Hoe weet een zaadvogel wat hij kan eten en wat niet?

Wat leuk dat je zo'n studie van je kanarie maakt!
Vogels hebben een uitstekend reukvermogen. Van bijv. nachtvogels en gieren is bekend dat zij hun prooi/kadaver ook m.b.v. hun reukvermogen selecteren. Zij kunnen het beste ruiken van alle vogelsoorten.
Van kooivogels is onder hobbykwekers bekend dat je niet zomaar aan een nest kunt komen. Ook niet wanneer de vogels het niet zien. Daarom maken zijn hun handen eerst vuil (met bijv. van alles wat op de bodem van de volière ligt). Zo camoufleren zij hun mensengeur en kunnen zo eens kijken hoe het met de eieren of de kuikens gaat. Wanneer ze dit vergeten kan het gebeuren dat de oudervogels niet meer op het nest gaan met alle gevolgen van dien.
Vogels leren ook het e.e.a. van hun ouders. Zij leren hun jongen wat wel en niet gegeten kan worden. Er zijn vogels die in hun latere leven van andere soortgenoten afkijken wat zij eten. Zo is bekend van, met de hand opgevoede kauwen, dat zij eenmaal in de vrije natuur, van hun wilde soortgenoten de kunst afkijken en zo aan hun kostje komen.
Het is ook afhankelijk van de vorm van de snavel. Daarom is er een indeling m.b.t. de snavel of het een zaadeter betreft en zelfs welke zaden en/of vruchten hij neemt.
Een vogel weet exact wat hij wel en niet kan verteren. Een vleeseter heeft andere verteringsbacteriën en een andere structuur in zijn maag/darmen. Daar is zijn reukvermogen op ingesteld (en ook zijn snavel). Een uil zal een korst brood niet aannemen, want hij zal de geur niet lekker vinden. Geurreceptoren vertellen hem dat het vies is. Daardoor neemt hij het niet aan. Wanneer hij dat wel zou doen kan hij ziek worden. Dat komt zijn gezondheid niet ten goede en daardoor zijn overlevingskansen ook niet.