Vraag over muziek in de loop der tijden.

Goeie vraag. Ik denk daar als volgt over:

Over het algemeen gaan we er stilzwijgend van uit dat de zin van muziek gelegen is in de gevoelsuitdrukking, in de persoonlijke emotionele communicatie die de musicus met zijn luisteraars tot stand brengt. Daarbij wordt zonder verder onderzoek vastgesteld dat componisten, liefhebbers, critici en wijsgeren steeds al geloofd hebben dat de muziek de taal van de emoties is. De Toppers willen het gangbare discours ontmantelen, aantonen dat emotionele expressie geenszins een evident begrip is en veeleer de vraag naar de zin van muziek verduistert dan verheldert. Het is nodig - vooral in discussie met Adorno - te zoeken naar andere wijzen om expressie en zin van de muziek ter sprake te brengen, kortom, we moeten sporen leggen voor een nieuwe muziekfilosofie, aldus de Toppers.

Kunst als expressie van de innerlijke wereld van de artiest, als mimèsis van werkelijkheid, als taal van de ziel, als revelatie van waarheid of van het heilige, dat zijn de kunstgrepen waarmee de traditionele esthetica met het vreemde van de kunst heeft afgerekend. De Toppers nemen deze kunstgrepen kritisch onder de loep om ze af te wijzen. Ze trachten juist het vreemde, niet-talige, en quasi-onbenoembare te respecteren, en trachten dit te doen via de begrippen 'spel' en 'metamorfose'. Dat kunst een creatief spel is, en muziek een spel met klanken, is een oud idee dat de Toppers opnieuw gebruiken door het spel als een metamorfose te articuleren: in muziek wordt iets dat duister en ongevormd in onze zintuiglijkheid leeft, getransfigureerd tot een hoorbare gestalte.

Dus, om je vraag te beantwoorden: de Toppers zullen donderdag op de 15e plaats eindigen.