wat is het moraal van het boek/de film Life of pi?

In het boek, en de film, wordt een nogal fantastisch verhaal verteld over een schipbreuk waarin de hoofdpersoon met een aantal dierentuindieren, waaronder met name een tijger, overblijft in een reddingssloep. De figuren moet zien te overleven op volle zee waarbij ze een aantal stevige morele dilemma's en moeilijke keuzes voor de kiezen krijgen. Uiteindelijk bereiken ze het vaste land.
Aan het einde van het verhaal wordt duidelijk dat de dieren eigenlijk staan voor mensen. De verteller (=hoofdpersoon) stelt uiteindelijk de vraag wat nu het betere verhaal is: het echte verhaal (hier dat met mensen), dat wel waar is maar minder levendig; of het fantastische verhaal (hier dat met dieren), dat weliswaar niet klopt maar wel mooi is.
De moraal daarvan is -in mijn ogen- dat je op verschillende manieren tegen het leven kan aankijken. Je kan je wel droog beperken tot de feiten, maar het wordt er mogelijk een stuk leuker van om er meer in te zien. Die vrijheid heb je. Je leven is wat het is, maar je kan het maar beter waarderen.

Uiteindelijk zegt de hoofdpersoon zoiets als "zo is het ook met god", daarmee bedoelend dat je god niet nodig hebt om de wereld te verklaren, maar dat het er desalniettemin wel leuker van kan worden. Persoonlijk heb ik niet zoveel met het idee van god, maar je kan hetzelfde toepassen op andere ideeen die voor jou het leven leuker maken. Die zijn misschien niet per se nuttig, maar wel prettig. Vanuit die gedachte vind ik het wel een mooie moraal.