Waarom krijsen volwassen vrouwen bij het zien van hun idolen?
Bij Lieve Paul werd uitgelegd waarom jonge meisjes en public zo gillen bij het zien van hun idolen. Details gaan in dit bestek te ver maar het kwam er ongeveer op neer dat ze dan hun ontluikende sexualiteit in de veilige omgeving van de massa een uitlaatklep kunnen bieden. Zo iets, je weet wel.
Maar waarom krijst een publiek van volwassen en voornamelijk getrouwde vrouwen dan ook vaak, vooral in Amerika, bij het zien van hun idolen? Ik wou weten of daar onderzoek naar is gedaan. Graag geen persoonlijke interpretaties van jullie kant want die kan ik waarschijnlijk ook wel bedenken
-
Vraag volgen
- Delen
-
-
Weet jij het antwoord?
Het beste antwoord
Omdat het erbij hoort.Als je als jong meisje gegilt hebt bij het zien van je idool,doe je dat nog steeds als je volwassen bent.Als alle anderen het ook doen waarom zou je dan niet lekker meegillen ? Doet me denken aan de eerste achtbaanritje van mijn zoontje,hij gilde dat het een lieve lust was.Op mijn vraag waarom hij zo gilde was zijn antwoord, "dat hoort toch zo ?"
We zijn niet allemaal gedragstherapeuten,dus zul je je wel tevreden moeten stellen met persoonlijke interpretaties! Hier komt de mijne :Omdat vrouwen m.i. toch ook een idool kunnen hebben en dat willen uiten. Maar lang niet iedere vrouw zal gaan staan krijsen.Amerikanen zijn wat dat betreft wat extraverter,dus daar zul je het meer zien.
leuke vraag ,tja het komt op mij altijd een beetje overdreven over.Ik ben volwassen, ik heb nog nooit geschreeuwd of gekrijst bij het zien van een band of een zanger die ik goed vind .Ik denk dat het gedrag van enthousiasme is en vooral aandacht willen van dat idool hoe harder ik krijs hoe meer aandacht ik krijg.
In Amerikaanse televisieshows wordt het publiek van tevoren, en ook tijdens de show, flink opgewarmd door speciaal daarvoor ingehuurde personen. Zodra er dus een "idool" opkomt staat zo iemand aan de zijkant te zwaaien met zijn armen in de lucht en gebaren te maken om ervoor te zorgen dat het publiek hem zoveel mogelijk volgt.
In Amerika is dat zowat verplicht: Er staat iemand aan de zijlijn die naar het publiek gebaart wanneer er geklapt of gejuicht moet worden. In Nederland zie je dat ook steeds vaker, vooral bij de commerciele omroepen. Je 'mot' wel, als publiek zijnde. Daarnaast komt het ook steeds vaker voor, dat publiek gewoon betaald wordt. Ze worden ingehuurd, dus ze doen hun werk: Vrolijk klappen en joelen wanneer dat aangegeven wordt.
Hier een antwoord van een krijser... heb het toen ik jong was nooit gedaan maar de laatste paar keer (inmiddels ruim volwassen) toen ik ECHT mijn grote ido(o)l(en) live on stage zag..... ach, denk dat ik me mee liet slepen door de hele atmosfeer en OK, het helpt ook om 'gezien' te worden want zo weten ze meteen waar je staat en dan kan je wel zeker zijn van wat extra aandacht tijdens het concert maar goed, in andere situaties waarbij men jou als fan niet kent heeft het echter weinig nut. Andere verklaring kan natuurlijk zijn dat je diegene toejuicht, net als met sportwedstrijden.
Ze gillen omdat hun hersenen niet op een normale manier omgaan met het zien van de persoon in levende lijve. Het idool wat ze altijd hebben bewonderd, aanbeden en waar ze alles over gelezen en van gehoord hebben staat opeens bij hen in de buurt. Het lichaam raakt hiervan van de kook en reageert met ongecontroleerde verbale reacties.
Stel zelf een vraag
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?
