wat moet ik doen om toch bij honden te kunnen zijn die niet bijten of vlooien of iets dergelijks hebben.? (lees beschrijving)

Misschien kun je de hond van iemand uit de buurt of familie af en toe uitlaten? De meeste mensen vinden het helemaal niet erg om een keertje niet te hoeven lopen, op deze manier kun je toch lekker met ze bezig zijn .

Is er geen asiel in de buurt waar je kunt gaan helpen?
Of een buurvrouw/man met een hond die wel mee wil met jou op een wandeling

Vraag eens bij een asiel of je een hond mag uitlaten.

Bij je dierenasiel hebben ze altijd vrijwilligers nodig om katten te knuffelen en honden uit te laten. Ga daar eens langs

Wat naar dat je dat allemaal mee heb gemaakt! Miss kan je een keer een rustig, volwassen gesprek voeren met je moeder en vertellen dat een hond als speel- en kroelmaatje is wat jij echt wilt en in zekere zin misschien wel nodig hebt. (vat dit niet verkeerd op maar honden kunnen echt helpen in het delen van gevoelens) bied ook aan het grootste deel van het verzorgen zelf te doen (eten geven, uitlaten, zindelijk maken enz.) Miss kan je ook al een wat oudere hond uit bijv. het asiel voorstellen zodat het zindelijk maken niet meer hoeft te gebeuren? Veel succes!

Je zou inderdaad bij een dierenasiel kunnen informeren of ze nog vrijwilligers nodig hebben.

Misschien kom je daar een hond tegen waar je het goed mee kunt vinden en op die manier misschien je moeder over kunt halen?

Ik begrijp je moeder wel dat de hond weg moest want zij wil natuurlijk niet dat haar dochter iets overkomt.

Mocht het zo ver komen dat je moeder misschien toch nog overstag gaat,ga dan ook met de hond naar een hondencursus om ervoor te zorgen dat de hond de laagste in de rang blijft.
Dit was hoogstwaarschijnlijk met je laatste hond niet het geval dus daar moet met een nieuwe hond zeker aan gewerkt worden.

Waarschijnlijk weet je moeder, hoe jij eronder lijdt, dat je niet met een hond opgroeit.
Maar misschien past een hond nu nog niet zo goed in jullie leven : als zij weer is gaan werken na het overlijden van je vader, is het misschien vooral om praktische redenen dat ze geen hond wil.
Of misschien was zij nooit zo'n hondenfan, en hoorde dit echt bij je vader en bij jou?

Een Duitse herder is natuurlijk een boel hond : groot, vaak een beetje dominant, en ook vaak met een uitgesproken werkdrift. Je moet dan bijv. behendigheid of speuren met hem gaan doen, zodat hij zijn energie (lichamelijk én geestelijk!!) kwijt kan.

Maar er zijn natuurlijk rassen, die iets minder 'moeilijk' zijn, en iets minder strakke opvoeding en bezigheden nodig hebben.

Praat nog eens in alle rust met je moeder, en kijk, of je in een asiel bij je in buurt, of bij de dierenarts, of bij een hondenpension, een te herplaatsen hond kan vinden, waar het helemaal mee klikt...dan je moeder nog meenemen om naar de hond te kijken, en , als ze het enigszins met haar leven kan samen laten gaan, heb je misschien binnenkort weer een hond om mee te leven.

Laat haar ook de vraag lezen, zoals je hem hierboven hebt geschreven. Want zoals jij onder woorden brengt, hóé belangrijk een hond voor jou is, dan moet er echt wel een héél duidelijke reden zijn, waarom jij (nog) geen hond krijgt.....

als je in de buurt van 2580 putte woont. mag je wel met 1 van mijn honden komen wandelen. ze bijten absoluut niet, zijn heel vriendelijk en zullen je aandacht zeker appreciëren. mijn tel 015 343074
Jou duitse herder was gewoon de leiding kwijt. jou vader was de leider, hij had verdriet en niemand heeft hem opgevangen. In emotioneel en in leiding. het is trouwens heel overstanding om buitenstaanders een hond te laten storen tijdens het eten. Er zijn een heleboel vriendelijke en ongevaarlijke honden op de wereld. veel meer dan dat er bijters zijn.
wat bijten en vlooien met elkaar te doen hebben begrijp ik niet helemaal. een verzorgde hond wordt regelmatig ontvlooid. maar in t seizoen is het altijd mogelijk dat er toch eentje blijft zitten als een hond een dichte en volumineuze vacht heeft vriendelijke groetjes

Ik vind het erg dat je op zo jonge leeftijd zo veel leed moet
verwerken.
Dat je moeder geen hond meer in huis wil hebben is begrijpelijk zij is bang. ( om jou )
Je kunt misschien bij je huisarts of in het ziekenhuis vragen of zij adressen hebben van mensen die met hun honden wandelingen gaan doen met mensen die zelfs geen dier mogen hebben.
Ik weet niet waar je woont misschien bij mij in de buurt ik heb zelf een lieve Labrador dan kunnen wij ook samen gaan wandelen.
Ik wens jou en jou moeder heel veel sterkte voor de komende tijd en misschien hoor ik nog iets van jou.