mag een consulent werk en inkomen vragen naar je medicijngebruik?

Het CBP (college bescherming persoonsgegevens) heeft hier wat publicaties over. Het recht op privacy ligt vast in onze grondwet, en dit hoeft niet strijdig te zijn met de informatieplicht die je hebt in de Bijstand. Er mag alleen informatie worden gevraagd die noodzakelijk is voor een goede uitvoering van de wet. Dus naar gezondheidsklachten wanneer dit relevant is voor het vaststellen van het recht op Bijstand, of wanneer iemand zelf aangeeft om medische redenen niet te kunnen werken, of wanneer dit relevant is voor een reïntegratietraject. Het CBP schrijft hierover:
"Zo is het niet noodzakelijk en daarom niet toegestaan om standaard te vragen of iemand onder behandeling van een arts is. Dit kan echter wel noodzakelijk zijn als er bij de cliënt sprake is van een medische belemmering om aan het werk te gaan." (Bron 1)

Er is dus niet alleen sprake van een "ze mogen ernaar vragen, maar je hoeft niet te antwoorden", maar als het niet relevant is, mogen ze je er niet naar vragen. En in een folder over richtlijnen voor uitvoering van de Bijstandswet:
"De sociale dienst moet (..) aan de cliënt duidelijk kunnen maken waarom het noodzakelijk is dat hij bepaalde gegevens afstaat. Een inbreuk op de persoonlijke levenssfeer mag namelijk alleen plaatsvinden als daar een wet aan ten grondslag ligt en de inbreuk noodzakelijk is in het kader van de uitvoering van die wet." (Bron 2)

Persoonlijk vraag ik me af wat zo'n consulent moet met informatie over medicijngebruik. De enige vraag die relevant zou kunnen zijn ivm werk, is volgens mij de vraag of je medicatie gebruikt die het reactievermogen beïnvloedt. Verder kan de consulent geen enkele conclusie verbinden aan het gegeven dat een cliënt bepaalde medicatie gebruikt, want hij/zij is geen arts. Het CBP schrijft ook zoiets:
"Het is (..) zeker niet altijd nodig om uitgebreid verslag te doen van hetgeen de cliënt aan de consulent heeft verteld over bijvoorbeeld zijn psychische of lichamelijke gesteldheid en zijn medicijngebruik. De consulent mag zelf immers geen conclusies trekken uit de beschrijving van de cliënt. Er is namelijk altijd een advies van een arts nodig om arbeidsongeschiktheid vast te stellen. Een consulent zal dus
altijd moeten bedenken of het noodzakelijk is en dus toegestaan om (uitgebreide) informatie die de cliënt verschaft over zijn medische situatie in het dossier op te nemen. In veel gevallen kan worden volstaan met een korte zakelijke weergave van het gesprek." (Bron 1)