hoe reeel is de oerknal?

Er was wel materie,lees het antwoord van wikipedia.
*************************************************

Oerknal of Big Bang is de populaire benaming van de kosmologische theorie die op basis van de algemene relativiteitstheorie veronderstelt dat 13,7 miljard jaar geleden het heelal ontstond uit een enorm heet punt (ca. 1028°C), met een oneindig grote dichtheid, ofwel een singulariteit. Tegelijkertijd met de oerknal zouden ruimte en tijd zijn ontstaan. De theorie is onder meer gebaseerd op de waarneming van het voortdurend uitdijende heelal, in het bijzonder de roodverschuiving van de spectraallijn en van licht van verre sterrenstelsels, het dopplereffect. De algemene relativiteitstheorie is op dit punt echter nog niet volledig, aangezien het idee van een oneindig grote dichtheid strijdig is met de fundamentele wetten van de natuurkunde.

De term 'Big Bang' werd voor het eerst door Fred Hoyle in 1950 gebruikt als een sarcastische aanduiding om zijn afkeer van de theorie tot uitdrukking te brengen. Hoyle was zelf voorstander van het concurrerende maar thans verlaten steady statemodel.

In de twee links hieronder geef ik uitgebreid aan waarop het idee van de oerknal is gebaseerd. Wat ik opnoem zijn waarnemingen die allemaal tot dezelfde conclusie leiden; alle materie is voorheen geconcentreerd geweest in één punt.

Een van de voorspellingen van quantumphysica die inmiddels is bevestigd, overigens, is dat het prima mogelijk is dat er iets uit niets ontstaat. Op de kleinste schalen van het universum is dit een constant fenomeen.

Het model van cosmologische inflatie zegt bovendien helemaal niets over waardoor het unievrsum is ontstaan, enkel wat er is gebeurd na het ontstaan ervan. De modellen zijn nog niet in staat om t=0 te omschrijven, laat staan iets daarvoor. Dit omdat de berekeningen op dit moment in het oneindig schieten wanneer men dit probeert. Oftewel "Dit is wat er gebeurt is. Wat ervoor kwam, daar zijn we nog mee bezig."

Als laatste, als je een uurtje hebt; Lawrence Krauss, hieronder, die uitlegt waarom juist ons universum ogenschijnlijk wél uit het niets zou kunnen ontstaan.

Niets is de samentrekking van niet iets.

Als je zegt dat iets niet hoog is, dan vergelijk je met een andere situatie.

Hier is het een moeilijkere logica, want het gaat achteruit. We veronderstellen dat er niets was, en dan in plus en min twee richtingen een materie en anti-materie. Of beiden dezelfde richting uit. Op zich is deze vraag een 'spielerei' van onze geest en maakt het geen verschil of je daar een antwoord op weet.

In dezelfde lijn kun je de vraag stellen, na de oerknal, was er toen al leven? Wellicht niet. En als er geen leven was, hoe kon er dan een God zijn. En zo kom je op alle vlakken in problemen.

Eigenlijk niet, als je een logica opbouwt dat vanuit het niets iets onstaat, en op het einde het alles weer niets wordt, kan dat best logisch zijn. Misschien vind je niet alle stappen, maar de meest complexe wetenschappers zijn zo verstandig dat ze weten dat in de natuur alles tot eenvoud herleidbaar is en dat dit best kan kloppen.

Maar met je rekenmachine kun je dit uitrekenen tot bepaalde hoogtes, pardon bepaald ietsen en veronderstel je dingen achteruit in de tijd. De versnelling van uitdijing lijkt trouwens nog te vergroten (dus misschien zelfs sneller dan het licht op termijn) en dat kan ergens ook niet, dus is er misschien een registratieprobleem of een conversieprobleem met het terugstellen (iets wat je ziet in de ruimte, is een situatie van erg lang geleden). Aan de grootte van het heelal probeert men de bigbang te berekenen. Maar wat is daar dan buiten de grootte van het heelal.

Begrijp je dat je het niet hoeft te begrijipen maar dat je het 'mag' begrijpen. Soms moet je immers vinden, en niet krampachtig zoeken, ook al vind je dan dingen die je eigenlijk niet zocht en vind je niet wat je net zocht.