Waarom denkt men bij "een ziekte" gelijk aan iets ernstigs?

Juist vanwege de vaagheid. Dan ben ik geneigd aan iets ergs te denken. Ook omdat mensen die een ernstige ziekte hebben, en hun omgeving, daar nogal eens in bedekte termen over spreken.

tja je vraag lezende denk je toch dat je met een gevoel liep om het te vertellen omdat je nogal bezorgd leek
anders zou je het niet vragen.
en aangezien we niet meer info hadden nemen we waarschijnlijk niet het risico om het te onderschatten
stel dat we het onderschatten en het is toch mis

Het feit dat je de vraag voorsteld op G.V is al een reden om te denken dat het ernstig is.

Omdat men in het algemeen ziekte koppelt aan ernstig en negatief. Een allergie wordt vaak ook geen ziekte genoemd. idien je een allergie een ziekte noem, geef je hier zelf een waardeoordeel aan.

Omdat er zoveel gevallen van kanker zijn, en er zoveel van mijn dierbaren erbij betrokken waren , waaronder mijn moeder die heel snel aan die rotziekte is overleden.
Ik ben onder controle bij een arts om dezelfde reden.

Ik heb je vraag even teruggelezen en de vraag wekt toch de indruk dat het iets ernstigs zou kunnen zijn.
Want als het niet ernstig zou zijn, zou het idee niet eens in je opkomen om er met haar over te gaan praten op de wijze zoals jij beschrijft. Daarbij klinkt "bepaalde ziekte" misschien neutraal maar er zit toch een zeker drama in.
Dus het lijkt me geen rare reactie om aan iets ernstigs te denken.

waarschijnlijk ging het meer om de toon hoe je je verhaal vertelde (opschreef dus), en aangezien er vast geen artsen op Gv zitten had je ook kunnen weten dat de antwoorden niet betrouwbaar konden zijn (zonder bron is het meer een mening).

Als je op je werk medische uitslagen onder ogen krijgt, dan heb je blijkbaar een medisch beroep. In zo'n geval heb je beroepsgeheim. Iedereen die in de medische sector werkt, weet dat.
Blijkbaar is het dus een extreme situatie, want je wilt (in je fictieve voorbeeld) eventueel een uitzondering maken op je beroepsgeheim, anders zou je het niet vragen en was het een voldongen feit: beroepsgeheim, dús NOOIT te vertellen.
Dat zijn zaken die je er als lezer ook bij voorstelt.

Als het alleen maar gaat om iets onschuldigs, dan zou je het niet vragen. Voor iets onschuldigs ga je je beroepsgeheim namelijk niet schenden. Dat kan enkel en alleen heel, heel, héél misschien als er ongelooflijk extreme uitzonderingen zijn.
En zelfs dan niet.

Oftewel dat men bij je genoemde voorbeeld ervan uitgaat dat het iets ernstigs is, dat kwam niet door het woord ziekte, maar doordat je aangaf iets zwaarwegends als een beroepsgeheim ervoor te schenden.


Maar ja, zo heb je dus nog geen antwoord waarom men bij het woord 'ziekte' van iets ernstigs uitgaat.
Ik herken niet dat men dat doet.
Ik denk dat het woord pas zijn gewicht krijgt, als de andere factoren in een verhaal daar aanleiding toe geven.

Aan de hand van die vraag ? Omdat je over iets simpels (hoewel, je zal het maar hebben....) als een allergie onmogelijk zulke gewetensbezwaren zou kunnen hebben dunkt me. Ik zou daar althans geen twee seconden van wakker liggen en het ook eenvoudig kunnen ' vergeten' als het me niet aanging. Noch bezwaarlijk zijn zelf aan te kaarten in een vertrouwelijk gesprek, zoals je die met echte vriendinnen nog wel eens hebt.

De impact van per ongeluk ontdekken dat je vriendin kanker heeft, of aids, of Huntington om maar een paar zijstraten te noemen, doet natuurlijk iets heel anders met je......die rechtvaardigt een dergelijk gewetensconflikt, waar we ons dan ook allemaal wel iets bij kunnen voorstellen. Op die natuurlijke reactie hebben we onze antwoorden gebaseerd.

Daarnaast is 'een ziekte hebben' in zijn algemeenheid een uitdrukking voor meer dan een griepje of een allergie. Als je allergisch bent, al is het voor iets ingrijpends als gluten oid. zeg je tóch niet 'ik heb een ziekte'. ´Een ziekte´ in dat verband is meer een soort metafoor voor een ernstige, chronische, ingrijpende, mogelijk fatale aandoening, en wordt dan ook als zodanig geinterpreteerd.

We denken bij ´een ziekte´ dus aan iets ernstigs, omdat dat in de regel is waar we dat understatement voor gebruiken. Minder ernstige of minder gecompliceerde ziektes noemen we bij de naam.

Ik word een beetje misselijk van je verhaal, Punt 1 al om de "simpele allergie" Wij moeten hier thuis al jaren met een "simpele allergie"om gaan, wat echt niet meevalt. Die "simpele allergie" is dusdanig ernstig dat als wij ons niet aan het dieet houden onze zoon ernstig ziek wordt, zo simpel is een allergie dus niet.

Daarbij is dit geen testsite en als er vaker van dit soort expirimenten gaan plaats vinden ben ik zo vertrokken, ik wil niet bij het beantwoorden van een vraag moeten denken of de vraag serieus bedoelt is of dat er een achterliggende gedachte is.

Om op je vraag terug te komen: ziekte heeft een engatieve lading, veel mensen zullen er pijnlijke herinneringen aan hebben en op het moment dat je zulke dingen zegt dingen herbeleven en uit goede bedoelingen enigzinds met je meeleven. Als je het had genuanceerd hadden mensen ook anders gereageerd.

Omdat het gevoelsmatig héél anders klinkt als je zegt : ik heb een ziekte / of : ik heb een kwaal/aandoening / of : ik ben ziek. Als je ziek bent, word je weer beter, als je een ziekte hébt, is die ziekte een deel van hoe jij jezelf ziet, met de ondertoon van : zeer langdurig, of misschien wel dodelijk, in elk geval - moeilijk behandelbaar, en een ernstige zaak.