Waarom is het zo moeilijk om dingen weg te doen?

Dit is geen vraag meer voor GV, vrees ik. Zoals ik lees is er hier echt sprake van hamsteren (hoarding in het Engels), en dat is en serieus probleem met vaak meerdrere kanten. Dat los je met een paar antwoorden op GV niet op.

Bij jou lijkt het een gedeelte ' niets willen verspillen' te zijn, en een gedeelde ' emotionele waarde' .

Voor het eerste geldt dat je tot het inzicht moet komen dat juist dat bewaren leidt tot meer verspilling. Je kunt het namelijk als je het nodig hebt nergens meer vinden, blijft nieuwe kopen die ook weer zoek zullen raken in de grote berg. Een logisch systeem met een plek voor alles en alles op zijn plek en systematiek in het huishouden zijn hier nodig, en daar kan een professional organizer je mee helpen.

Het tweede is lastiger ; het besef dat herinneringen hem niet zitten in spullen, is niet alleen moeilijker te bekomen, sommige mensen hebben nu eenmaal echt concrete beelden en voorwerpen nodig om die herinneringen boven te halen. Daarbij heb je absoluut de hulp nodig van een psycholoog, die ook samen met je kan uitzoeken waaróm die zekerheid zo belangrijk is, en welke stappen je moet zetten om tot een niveau te komen dat voor jou aanvaardbaar én werkbaar is.

Vaak is het moeilijk om de stap te zetten om hulp te vragen, omdat niet alleen de schaamte vaak groot is, maar ook de angst van het vertrouwde (maar niet werkbare / leefbare) pad af te moeten. Toch is dat wel wat je uiteindelijk zult moeten doen, want dit los je zelf gewoon niet op.

Ik ga je dan ook geen opruim- huishoud- en opbergtips geven ; ik wil niet in andermans vaarwater zitten, en iemand moet je beter kennen om te kunnen bepalen wat voor jou werkt. professionele hulp vragen is hier echt de eerste stap. Gewoon beginnen bij de huisarts.

Het is niet zo moeilijk als het lijkt.

Als je de zaken bekijkt en objectief oordeelt: ga ik dit ooit nog gebruiken / lezen / weggeven of kan ik er ooit nog iemand anders blij mee maken?

Als het objectieve antwoord 'nee' is: weggooien. Al is het nog heel, zo goed als nieuw, bruikbaar enzovoorts. Als jij en niemand anders er gelukkiger van zullen worden kan het weg.

Het is niet zo moeilijk als het lijkt. Klein beginnen, denk niet dat je in een week je hele huis kunt opruimen. Begin met 1 stapel, of 1 doos. Doe je elke week 1 doos, stapel of kast, dan ben je na een jaar klaar :)

Ga met iemand die je écht vertrouwd en die jou serieus neemt in jouw huis aan de slag.
Dat is iemand die er met een ander (geen emotioneel) gevoel tegenaan kijkt. (die persoon moet het ook willen) natuurlijk).

Ga samen spullen uitzoeken en laat hem/haar bepalen wat weg kan.
Je moet eerst voor jezelf de knop omzetten om dit te doen en durven.
Spullen bewaren waar je eigenlijk niks mee doet staat rommelig en maakt je huis voller.
Waar je niks mee doet en niks mee gaat doen: Weg ermee.
Naar een kringloop (laten) brengen, inleveren bij een goed doel, of in een vuilniszak en dan ook meteen wegbrengen.
Anders krijg je spijt en trek je de zak weer los.