Dat klopt ook, Escape. Eerst blijft de prijs zakken, totdat er iemand op de knop drukt. Dit zakken is niet eindeloos, want er is wel een minimumprijs vastgesteld, die de verkoper wil hebben. Hij begint dus met een veel te hoge vraagprijs en dan is het aan de kopers wie het eerste op de knop drukt en daarmee de partij koopt. Vroeger werd er dan "mijn" geroepen en daarom heette het veilen mijnen. Tegenwoordig draait de klok terug en heeft iedere koper een knop voor zich, waarmee hij elektrisch de klok stil kan zetten. Het is dus de kunst om te wachten totdat de prijs gezakt is, maar als je te lang wacht dan is een ander je al voor geweest. De verkoper krijgt wel steeds iets minder, maar dankzij zijn minimumprijs leidt hij geen verlies. Als de klok rond is oftewel de minimumprijs is gehaald, dan wordt de partij "doorgedraaid", dit betekent niet dat het vernietigt wordt, maar dat de klok doorgedraaid is. De partij wordt dan voor de minimumprijs verkocht aan een partij die niet op de veiling aanwezig is, bijv. een bejaardentehuis of een ziekenhuis.