Wat als je levenspartner in het begin van de relatie gehandicapt raakt?

Als je er voor kiest om er samen wat van te maken, dan kan je heel gelukkig worden of heel ongelukkig, afhankelijk van de omstandigheden.

Als je kiest voor een ander, zal het je altijd blijven achtervolgen dat je die ander hebt achtergelaten. Dan hangt je geluk er van af of je een geweten hebt of niet.

Dat zal er voor een groot gedeelte van afhangen of degene die gehandicapt is geraakt van karakter is verandert.
Sommige mensen veranderen kompleet door zoiets en dan is het niet de partner meer waar je voor gekozen hebt.

Dit is uiteraard geen makkelijke keuze, want als je voor hem/haar kiest moet het voor het leven zijn en niet voor een maandje of jaartje.
Het is ook een hele belasting voor jezelf, aangezien de gehandicapte voorlopig steun nodig heeft, zeker psychisch, maar wellicht ook lichamelijk.

Ik zou goede gesprekken gaan houden met de gehandicapte om te bekijken wat zijn/haar verwachtingen zijn van de toekomst. Samen bekijken wat de mogelijkheden en onmogelijkheden zijn. Kunnen jullie het samen aan? Uiteraard is dit ook afhankelijk van de soort handicap.

Daarnaast zou ik eens met mijn ouders en goede bekenden/vrienden gaan praten. Die kunnen vaak ook een eerlijk beeld geven over of zij denken dat je dit aankan. Vraag hen wat zij denken en vinden.

Nadat je deze moeilijke keuze hebt gemaakt moet je meteen duidelijkheid scheppen voor iedereen, daarvoor zullen ze je dankbaar zijn.
Neem niet de keuze om te blijven vanwege de mening van de anderen, want je doet de gehandicapte tekort en jezelf ook.....dat zal ooit gaan opbreken. Maar als je ervoor gaat, dan neem ik mijn petje voor je af.

Succes

Heel erg moeilijk er zijn en gaan zoveel faktoren meespelen.

Dit kan je niet alleen, hier heb je hulp bij nodig van mensen om je heen, maar ook gesprekken met een goede begeleider.

Je krijgt schuldgevoel als je weggaat, maar ook schuldgevoel dat je in veel dingen belemmert wordt.
Ook heb je tijd voor jezelf nodig want jou leven gaat ook door.

Ik weet niet om welke handicap het gaat , en of iemand inderdaad thuis kan blijven wonen dat er aanpassingen in huis gedaan moeten worden.

Zou niet de makkelijkste weg nemen en gelijk voor een ander gaan. Eerst alles maar eens op jullie af laten komen en heel erg veel praten.

Dat ,ligt er net voor wat voor relatie je hebt. Als je echt iemand hebt gevonden waar je je echt mee verder wilt zijn dit soort zaken an sich niet zo relevant. Wel kan dit op den duur spanningen opleveren waardoor de relatie niet gaat werken. Maar an sich gehandicapt raken kan imo bij een serieuze relatie geen reden zijn om de relatie te verbreken. Daarnaast, er zijn heel veel manieren om gehandicapt te raken. Als je het heel ruim wilt nemen zijn heel veel mensen gehandicapt, bijvoorbeeld een visuele handicap.

Het ligt er maar net aan hoeveel je van die ander houdt, en in hoeverre jij jezelf in staat voelt om een leven met een gehandicapte aan te kunnen.

Het is een feit dat heel veel huwlijken stuklopen na een dergelijke ingrijpende verandering. Ook huwelijken van 20 jaar of meer lopen soms stuk op een plotselinge handicap van de partner.

Maar als je de liefde voorrang geeft en jezelf sterk genoeg voelt om levenslang die ander te kunnen bijstaan, dan is die liefde wel van zeer hoge kwaliteit.

Dit is heel moeilijk, omdat je ook met de omgeving te maken krijgt. Ga je bij hem weg, dan vindt iedereen je al snel onmenselijk, en krijg je ook zelf een heel erg schuldgevoel.
Je moet proberen zijn handicap en zijn karakter echt los van elkaar te zien. En je gevoel echt richten op zijn karakter. Als hij echt degene is die voor jou bedoeld is, dan doet die handicap er niet toe. Die zie je dan niet eens. Dan zie je alleen die mooie persoon die jou op alle fronten aanvult.
Echter, het kan ook zijn dat hij door zijn handicap ook van persoonlijkheid verandert. Bijvoorbeeld omdat hij moeite heeft met het aanvaarden van zijn handicap. En dan gaat het erom hoe jullie je er samen doorheen slaan.

Ik denk dat als je echt van elkaar houdt, je ervoor moet gaan. Probeer het van twee kanten te bekijken, je kunt iemand verlaten door de makkelijkste weg te kiezen maar als het andersom zou zijn, zou je het ook niet trekken als je partner je zou verlaten omdat je gehandicapt raakt!

Ik heb in verpleeghuizen gewerkt en heb (helaas) gezien dat het voor veel mensen niet is weggelegd om lang bij een (ernstig) gehandicapte partner te kunnen blijven.
Hoewel ze het vaak echt geprobeerd hebben.

Als je kies er voor om samen wat van te maken. Dan is de kans groot om samen eeuwig gelukkig te zijn.
Maar als je hem/haar achterlaat dan is de kans ook groot dat je je hele leven met een geweten kwelling leeft.!!!
De keus is aan jou.
Sterkte...
Mvg

Neem het, accepteer het en je relatie is meteen héél intens...

Neem de kans en je zult beloond worden... Loop je weg, dan mis je niets... (even doordenken, het is niet evident dat de lezer dit meteen snapt)

Als je je het afvraagt, kan je er beter niet aan beginnen, je zult dan hoogstwaarschijnlijk niet opgewassen zijn tegen de lasten en de druk. Ik ken een stel, waarbij het meisje 's nachts een hulpdienst moet bellen als ze moet plassen. Ze was al zo, toen ze een jongen ontmoette. Onvoorstelbaar, maar ze rooien het goed samen. Hij heeft er ook geen probleem mee, dat voor alles hulp moet komen.