Waar gaat de Donkere Toren eigenlijk over?

Wil je me zoals aangeboden, een uitgebreide omschrijving geven? Wat willen de hoofdpersonages bereiken, zijn al die fantasy elementen niet teveel van het goede, en hoe is die wereld ongeveer?

Het Donkere Toren universum bestaat uit een meervoud aan werelden.
Dit universum (multiversum eigenlijk dus) wordt bijeengehouden door zes Stralen. Deze kan je zien als een soort wiel met twaalf spaken met in het midden de Donkere Toren.
De Stralen worden elk bewaakt door twee Beschermers, vertegenwoordigd door 12 dieren.
Ronald is op een missie om de Donkere Toren te vinden. Er zijn namelijk aanwijzingen dat de Stralen instabieler worden, waarmee direct gevaar ontstaat voor het voortbestaan van het universum. De tijd raakt op drift (de ene dag/uur/minuut duurt werkelijk langer/korter dan de andere) en kwade entiteiten (mensen, vampiers, tovenaars, demonen) winnen terrein.
Waarom die Donkere Toren zo belangrijk is en wat Roland te doen staat als hij de Toren bereikt (áls hij deze al bereikt...), weet hij zelf ook niet. Hij weet alleen dat hij is voorbestemd om deze te vinden.
Op zijn zoektocht naar de Donkere Toren raken anderen direct betrokken. In eerste instantie de jongen Jake, dan de heroïneverslaafde Eddy, vervolgens de beenloze vrouw Odetta en tot slot de brabbeldas (een fictieve diersoort die aandoet als een kruising tussen een hond en een das met als opvallend kenmerk dat deze soort erg bedreven is in echolalie)

De wereld varieert nogal. Deel één (De Scherpschutter) speelt goeddeels in een western-/woestijnachtige setting. Hierin achtervolgt hij wat later de grootste bedreiging voor de Donkere Toren blijkt te zijn en ontmoet hij Jake. Deel twee (Het Teken van Drie) speelt deels in het New York van de jaren '80 en deels in een gebied met strand, woestijn, steppe en bergen. Hierin ontmoet hij op nogal verrassende wijze Eddie en later Odetta. Het verhaalt over de overgang van het New York uit verschillende 'wanneers' naar Ronalds wereld. Deel drie (Het Verloren Rijk) kan je plaatsen in een licht vervormde versie van een post-apocalyptische Verenigde Staten in de stijl van de jaren '40/'50. Hierin voornamelijk de ontmoeting met de raadselende monorail Blaine en de noodzaak om grote afstanden af te kunnen leggen. Deel vier (Een Lied voor Susannah) kan je qua stijl vergelijken met koloniaal platteland, zonder de ons bekende slaven en katoenplantages, maar met enkele moderne eigenaardigheden als olieboortorens en batterijen. In dit deel vertelt Roland over zijn jeugd, hoe hij scherpschutter is geworden en over zijn grote liefde. Deel vijf (De Wolven van de Calla) speelt in koloniaal platteland waarin kwaadaardige wezens iedere generatie de Calla overvallen en kinderen ontvoeren, totdat het ka-tet op deze conglomeratie van dorpen stuit en de bevolking overtuigt in opstand te komen. Ook ontmoeten ze hier de Manni: Een christelijke sekte met een pater die uit de wereld van Jake, Eddy en Odetta komt. (overigens allemaal uit New York uit verschillende decennia van de twintigste eeuw, zoals wij het kennen).

*deel vier heet overigens 'Tovernaarsglas'. Deel zes (Een Lied van Susannah) speelt in voornoemde werelden en in het huidige Maine. Stephen King zelf wordt hier namelijk ook bij het verhaal betrokken. Eerder ontstane ontwikkelingen omtrent Odetta (kan ik niet teveel over vertellen als je het nog wilt lezen) bereiken een climax en de sleutel van de Donkere Toren lijkt binnen handbereik. Deel zeven (De Donkere Toren) speelt in verschillende werelden en jaartallen, waarvan Maine 1977 de belangrijkste is. Uiteraard gaat het hier om de vraag of het ka-tet de Donkere Toren intact zal bereiken. Of ze deze überhaupt gaan bereiken; dat weet je met King namelijk nooit zeker. Is het teveel van het goede? Ik vind van niet.
Het zijn herkenbare werelden met vreemde elementen en vreemde werelden met herkenbare elementen. Het is geen typische fantasy á la LotR, Chronicles, Game of Thrones, Malazan Book of the Fallen, et cetera. Onvoorspelbaar, 'ongemakkelijk', heftig, onverbloemd, maar bovenal echt episch.
Vraag het gerust als je meer wilt weten, maar eigenlijk moet je gewoon beginnen te lezen. De omvang van het epos is zo enorm dat het zich nauwelijks laat samenvatten.
Het is niet voor niets dat de verfilming steeds vooruit wordt geschoven. De Donkere Toren heeft niet genoeg aan de 12 uur van de LotR trilogie, tenzij men flink in het verhaal gaat snijden (heeft men overigens bij LotR ook wel gedaan...) Er is overigens een achtste deel uitgegeven die gesitueerd is tussen deel vier en vijf. Deze heb ik tot op heden nog niet gelezen.