Ga naar de inhoud

Opgebiecht: Ik ben verslaafd aan het stelen van auto-emblemen voor mijn collectie

Update:
auto embleem dief

Tom (49) heeft een geheime passie. Het begon als een onschuldige fascinatie voor auto-emblemen, maar groeide al snel uit tot een obsessie. “Ik ben die ‘embleem dief’.” Hij doorkruist de straten op zoek naar glanzende insignes om toe te voegen aan zijn bizarre collectie.

In Opgebiecht vertellen lezers anoniem een gebeurtenis of geheim dat ze niet eerder met de buitenwereld wilden delen. Lees het verhaal van Tom.

Van verzamelaar naar dief

Ooit begon mijn obsessie op tweedehands platforms, waar ik mijn passie kon bekostigen met legitieme aankopen. Maar toen ik mijn baan verloor, kwam ik voor een dilemma te staan. Mijn liefde voor emblemen kon ik niet langer onderhouden met mijn financiële situatie. Het was toen, uit noodzaak en verlangen, dat ik besloot de emblemen rechtstreeks van de auto’s te halen.

Ik kies ze uit op social media

Naarmate mijn obsessie groeide, ontdekte ik een nieuwe bron van inspiratie: de social media-wereld. Onder invloed van influencers die met hun glimmende auto’s pronken, werd mijn verlangen naar de nieuwste emblemen onverzadigbaar. In de duisternis van de nacht waagde ik me naar de trotse bolides die op Instagram schitterden en voegde ik hun insignes toe aan mijn eigen collectie.

Goed voorbereid op pad

Het begint altijd met zorgvuldige voorbereiding. ’s Nachts sluip ik door de straten, gehuld in de duisternis. Ik bestudeer mijn doelwitten zorgvuldig, kieskeurig als een kunstverzamelaar. Met handschoenen aan en gereedschap in de hand, demonteer ik de emblemen met chirurgische precisie. Ik zorg dat ik altijd onherkenbare kleding aan heb, mijn gezicht bedekt is en ik kijk altijd goed uit dat er geen beveiligingscamera’s zijn. Als die er wel zijn dan gebruik ik haarlak of een bus zwarte verfspray om deze uit te schakelen. 

Het gevoel wat het me geeft om te stelen

Het ’s nachts op pad gaan geeft mij bijna magisch gevoel. Mijn hart bonst als een snelweg vol adrenaline terwijl ik behendig en onopgemerkt de emblemen losmaak. Het metaal voelt koel en gewichtloos in mijn handen, een trofee van mijn nachtelijke zoektocht. Het gevoel van triomf vermengt zich met de duisternis, en voor een kort moment lijkt de wereld slechts een theaterpodium voor mijn onzichtbare vertoning.

Terwijl ik me langs de auto’s beweeg als een schaduw, overheerst het gevoel van rechtvaardigheid. Deze insignes, zo zorgvuldig op sociale media tentoongesteld, worden nu de mijne. Ik voel me als een moderne Robin Hood, een dief van de rijken, maar dan in de vorm van kleine metalen kunstwerken.

Het is meer dan slechts een daad van diefstal; het is een dans met de nacht, een samensmelting van spanning en bevrediging. De duisternis omhelst me als een oude vriend, terwijl ik mijn collectie uitbreid met emblemen die ooit het eigendom waren van hen die hun luxe op digitale podia deelden.

Ze zijn toch goed verzekerd

Terwijl ik deze emblemen stilletjes van de wagens verwijderde voel ik geen enkel schuldgevoel. Deze influencers, met hun overdadige rijkdom en pronkende levensstijl, hebben ongetwijfeld de financiële middelen om deze kleine verliezen te dragen. Hun auto’s zijn waarschijnlijk beveiligd met de meest uitgebreide verzekeringen, en een ontbrekend embleem zal hoogstens een voetnoot zijn in hun luxueuze bestaan.

Het voelt als een vorm van gerechtigheid, een bescheiden wraak voor degenen die hun welvaart tentoonspreiden terwijl anderen worstelen. In mijn ogen zijn deze gestolen emblemen niet alleen stille getuigen van prachtige auto’s, maar ook symbolen van balans in een wereld waar we niet allemaal gelijk geschapen zijn.

Speciale kamer

In mijn huis heb ik een speciale kamer gecreëerd, een heiligdom van gestolen kunstwerken. Hier bewaar ik mijn verzameling, elk embleem zorgvuldig tentoongesteld als een kostbaar juweel. De kamer ademt de sfeer van geheimhouding, een plaats waar de gestolen insignes hun verhalen fluisteren.

Ik weet dat het fout is om ze te stelen, maar voor mij zijn deze emblemen meer dan gestolen voorwerpen. Ze zijn stille getuigen van de reizen op de wegen van het leven, kleine kunstwerken die de identiteit van elke auto vastleggen. Ik mag dan wel een dief zijn in de nacht, maar ik voel me ook als een bewaarder van verhalen, vastbesloten om de kunst van de auto-emblemen te eren.

*namen en foto zijn gefingeerd

Heb jij ook een geheim waar je niemand over durft te vertellen, en wil je dat opbiechten? Mail dan naar onze redactie en wij delen je verhaal (anoniem).

Meer over: