Nooit te Oud voor Stout: Agnes beleeft een hete verrassing met de buurman

Bron: © Canva. Een onverwachte ontmoeting met de buurman loopt uit op iets dat niemand had zien aankomen… 

---

Welkom bij Nooit te Oud voor Stout, de rubriek waar verlangen geen leeftijd kent. Deze week neem ik je mee naar een zinderend warme zomerdag, waarop alles nét even anders voelde. De zon brandde alsof een reusachtige oven de tuin in zijn greep hield. Hoe heet het precies was? Geen idee. Dat boeit me eerlijk gezegd ook niet. Maar zodra ik, Agnes (61), het terras op stapte, sloeg de warmte als een zware deken om me heen.

Zo’n broeierige dag waarop de lucht geladen is – niet alleen met hitte, maar ook met iets anders: iets spannends.

Relaxen in de schaduw

Met alleen een luchtige korte broek aan, zocht ik de schaduw op onder de oude appelboom. Mijn comfortabele tuinstoel wachtte, samen met een stapel tijdschriften. Even helemaal niets aan mijn hoofd. De vrijwilligersdagen waren druk genoeg, deze vrije middag had ik mezelf echt cadeau gedaan.

Mijn oog viel op een tijdschrift dat kleinzoon Jasper had achtergelaten. Altijd interessante kost, met artikelen over gezond eten, in beweging blijven en handige tips voor de actieve senior. Met een knikje bekeek ik de vitale leeftijdsgenoten op de foto’s. Goed voor elkaar! Zelf lette ik ook op mijn gezondheid, de dagelijkse wandeling zat er steevast in. Maar die afgetrainde lichamen, daar hoorde toch een andere discipline bij die ik nooit helemaal had kunnen opbrengen. Mijn wekelijkse borreltje met de kaartclub, inclusief de onvermijdelijke hapjes, waren me te lief. Ik was tevreden met mijn eigen, gezonde lijf.

Het geluid van de buurman

Tevreden legde ik het blad weg en nam een lange, koele slok water uit mijn thermoskan. Dat wijntje kwam later wel. Achter de dichte, hoge haag aan de rechterkant hoorde ik het zachte, herkenbare zoemen van het zonnescherm van buurman Karel. Langzaam rolde het doek zich uit, maar na een klein stukje stopte het plotseling. Even later hoorde ik het schuiven van zijn tuindeur.

“Wat is dat nou?” mompelde Karel. Daarna volgde wat onhandig gerammel. “Gaat alles goed, buurman?” riep ik door de haag. Het dichte bladerdek verhinderde elk zicht. “Ja hoor,” klonk zijn stem terug. “Maar dat zonnescherm wil ineens niet verder. Ik moet even kijken wat er scheelt.” Karel, die kwieke weduwnaar, regelde zijn zaken doorgaans zelf.

Een onverwachte knal

“Ik heb natuurlijk geen verstand van die moderne apparaten,” bood ik beleefd aan, “maar als ik iets voor je kan betekenen, laat het weten.” Het voorspelbare antwoord kwam snel: “Dank je, maar het komt wel goed.”

Ik verdiepte me weer in mijn lectuur, een interessant artikel over tuinieren op leeftijd had net mijn aandacht gegrepen, toen een harde knal achter de haag weerklonk. Gevolgd door een akelig, slepend geluid. Meteen daarna hoorde ik Karels stem, nu met een duidelijke urgentie: “Agnes! Zou je misschien even willen komen? Het is dringend!”

Een sprint naar de buurman

Zonder aarzelen sprong ik op uit mijn stoel en liep snel mijn tuin uit, de zijne in. Daar stond Karel op een wiebelig krukje, een deel van het losgeraakte zonnescherm in zijn handen. Het doek hing scheef en gevaarlijk. Eén kant zat nog vast aan de muur, de andere kant probeerde hij wanhopig omhoog te houden. Zijn gezicht vertrok van de inspanning en de schrik. Ik snelde naar hem toe en nam het zware scherm van hem over.

“Wat fijn dat je er bent!”

“Och, wat fijn dat je er bent!” zuchtte Karel opgelucht. “Het liet zomaar los uit de muur.” Terwijl ik het scherm ondersteunde, legde hij uit dat hij een losgekomen bevestiging had gezien en geprobeerd had dit te verhelpen, met dit onverwachte resultaat.

Samen lukte het ons om het scherm terug op zijn plek te manoeuvreren. Terwijl ik het stevig vasthield, draaide Karel de moeren weer vast. Het zweet gutste van ons voorhoofd in de hete middagzon, maar we werkten onverstoord door. Nadat ook de andere kant weer stevig zat, ploften we uitgeput neer in de tuinstoelen.

Karel lachte. “Mijn hemel, Agnes. Wat een geluk dat je zo snel was. Anders was dat ding echt op de grond geknald.” Ik lachte terug, mijn armen trilden nog na van de inspanning.

Een verfrissend aanbod

“Zou je het erg vinden als ik even mijn handen binnen ga wassen?” vroeg ik. “Natuurlijk niet,” zei hij meteen. “Ik ga meteen wat te drinken halen. Dat hebben we wel verdiend.”

