Ben ik onredelijk als ik iets over het inkomen van mijn man te zeggen wilt hebben?

Nee, ik vind niet dat dan onredelijk bent u heeft het recht daar op!

Tja iedereen doet het op zijn eigen manier. Ik ben misschien "ouderwets" als ik zeg dat als je in gemeenschap van goederen bent getrouwd je ook een gezamenlijke rekening neemt en daar alles van betaald. Als jij moet wachten op de kinderbijslag voor nieuwe schoenen kinderen vindt ik dat wel erg vreemd. Wat als deze schoenen nu helemaal kapot zijn en gewoon niet meer aan te trekken zijn. Sarcastisch gezegd; je mag misschien wel geld lenen van je man en dat je het terug betaald. Sorry, maar zo'n situatie vindt ik te zot voor woorden. Het zijn toch ook zijn kinderen? En dan moet jij bijverdienen terwijl hij maar koopt en koopt?!

Dit zijn zaken die jij en je man samen moeten regelen, maar als ik lees dat jullie een zoon van 12 hebben ga ik ervan uit dat dit al jaren zo gaat. Mijn mening hierover doet er eigenlijk niet toe, maar ik vind dat jullie het inkomen van je man moeten gebruiken voor jullie samen en de kinderen. ga om de tafel zitten en zorg dat je je uitgave op papier hebt staan en maak afspraken over hoe alles betaalt gaat worden. Nog even een antwoord op je vraag, nee je bent niet onredelijk.

ik vind dit een rare situatie! alles wat er aan geld bij jullie binnenkomt is toch gemeenschappelijk bezit, lijkt me?! het lijkt me dat je hier afspraken over maakt (wie gaat hoeveel uur werken, wie zorgt er voor de kinderen en wie doet het huishouden). op het moment dat je er voor kiest dat manlief fulltime werkt en jij partime, maar wel het huishouden doet en voor de kinderen zorgt, zijn de taken evenredig verdeelt, maar betekent dat wel dat jij minder financiële inkomsten hebt. toch zorgt deze situatie ervoor dat jouw man fulltime kan werken (als hij het huishouden en de zorg voor de kinderen zou doen, kon hij dat ws niet) en vind ik dat zijn inkomsten net zo goed de jouwe zijn. ik denk dat het tijd wordt voor een pittig gesprek! jullie zijn samen verantwoordelijk voor de financiën en het is niet meer dan normaal dat er overlegt wordt welke (grote) aankopen er worden gedaan. als je man niet voor rede vatbaar is, zou ik als ik jou was meer buitenshuis gaan werken, zodat je financieel minder afhankelijk bent. de consequentie voor je man is dan natuurlijk wel dat de helft van het huishouden en de zorg voor de kinderen dan ook voor zijn rekening komt.

Het hangt enigzins van de formele relatie af (getrouwd, geregistreerd partner, samenwonend) en eventuele voorwaarden, maar algemeen geldt dat de volwassenen (ouders, verzorgers) naar ratio van het persoonlijke inkomen bijdragen in de kosten van gezamenlijke kinderen en andere gemeenschappelijke lasten. Een man die jou alles laat betalen vanuit kinderbijslag en teruggaves kun je dan ook als ernstig onredelijk beschouwen.

Nee, je bent absoluut niet onredelijk. Hij is degene die onredelijk is! En hoezo het inkomen van je man, het is toch jullie gezinsinkomen? Dus van jullie samen? Je beslist dan toch ook samen waar, wanneer en hoe het geld besteed wordt. Zoals jij het beschrijft lijken het de jaren 50 wel. Je bent benieuwd hoe het in andere gezinnen gaat. Ik kan alleen over mijn eigen gezin praten en ik kan zeggen dat bij ons alles democratisch besloten word. Ikzelf ben de minstverdienende, maar geef het meeste ons geld uit. Dat is ook logisch, want ik ben veel thuis, doe altijd de boodschappen, koop de kleren en schoenen voor de kinderen, koop cadeautjes enz. enz. Wij hebben ook gewoon een gezamenlijke rekening, waar we beiden een bankpasje van hebben. Jouw man komt mij erg egoïstisch over.

