Hoe leer ik een katje aan het riempje lopen?

Veel katten houden er niet van om aan een riempje te lopen. uitzonderingen zijn siamezen en dergelijke.

Maar het lijkt me wijs om het kitten vooral te laten wennen aan het tuigje. Dus gewoon tuigje een groot deel van de dag aandoen, zodat het leert spelen met het tuigje aan.

Vervolgens leibandje aan het tuigje bevestigen zonder het vast te houden. Op die manier leert poes lopen met een "gewicht" aan het tuigje. Je kan er zelfs een knuffelbeestje of zo aan vastmaken na een poosje. Op die manier blijft de kat niet stokstijf staan zodra je tuigje aandoet en de leiband vasthoudt.

Zodra ze daaraan gewend is, kan je binnenshuis het tuigje vasthouden en ze vervolgens voeren. Dan leer je ze samen ergens naartoe te gaan aan het tuig.

Buiten vooral de kat laten exploreren aan het tuigje, echt volgen komt hopelijk spontaan als de kat aan je gehecht is en je spontaan wil volgen.

Veel geduld, veel energie en nog es veel geduld hebben en vooral niets forceren is de boodschap.

prima idee, maar neem een veilig tuigje, ipv een riempje aan de halsband.
wen je kat eerst aan het tuigje, zonder riempje er aan vast.
maak er iets leuks van, door je kat vrolijk toe te spreken, en meteen iets lekkers te geven.
bouw dit rustig op, doe het tuigje de eerste keren maar heel kort om, en bouw dit langzaam op, tot hij er geen enkele moeite meer mee heeft.
daarna kan je het riempje bevestigen.
maak je echter geen illusies dat je de kat kan leiden zoals een hond.
de kat laat jou uit, niet andersom.

bij mij vonden de katten het geweldig zo buiten te komen, ook al waren ze niet zo wild van het tuigje.
zodanig zelfs, dat ze hele dagen voor de deur zaten te bleren.
ook iets om rekening mee te houden.
heb je geen balkon wat je af kan zetten?

hoe dan ook, veel plezier met de kleine!

Ga vooral niet achter het beestje aanrennen. vroeg of laat moet jij stoppen en krijgt het beestje een ruk aan zijn/haar nek.

inderdaad speels, opbouwend en belonend, nooit bestraffend. Mijn kat vindt t prima, leuk: hij mag dan naar buiten! Verder: t is geen hond, je kunt m niet meetrekken oid, dan zet ie zich schrap en is de lol eraf. T leukst vind ik te kijken waar hij naar toe wik. Ik heb een lange lijn die ik afwisselend laat vieren en kort houdt, zo kan ie ook zelf z'n tempo bepalen. Verder gaat t vrij langzaam, omdat alles bekeken en beroken moet worden. Als je je daar op instelt, kan het bijna een soort mediteren worden, ik probeer dan bewust te zien, horen en voelen..

Ik heb wel een paar "afspraken"met hem, die hij ook nog begrijpt. Als ie te lang staat en ik wil verder, dan roep ik zijn naam, zeg : kom! en tel langzaam tot 3. Meestal loopt ie bij 2 al mee. Zo niet dan geef ik m een klein, stevig rukje. Dit doe ik max. 3 keer en daarna is t over, dan til ik m op en gaan we terug. In no-time wist hij dit en t werkt uitstekend. Ik heb m ook geleerd op een stoel te springen, zodat ik hem makkelijker aan en af kan haken..

Let er wel op dat ie misschien ineens een spurt een boom in neemt:-)
succes

Joanna , in delen van het gebouw waar andere mensen lopen met honden , moet je hem dragen . Niet omdat alle honden gevaarlijk zijn , maar ze zijn net als mensen ,wel nieuwsgierig .( zie mijn profielfoto) Dus ze zullen aan de kat willen ruiken , en omgekeerd . Indrukken uit de jeugd blijven lang hangen . Ik denk dat de poes bij jou in goede handen is . Laat haar de eerste tijd goed wennen aan je huis .