vinden die aan de basis liggen van de handelingen die jou nu uitputten. Welke behoefte wil je in jezelf bevredigen. Ben je voor een ander je best aan het doen omdat je vindt dat het moet of doe je het echt voor jouw plezier. Waarom laat je anderen met jouw pluimen lopen. Onbaatzuchtigheid heeft zijn grenzen en in welke mate geef je jezelf ooit een pluim? Wat maakt dat jij je verantwoordelijk voelt terwijl de anderen hun pens vol eten met koeken? De kunst is om niet te kijken wat jouw collega niet doet maar wat het patroon is waarom jij het wel doet terwijl je er toch uitgeput van raakt. Kijk dus alleen naar jouw eigen aandeel want dat is het deel waar jij in de toekomst invloed op kan uitoefenen en verandering in aan kunt brengen. Succes.

 · Answer

Als je er last van hebt dan moet je jezelf een redelijke tijdslimiet stellen waarin je de klus geklaard moet hebben. En redelijk is dan ws niet JOUW redelijk, maar wat de meerderheid van de mensen of je collegas stelt.
En zo lang nag je erover doen. Niet meer naar kijken, niet meer veranderen, tijd op = klaar.
Begin misschien niet meteen op je werk, maar oefen eerst thuis en breid dan uit.
Zo doen we dat ik de gerenommeerde angstkliniek van nl, ik vertel je niet zomaar wat, hoor!

ben ik perfectionistisch en zo ja, wat doe ik ertegen?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (7)

Weet jij het beter..?