Gezondheid

Ik ben eigenlijk al jaren depressief door mijn verleden. Alles glipt door mijn vingers vandaan en zie regelmatig geen reden meer om te leven behalve voor mijn zoon. (3) ik ben niet te vervangen, en ik wil hem zelf grootbrengen. Maar de gedachte steeds aande dood is erg vermoeiend. Vaak vind ik mezelf geen goede moeder genoeg. Dan heb ik haast geen geld, kan geen werk vinden, en zo zijn er nog traumatische dingen in mijn verleden waar ik dagelijks mee loop. Voor Mijn gevoel heb ik de kans om mijn leven te eindigen vergooit op het moment dat ik een kind kreeg. Ik hou van hem hij is mijn kindje.. Hij zegt vaak "mama jij blijft altijd bij mij he" ik weet niet meer wat ik moet. Heeft iemand tips voor dat ik me weer ga bedenken of ik het zou voelen als ik ergens naar beneden spring of ik gewoon in slaap zou vallen met een overdosis medicijnen?

Bij bepaalde voedsel soorten krijg je soms momenten dat je veel winden moet laten. In winden zit methaangas en dat is naar mijn weten lichter dan zuurstof, en dat zit dan in je darmen opgesloten. Zolang het daar zit, ben je dan wat betreft gewicht ook lichter? ook al is het slechts een fractie?

Ik kreeg van iemand Seroquel (25 mg),ik heb geen bijsluiter,ik heb wel gevonden dat je het niet mag gebruiken bij hartklachten.
Ik heb wel last van hartritmestoornissen(door Kaliumtekort bij eetstoornis)
Dat is wel minder al(ik heb Kaliumdrank voorgeschreven gekregen)
Weet iemand of ik dit kan gebruiken als slaapmiddel,ik hoorde dat je echt binnen een half in slaap valt en dan echt lang en vast slaapt hierop.
Mijn huisarts doet moeilijk en ik moet steeds zoveel vragen beantwoorden,ik heb daar ff geen zin meer in.
Ik hoop dat iemand het weet.
Ik doe geen oog dicht de laatste tijd>_<

Het begon met een heftige keelpijn. Na anderhalve week naar de dokter geweest. Die zei dat t een heftige griep is. Inmiddels ben ik al weer twee weken verder. Ik voel me nog steeds grieperig en ook heel erg verkouden. Is dit wel normaal?

Iemand die heel assertief is, en heel duidelijk op de voorgrond staat en altijd zijn woordje klaar heeft, is dat aangeboren? En iemand die juist helemaal niet assertief is, altijd op de achtergrond is en waar vaak over heen wordt gelopen is dat ook aangeboren? En hoe ontstaat zoiets dan tijdens de zwangerschap? En heeft de opvoeding geen enkele invloed of heeft dit ook deels invloed?