Het kán soms helpen, die plantenspuit, maar eigenlijk kweek je er een nerveus katje mee. Dus dat liever niet toch.
Je hoeft met een kat ook niet te proberen om te gaan als met een hond, want dat zal de kat niet begrijpen en jij zal je, rennend achter de kat aan omdat ze niet luistert, radeloos afvragen waarom je voor een kat koos ;-)
Katten zijn eigenzinnige diertjes, zij doen iets omdat ze er voordeel van hebben (of omdat ze je heel lief vinden).
Als je dus een kat iets wilt afleren, moet je er iets aantrekkelijks voor in de plaats geven. Wil je dat ze naar je toekomen, dan blijf je met veel geduld vriendelijk, loop niet achter ze aan maar hurk en maakt het leuk voor ze om te komen door een kattensnoepje, (of een stukje komkommer, daar is mijn kat gek op ;-))
En consequent zijn. Als je niet wilt dat de kat op tafel gaat, til je haar er steeds af, gewoon rustig en nooit schreeuwen, en zegt duidelijk maar evengoed vriendelijk: nee.
Wanneer ze de tafel leuk vindt zal ze het een poosje volhouden maar de meeste katten weten heel goed waar jij wel of niet van gediend bent. Ik kijk altijd heel goed waarom ze iets doen, ik probeer ze zo goed mogelijk te begrijpen. Mijn kat scheurde het behang van de muur in de gang. Ik heb daar nu krabplanken tegen de muur aan gemaakt want ik zag dat het bij de voordeur voor haar een plek was die zij moest markeren om andere katten te laten weten: dit is mijn huis. Zij wilde ook steeds op tafel, ik heb ruimte gemaakt in de vensterbank, dat vindt ze nu veel aantrekkelijker. Enfin, zo kan ik nog wel doorgaan. Ik doe het op die manier al zo'n 26 jaar, zolang ik katten heb, en het werkt gewoon. Als je alles in huis spik en span en op en top wilt houden kan je beter geen dier in huis houden want dat is voor het dier en jou niet te doen.
Maar als je je zonder agressie afstemt op de kat, stemt de kat zich vanzelf ook op jou af en groeit er een bijzondere en vaak liefdevolle band.