Wat mij altijd goed helpt is onderduiken in mijn persoonlijke filmarchief-van-herinneringen, en die momenten naar boven halen waarin ik besefte hoe nietig en volkomen onbelangrijk ik ben.
Een groot strand, de zee, en onder de oppervlakte een hele stille, blauwe, diepe wereld vol wezens die aan met zwemmen en leven zijn, walvissen, de zang van bultruggen.
De zachte bewegingen van koralen en vissen en wieren als je duikt, en onder water de deining van de stroming voelt
De golfpatronen die de wind maakt in de enorme grasvelden van de Rocky mountains, met de eeuwige bergen erachter
Uitkijkend over de Rift Valley , alleen een slaperig vogeltje horen, en kijken naar de voortglijdende schaduwen van de wolken over de bodem van de vallei.
Zoek in je eigen herinneringen naar dit soort beelden, en pak ze als je ze nodig hebt. Haal diep adem terwijl je het als een dikke trui om je heenslaat, en voel, hoe de spanning wegzakt, alsof je begint met een opname van dichtbij van een mierenhoop, en je uitzoomt tot je van hoog uit de lucht neerkijkt op het oerwoud, waar ver onder de boomtoppen die mierenhoop verder leeft.