Bron: © Canva BETRAPT: Shirley (33) stuurde haar pikante avondplannen naar haar baas
Dit zijn de verhalen die je normaal níet hoort. Soms hilarisch, soms ronduit gênant en vaak schokkender dan je denkt. Want ja, betrapt worden – dat overkomt mensen vaker dan je zou verwachten. Misschien herken je het zelf wel. Deze week in Betrapt: het onvergetelijke verhaal van Shirley, die haar avondplannen iets te breed deelde.
Spanning op de kantoorvloer
Het was een van die eindeloos trage dinsdagmiddagen op kantoor. De klok leek achteruit te tikken en het enige wat door mijn hoofd spookte, was de avond die voor me lag. Ik was een paar weken aan het daten met Mark, en het was het soort verliefdheid waarbij alles een gouden randje geeft, zelfs de geur van printerinkt en slappe kantoorkoffie. Vanavond was de avond: voor het eerst bij mij thuis. Geen pottenkijkers, geen rumoerige bar, alleen wij 2. De spanning gierde al dagen door mijn lijf.
In het weekend waren we door de stad geslenterd en hadden we voor een etalage van een lingeriewinkel gestaan. Speels had hij een zwart kanten setje aangewezen. “Die zou jou fantastisch staan,” had hij gefluisterd. Ik was er rood van geworden, maar het idee had zich in mijn hoofd genesteld. Gisteren, tijdens mijn lunchpauze, had ik de aankoop gedaan. Het lingeriesetje lag nu in een tasje in mijn kast, als een geheim wapen dat wachtte op zijn moment.
Van voorgerecht naar dessert
Terwijl ik bij de printer stond te wachten op een rapportage die maar niet opschoot, besloot ik de spanning wat op te voeren. Ik wilde hem gek maken, hem laten voelen wat ik voelde. Snel pakte ik mijn telefoon, mijn duimen vlogen over het scherm terwijl ik een berichtje tikte dat geen ruimte voor verbeelding overliet.
Ik heb vanavond dat kanten lingeriesetje aan waar je het over had. Zorg dat je op tijd bent, dan slaan we het voorgerecht over en gaan we direct voor het dessert. En geloof me, ik heb er héééél veel zin in.
Met een zelfvoldane grijns drukte ik op ‘verstuur’. Ik zag de avond al helemaal voor me. De deurbel, de blik in zijn ogen als hij me zou zien, de rest zou geschiedenis worden.
Van ‘Mark ❤️’ naar ‘Meneer De Vries’
Ik stopte mijn telefoon weg, net op het moment dat mijn baas, meneer De Vries, met zijn gebruikelijke kordate pas langs mijn bureau liep. Meneer De Vries was een man van in de 50, altijd strak in het pak, formeel en een tikkeltje afstandelijk. Iemand voor wie je je best deed, maar met wie je geen grapjes maakte.
Hij liep richting de koffieautomaat toen hij plotseling stopte. Ik zag hoe hij zijn telefoon uit zijn broekzak haalde, er met een frons op keek, en toen verstijfde. Hij keek nog eens, met ogen zo groot als schoteltjes. Langzaam, heel langzaam, tilde hij zijn hoofd op en zijn blik schoot dwars door de kantoorruimte, recht in mijn ogen. Het was een blik die ik nooit zal vergeten: een cocktail van pure verwarring, plaatsvervangende schaamte en een vleugje paniek.
Mijn bloed bevroor. Mijn maag draaide zich om. Nee. Dat kan niet. Zeg me dat het niet waar is. Mijn handen trilden zo hevig dat ik mijn telefoon bijna liet vallen. Met een bonzend hart opende ik WhatsApp. En daar stond het, in koele, digitale letters die mijn lot bezegelden. Bovenaan de chat stond niet ‘Mark ❤️’, maar ‘Meneer De Vries’.
“Ik eet vanavond gewoon thuis”
De 2 blauwe vinkjes voelden als 2 dolksteken. Ze schreeuwden: “Gelezen!” Voordat ik kon reageren, trilde mijn telefoon. Een nieuw bericht. Van hem.
Lisa, ik denk dat dit bericht niet voor mij bedoeld was. Ik waardeer de details, maar ik eet vanavond gewoon thuis bij mijn vrouw. Prettige avond.
De wereld leek te stoppen met draaien. Ik wilde verdwijnen, oplossen in het niets, opgeslokt worden door het systeemplafond. De laatste anderhalf uur van mijn werkdag waren een hel. Ik durfde niet op te kijken van mijn scherm en bij het minste geluid schrok ik op, denkend dat hij me kwam halen voor een ontslaggesprek.
De moeilijkste ochtend uit mijn carrière
Toen Mark die avond voor de deur stond, trok hij een vrolijk gezicht dat snel verdween toen hij mijn paniekerige blik zag. In plaats van een verleidelijke begroeting, barstte ik in snikken uit en duwde ik hem mijn telefoon onder zijn neus. Eerst was hij stil. Toen verscheen er een lachje. Dat lachje werd een schaterlach. “Je hebt je dessertplannen naar je báás gestuurd?”
De volgende ochtend was de zwaarste uit mijn carrière. Ik trok mijn meest degelijke, grijze outfit aan en liep met lood in mijn schoenen naar zijn kantoor. “Meneer De Vries, mag ik u heel even spreken?” Hij knikte plechtig. Met de deur dicht stamelde ik een excuus. Hij luisterde geduldig en zei toen: “Lisa, laten we dit incident zo snel mogelijk vergeten. Het is duidelijk een vergissing.”
Het ‘dessert-incident’
We hebben er inderdaad nooit meer over gesproken. Maar tot op de dag van vandaag controleer ik elke app 5 keer voordat ik op ‘verstuur’ druk. En elke keer als Mark en ik het over “dessert” hebben, verschijnt er een grijns op zijn gezicht die alles zegt. Het is een pijnlijk, maar stiekem ook hilarisch verhaal geworden, dat me er altijd aan herinnert: denk na voordat je appt.
De rubriek: Betrapt
Heb jij ook zo’n ervaring gehad? Mail dan naar redactie@startpagina.nl en wie weet zien we jouw (anonieme) verhaal binnenkort terug.
Lees ook onze andere rubrieken:
- Opgebiecht, waargebeurde verhalen van lezers
- Alle 18+ artikelen