Ik volgde Karel het huis in. Nu pas viel het me op dat hij de hele tijd alleen een zwembroek had gedragen. Logisch ook, met dit weer. Binnengekomen liep hij direct naar de koelkast. Terwijl ik mijn handen onder het koude water hield, haalde hij een fles witte wijn tevoorschijn. “Op mijn redder in nood,” zei hij met een knipoog, terwijl hij 2 glazen vulde. “Altijd bereid een buurman in nood te helpen,” antwoordde ik met een glimlach. We zaten aan de keukentafel, hij in zijn zwembroek, ik in mijn korte broek, en praatten honderduit.

Stiekem gluren

Ik betrapte mezelf dat mijn blik steeds vaker of zijn lijf gleed. Naar zijn goede lichaam. Ik was aan het fantaseren hoe hij zou voelen, bewegen en zoenen. Zelf als ik naar zijn handen keek, dacht ik aan de lengte van zijn geslachtsdeel. Het was echt erg. Ik probeerde mij te blijven focussen.

Ik dacht te voelen dat hij ook naar mij keek. Maar dat zal wel niet. Ondertussen was de fles wijn leeg. De gesprekken leken wat flirteriger te worden. Werd mijn fantasie dan toch waarheid? Net toen ik dacht dat ik weg moest, trok hij nog een fles wijn open. “Oh, wilde je nog wat? Ik lust er nog wel eentje,” lachtte Karel.

Ja, dacht ik. Ik wil veel meer. Niet de wijn, maar jou. Mijn gedachtes gingen alle kanten op.

Ik lachte ondertussen maar wat onhandig terug. Maar mijn hart ging als een malle tekeer. Niet om de wijn. Om hem.

Terwijl ik de fles opendeed en de glazen bijschonk, vielen de woorden stil. Maar het voelde niet ongemakkelijk – integendeel. Er hing een hoop spanning in de lucht.

Tegelijk namen we een slok. Onze blikken bleven hangen.

De lucht leek zwaarder, warmer. Alsof er iets hing te gebeuren.

De eerste aanraking met de buurman

Ik stapte langzaam naar hem toe en pakte zijn glas uit zijn hand. Onze vingers raakten elkaar kort. Geen toeval.

Ik zette de glazen neer en bleef dichtbij staan. Hij keek me aan – niet vluchtig, maar echt. Alsof hij wachtte op een teken.

Mijn ogen gleden langs zijn gezicht, naar zijn mond. Ik voelde zijn adem. Ik liet hem duidelijk weten dat ik naar hem keek. Ondertussen deed ik het bijna in mijn broek van angst, want was dit wederzijds?

Op antwoord op die vraag hoefde ik niet lang te wachten. Hij kwam dichterbij en tilde mij op het aanrecht. Ik spreidde mijn benen en hij stapte ertussen. Zijn vingers gleden van mijn borsten naar beneden. Ik kreunde en trok hem dichterbij. Gelijk voelde ik hoe opgewonden hij was. Gelukkig – mijn gevoelens waren dus niet van 1 kant.

“Oh, Agnes,” stamelde hij. “Wil je dit wel?” vroeg hij bedeesd.

“Ja,” zei ik vol overgave. “Ik wil jou en je mag alles met me doen wat je wil.”

Zo, dat kwam er gelijk uit. Maar goed, kon je gelijk maar duidelijk zijn.

Hij begon mij weer verder te zoenen en trok mijn broekje naar beneden, zodat hij met zijn vingers naar binnen kon.

Enorm opgewonden van de buurman

Ik was enorm nat. Dat voelde hij ook. “Zo, je had zin,” lachtte hij. Ik keek hem verlegen aan en kantelde mijn bekken zodat hij makkelijker bij mij naar binnen kon. Ik beet op mijn lip. Met zijn ene hand stimuleerde hij mijn clitoris, terwijl de andere hand langzame bewegingen maakte richting mijn g-spot. Ik kreunde.

Normaal zou ik hem ook willen verwennen, maar nu liet ik het allemaal over mij heenkomen. Hij komt later wel. Zijn tong gleed over mijn lippen en ging op een rustig tempo naar beneden. Toen hij mijn clit bereikte, slaakte ik een grote zucht. Wat was dit fijn. Ik pakte zijn hoofd om hem nog wat te sturen. Hij likte mij zo fijn – alsof hij dit al jaren bij mij deed. Het was precies hoe ik het wilde hebben.

Ik kreunde en zette mijn handen in zijn haar. Ik hijgde steeds harder. “Oh Karel, ik ga komen,” hoorde ik mezelf kreunen. “Niet stoppen, nu,” fluisterde ik.

Hij bewoog zijn tong nog harder heen en weer en ging met zijn vingers nog dieper.

Kermend kwam ik klaar, ik voelde mijn hele lichaam schokken. “Wat was dit fijn,” fluisterde ik.

“Als bedankje, dat je mij hielp,” lachte Karel. Hij kwam weer omhoog en trok mijn broekje naar boven.

“Maar, jij dan,” stamelde ik. “Ik wil seks met je.”

“Dat komt de volgende keer wel,” zei hij vastberaden.

Nou, dat belooft wat! Beter een goede buur zeggen ze toch altijd.

---

Lees ook onze andere erotische rubrieken:

• Opgebiecht, waargebeurde verhalen van lezers
• Erotische zomerverhalen
• Alle 18+ artikelen