Het lijkt alsof ze van een andere dimensie komt. Haar telefoon, haar geliefde metgezel en trouwe dienaar, lijkt wel vastgelijmd aan haar hand. Ik denk als ze er fysiek van gescheiden wordt het een ondraaglijke kwelling is. Ik heb het over mijn ‘schoondochter’.
Wat is er mis? Je kunt me beter vragen wat er niet mis is. Hoe moet ik omgaan met haar? Karin biecht op dat ze haar schoondochter niet uit kan staan.
Ze werkt niet en teert op zijn zak
Mijn man en ik wonen in een rustig plaatsje. Onze enige zoon Jeroen (27) heeft de liefde gevonden bij Elise (26). Ze wonen samen in Amsterdam in een klein appartement sinds 2 jaar. Jeroen werkt veel als programmeur bij een internationaal bedrijf. Elise werkt niet maar ambieert een baan als influencer en hoopt op een dag spontaan een aanbod te krijgen. Geen idee van wie, maar goed.
Als ik mijn schoondochter moet beschrijven: Mooie meid, lang haar, enorm lange nagels en een voorkeur voor veel make-up, merkkleding en designer handtassen. Alleen is ze financieel helemaal niet in staat om zichzelf dit allemaal te veroorloven, zonder baan. Dan zeg ik dit nog netjes. Ze teert volledig op het geld van Jeroen en ontzegt zichzelf niets. Daarnaast snauwt ze Jeroen af en kan hij niets goed doen, terwijl hij het vuur voor haar uit de sloffen loopt.
Elise heeft totaal geen interesse in het huishouden. Ze kookt nooit. Verder is het daar altijd vies en rommelig. Jeroen moet zijn eigen kleding wassen en strijken en hij neemt regelmatig de stofzuiger ter hand. Dit terwijl hij vaak lange dagen van huis is of uren achterelkaar thuis aan het werk is achter de computer. Ik vraag me af wat zij de hele dag thuis doet. Jeroen zegt dat ze op zoek is naar werk. Ze ‘zoekt’ al zolang ze samen zijn.
Een beangstigende circusact
Wanneer ze bij ons op visite komen doe ik ontzettend mijn best. Maar het lijkt wel een beangstigende circusact waarbij ze als een overdreven diva door de kamer paradeert. Haar stappen lijken op de maat van een denkbeeldige trommel, en haar neus lijkt zo hoog in de lucht te steken dat het lijkt alsof ze in de wolken zweeft. In haar wereld is ze een beroemdheid in spe. “Wacht maar tot ze is doorgebroken”, roept Jeroen. Mijn zoon aanbid haar.
Ik doe verwoede pogingen om een gesprek met haar aan te knopen, terwijl het lijkt wel alsof zij in een andere dimensie verkeert. Haar ogen staren onophoudelijk naar het scherm van haar mobiele telefoon. Ze negeert me volkomen of kijkt geërgerd op als ik iets vraag. Jeroen lacht dan naar mij als ik bedenkelijk kijk en zegt dan dat ze het ‘druk’ heeft.
Het voelt alsof ik tegen een muur van desinteresse en arrogantie praat, alsof mijn woorden slechts echo’s zijn die verloren gaan in een oneindige leegte. Hoe leuk zou het zijn als mijn schoondochter een praatje met ons zou maken? In elk geval zou ik het op prijs stellen als ze deed alsof ze interesse in de ouders van haar zogenaamde, grote liefde heeft. Soms komt ze zelfs een half uur later binnen omdat ze eerst foto’s van zichzelf moest maken in onze straat of in onze voortuin met mooie bloemen.
Ze lijkt te leven in haar eigen wereld, verzonken in oppervlakkigheid en materialisme. Jeroen heeft onlangs een handtas gekocht voor haar ter waarde van €600,- “Hiermee kan ze werk krijgen via TikTok”, zei hij erbij. Alsof het niets is!
Lui en ondankbaar
Zelfs als we samen aan tafel zitten, kijkt ze onophoudelijk op haar telefoon. Ze verlaat de tafel, zelfs als wij nog zitten te eten, zonder ook maar een spoortje dankbaarheid achter te laten. Ze is ook te lui om haar eigen bord op te ruimen. Dit doet Jeroen voor haar. Het voelt als een schaduw die over ons gezin hangt, een donkere wolk die weigert te verdwijnen.
Toen Jeroen nog alleen in zijn huis woonde ging ik vaak langs om wat te helpen in zijn huis of om wat lekkers te eten brengen zodat hij niet hoefde te koken. Nu is mij de toegang ontzegd wanneer Elise thuis is. Die houdt niet van onverwacht bezoek. Alleen wanneer ze allebei thuis zijn en ik dit een paar dagen vooraf aankondig zijn we welkom. Vaak moet Elise dan plotseling weg en blijft ze weg totdat wij weer naar huis zijn vertrokken.
Terwijl ik de situatie probeer te accepteren zoals die is, blijft er een gevoel van onrust in mijn hart. Ik hoop dat hij gelukkig is met Elise, maar heel eerlijk gezegd: liever met een ander.
Ik kan mijn gedachten niet meer beheersen
Het liefst wil ik mijn zoon ervan overtuigen om iemand anders te kiezen. Telkens wanneer ik haar zie, vult mijn hart zich met afkeer. Ik hoop zo dat mijn zoon een partner vindt die hem echt gelukkig maakt. Ik durf het alleen niet bespreekbaar te maken want mijn zoon ziet het niet op deze manier. Mijn man wil ook niet dat ik het onderwerp bespreek. Hij is bang dat we onze zoon op deze manier kwijtraken. Het leven gaat door en alleen de tijd zal uitwijzen hoe dit verhaal zich verder ontvouwt. Ik wil Jeroen niet missen.
*namen en foto zijn gefingeerd
Heb jij ook een geheim waar je niemand over durft te vertellen, en wil je dat opbiechten? Mail dan naar onze redactie en wij delen je verhaal (anoniem).