Beste Shayne, het is een beetje raar dat je man de kostwinnaar is en jij voor de kinderen mag zorgen maar dat hij financieel alleen voor zichzelf zorgt. Hij heeft toch meegeholpen jullie kinderen te maken? Hij ging toch akkoord dat jij thuis was voor de kinderenen hij ging werken voor het gezin? Dat jij dus in feite geen inkomen hebt alleen de kinderbijslag? De kinderbijslag is niet bedoeld om het gezin van te onderhouden, het is bedoeld als een verlichting in de lasten die het kind met zich meebrengt....iedere dag wassen, iedere dag meeeten, kleding kopen, schoolgeld en noem maar op. Het is niet bedoeld om ook nog alle boodschappen maar van te doen, het is zelfs zo krap dat het belastinggeld altijd een mooie meevaller is want alles is al zo duur. Als je man niet van plan is financieel voor zijn vrouw en kinderen te zorgen, en jou absoluut niet vertrouwd wat betreft financieen, jou dus in feite helemaal in de steek laat is het misschien tijd om na te denken of dit wel de man is waar jij mee wilt leven? Is het financieel niet zo dat je net zo goed een alleenstaande moeder kan zijn? Misschien is dat zelfs beter...dat scheelt weer een persoon met eten en dan is je man tenminste verplicht te betalen, alleen noemen ze het dan alimentatie....vertel hem maar gerust dat je hem daar niet toe wilt dwingen! (Niet via die weg....voor de kinderen). Succes ermee

Hoe je het regelt met je man is geheel aan jullie. Beide ben je namelijk verantwoordelijk voor jezelf. Bevalt iets niet, kun je dit aangeven. Verandert er niets; kun je zelf actie ondernemen. Iedereen leeft op zijn eigen manier. Een kind daar in tegen is afhankelijk van de ouders. Dus ook je man! De huidige situatie betreft de schoenen vind ik dan ook idioot!!

Bij ons gaat het totale inkomen gewoon in de huishoudpot,mijn dame doet er de boodschappen van en alle automatische betalingen gaan er af. Ook gaat er maandelijks een vast bedrag naar een gezamenlijke spaarrekening. Als we persoonlijke dingen willen hebben, wordt bekeken of bruin dat trekken kan in gezamenlijk overleg. Bij ons is het de normaalste zaak van de wereld deze dingen in gezamenlijk overleg te doen.

Het is niet ZIJN geld maar JULLIE geld. Probeer hem dit duidelijk te maken. Je hebt een lange strijd voor je en ik wens je sterkte hierin.

Nee! Jij bent helemaal niet onredelijk. Al het geld dat binnenkomt is voor jullie gezamenlijke huishouden en dat moet eerlijk verdeeld worden. Zo hebben wij ervoor gekozen dat alle inkomsten naar de gezamenlijke rekening gaat. Daar worden alle gezamenlijke kosten van betaald. Dus ook die van onze dochter. Maandelijks krijgen zowel mijn man als ik een gelijk bedrag op onze eigen rekening gestort. Die kunnen we dan besteden aan persoonlijke uitgaven, die niks met het voeren van de huishouding hebben te maken. Dat is bijvoorbeeld kleding, boeken, of andere dingen die bijv. met hobby te maken heeft. Dit is wat ons betreft de eerlijkste manier, omdat je dan geen discussies krijgt over dingen die je puur voor jezelf wil kopen omdat je daar gewoon een vast bedrag voor krijgt per maand. Daarnaast sparen we maandelijks een bedrag op de gezamenlijke spaarrekening en een bedrag op een zgn. studierekening voor mijn dochter, zodat we wat geld hebben voor als ze wil studeren later.

Ik neem aan dat er in gemeenschap van goederen getrouwd is. Dan is het helemaal niet onredelijk dat je ook mag beschikken over het geld wat hij binnenbrengt, want volgens de wet is het van jullie samen. En ook al waren jullie op huwelijkse voorwaarden getrouwd dan is het nog onbeschoft dat hij alleen dingen voor zichzelf koopt en niets wilt bijdragen aan de kinderen en het huishouden. Heb je een idee waar zijn opvatting vandaan komt? Was het bij hem thuis vroeger ook zo, dat zijn vader al het geld beheerde en zijn moeder haar hand moest ophouden, net als jij nu moet. Dat kan een verklaring zijn. Maar het is wel een hele ouderwetse opvatting en zeker niet meer van deze tijd.