In appelstroop zou veel ijzer zitten. Van appels hoor je dat nooit. Waar komt dat ijzer dan vandaan?

IJzer (ADH 15 - 20 mg).
IJzer is van groot belang voor iedereen die zware arbeid en andere activiteiten verricht. Spieren hebben namelijk zuurstof nodig om beter en langer te werken. Zuurstof wordt naar de spieren vervoerd door de rode bloedlichaampjes. Daarvoor hebben de rode bloedlichaampjes ijzer nodig.
Er zit veel ijzer in spinazie maar die is aan oxaalzuur gebonden en kan daardoor moeilijk worden opgenomen door het lichaam. De ‘power van Popey’ moet dus niet te letterlijk genomen worden.Gelukkig is dit weer vrij te maken door walnoten, appel(stroop), of vitamine C te nuttigen, die breken het oxaalzuur weer af waardoor ook Calcium uit spinazie kan worden vrijgemaakt. Een tekort aan IJzer leidt tot bloedarmoede en uit zich door vermoeidheid en futloosheid.
Grote ijzerleveranciers zijn:
okkernoten, peterselie, spruitjes, roggebrood, oesters, kalfsvlees, chips, cacaopoeder, tarwekiemen, sardines, rundvlees, ei, witte bonen, erwten, sojabonen (sojabrokjes en vegetarische burgermix) , sesam(pasta), rogge, cacao, havervlokken, gedroogde vruchten en kip. Appelstroop zorgt ervoor dat het ijzer in het voedsel ‘vrijgemaakt’ wordt voor het lichaam, koffie blokkeert de opname juist.

Toegevoegd na 1 minuut:
Als je dit artikel leest staat er dat appelstroop het ijzer vrijmaakt dus niet dat er ijzer in zit.

Het ijzer zit in de suikerbieten die gebruikt worden, die halen het n.l. uit de grond. Appelstroop wordt gemaakt van suikerbieten en appels.

Vroeger zat appestroop altijd in van die blikjes, nu trouwens sommige merken nog
Ook werd appelstroop gekookt in grote ijzeren ketels, daar komt het verhaal van veel ijzer in appelstroop vandaan.

Appelstroop is een donkere stroop of gelei gemaakt van appels en suiker. Het wordt vooral als broodbeleg gebruikt, maar doet ook dienst als ingrediënt in recepten voor warme en koude gerechten.

Het maken van appelstroop was oorspronkelijk een manier om appels langdurig te bewaren. De Germanen kenden deze methode al. Zij maakten appelstroop door niet-houdbare appels in brede, ondiepe potten te koken tot alle vocht verdampt was. Wat overbleef was een moes die een suikergehalte kon bereiken van 50%, waardoor de moes langdurig houdbaar werd. Door peren toe te voegen kon een nog hoger suikergehalte worden bereikt[bron?]. Deze moes werd lange tijd gebruikt om maaltijden te zoeten.

Van oudsher staat appelstroop bekend als een goede bron van ijzer. Er bestaat geen eenduidigheid over de herkomst van ijzer in appelstroop. Het een veelgehoorde opvatting dat appelstroop niet van nature rijk is aan ijzer, aangezien appels niet bekend staan om hun ijzergehalte.

Er is getracht dit gehalte te verklaren door bijvoorbeeld te kijken naar het materiaal waarin de stroop is ingekookt. Dit zou een honderdvoudige toename van de hoeveelheid ijzer kunnen betekenen[1], hoewel dit niet per se aan het kookproces hoeft te worden toegeschreven[2]. Appel blootgesteld aan ijzer voor enige duur zou de biologische beschikbaarheid met een à twee orden van grootte verhogen[3].

Volgens deze opvatting nam het ijzergehalte direct enorm af toen vanaf de jaren vijftig andere potten werden gebruikt bij de fabricage. Een aantal fabrikanten zou er toen direct toe zijn overgegaan om ijzer toe te voegen als bestanddeel van de stroop. Hiertegenover staat de opvatting dat ijzer wel degelijk van nature in appelstroop zit, aangezien ook biologische appelstroop ijzer bevat, terwijl biologische producten geen dergelijke toevoegingen mogen bevatten. Het hoge ijzergehalte(20mg per 100gr)in de appelstroop van nu, word veroorzaakt door de toevoeging van ingedikt bietensap(beetwortelsap)dat wel rijk aan ijzer is,en de appelstroop ook zoeter maakt.

appelstroop was vroeger van nature rijk aan ijzer. Toen de appelstroop vanaf de jaren vijftig niet meer in ijzeren potten werd gekookt, nam het ijzergehalte prompt sterk af. Als appelstroopfabrikanten nu nog reclame maken met het ijzer in hun product, hebben ze het er zelf in gestopt.

(uit de encyclopedie van misvattingen)

In appels zit een stofje dat de eigenschap heeft om 'gezond' ijzer aan te maken en te behouden in de appel, wanneer het in contact komt met ijzer.

Prik een paar schone spijkers in een appel, laat enkele uren zitten en verwijder ze daarna. Als je de appel opeet, krijg je genoeg (gezond) ijzer binnen voor 3 dagen.
Deze tip kreeg ik van mijn huisarts.

Ik denk dus dat appelstroop met opzet een verbinding is aangegaan met ijzer. dit zal tijdens de bereidingswijze tot stand zijn gebracht.

Als in appelstroop veel ijzer zit, is dat toegevoegd.

Ingrediënten rinse appelstroop: suikerbieten, appels, citroen, pectine, ijzer.

Voedingswaarde per 100g
Energie 1110 KJ/261 kcal
Eiwit 2,3g
Koolhydraten 63g
Vetten 0g
Voedingsvezels 3g
Natrium 0,06g
IJzer 25mg (waarvan 15mg toegevoegd)

Toegevoegd na 14 minuten:
Opm: Aan niet alle appelstroop is ijzer toegevoegd.
Zie: http://sicof.frumarco.nl/rinse_appelstroop.php
Normaal is ongeveer 8 mg ijzer per 100 grap appelstroop. Dit komt uit de appels en suikerbieten.