Psyche

Ik heb momenteel de angst om helemaal alleen lange afstanden te rijden en al helemaal als het op het platteland is (Groningen). Zelfs al om over de A7 te rijden. Dit komt doordat ik bang ben een epileptische aanval te krijgen omdat ik ooit epilepsie heb gehad. Nu ben ik daar van af. Maar heb de angst opgelopen om dus in m’n eentje te rijden in the middle of noware. Zodra ik dan de snelweg oprij of in the middle of noware schiet ik meteen in paniek en probeer dit te vermijden. Heeft iemand tips hoe ik hier overheen kan komen en autorijden in m’n eentje weer leuk ga vinden en het weer durf?

Ik ben een enorme twijfelaar. Ik kan geen besluiten nemen en ga hier dan ook echt op door. Dit heeft ook mentale gevolgen zoals stress. Ik raak er eigenlijk ziek door. Ik ben namelijk extreem onzeker. Ik zit nu in een periode met stoppen of doorgaan met mijn scriptie, hier ben ik al maanden mee bezig al sinds mijn opzet. Mijn onzekerheid is erger geworden, ik ben verward, mijn brein voelt mistig en ik kan niet eens meer besluiten nemen in de meest simpelste dingen als het kiezen van frisdrank. Ik ben ook bang dat ik nooit meer opnieuw kan beginnen met het schrijven van een scriptie omdat het mentaal zoveel energie vergt en ik er mentaal klaar mee ben.

Welke boekhandel je ook inloopt overal zie je stapels met zelfhulpboeken liggen die jouw gaan vertellen hoe je gelukkig kunt worden. Waarom komt die behoefte vandaan? Waarom zijn we zo wanhopig opzoek naar onszelf en niet naar elkaar? We lijken allemaal de behoefte te hebben het zelf op te moeten lossen, maar we lijken elkaar de vragen niet te durven stellen. Terwijl iedereen er mee lijkt te worstelen, want anders lag de winkel niet vol met van die zelfhulpboeken. Waar komt die behoefte vandaan? Wat zijn we kwijt geraakt wat we terug moeten vinden?

Ik heb moiete met onthoude tijdens rijles ik heb al ongever 60 lessen van 1.30uur gehad.Zo dra ik rij vergeet ik al die regels ik rij egt als een kip zonder kop. Ik weet niet waar ik mee bezig ben en heb egt mooite met onthouden. Iemand tips k voel me zo dom heb in januari examen ben zo bang en het kost zo veel geld .

Die heeft mij een heel eenzaam en benauwend gevoel. Dat je er nooit meer zal zijn. Nooit meer kunnen leven. Ik ben pas 26,maar ik denk er nu al een aantal dagen aan terwijl ik in slaap probeer te komen. Dan komt de gedachte 'ooit ga je dood en zul je nooit meer in deze toestand leven'. Ik ben niet bang om dood te gaan, want : ik ben gaan skydiven, paragliden, zip linen op 20m hoogte (met hoogtevrees), motorrijden en zoek dus eigenlijk het gevaar, spanning en avontuur op. Ik heb ook een enorme drang naar avontuur. Hoe ga ik met de gedachte om die ik nu al 3 dagen achter mekaar heb : op een dag ga je dood en zul je ophouden met bestaan.

Wat komt het vandaan? Ik wil het graag begrijpen. Als ik mijn tekst lees is het best ironisch haha, maar wel een serieuze vraag.
Het geeft me wel een ietsjes beter gevoel dat ik een YouTube kanaal heb en iig iets achterlaat